Een grote Emmy voor een kleine film
 

Onlangs won de Nederlandse jeugdfilm 'Alles Mag' een Emmy. De Utrechtse regisseur Steven Wouterlood sprak met het Stadsblad over het onvoorziene succes van deze korte film.

Feestje
"Tijdens het maken hadden we wel al wel het idee: dit wordt iets bijzonders. Maar dat de film zoveel waardering zou krijgen en mensen over de hele wereld zou ontroeren, hadden we echt niet verwacht. Ook al omdat het over zo'n typisch Nederlands verschijnsel als 'carnaval' gaat." Weliswaar had de film wereldwijd al diverse prijzen in de wacht gesleept (o.a. in Tokyo, Oberhausen en Toronto), de Emmy ("de Oscar voor de tv-film") kwam toch als een enorme verrassing: Wouterlood: "Ja, dat is een aardig feestje geworden in New York, na de bekendmaking!"

Ingmar Heytze: 'De man die ophield te bestaan'

De elfde dichtbundel van Ingmar Heytze staat in het teken van zijn huidige vaderschap: "Ach, ik heb nog genoeg middagen over waarop ik in een grand café kan zitten doen of ik zit te dichten."

Wanneer besloot je om een hele dichtbundel aan je vaderschap te wijden?
"Toen ik een paar weken achter elkaar rond vier uur 's ochtends wakker was geworden en begonnen met gedichten schrijven, omdat ik werkelijk niet anders kon. Eerst dacht ik: oké, een paar gedichten. Daarna: misschien een cyclus. En op een ochtend kon ik er niet meer omheen dat de nieuwe bundel daarover moest gaan. Er kwam letterlijk niets anders meer uit."

Het doek valt definitief voor Camera

Na 105 jaar sluit op 31 maart de oudste, nog draaiende bioscoop van Nederland, Wolff Camera in Utrecht haar deuren. Onder (oud)medewerkers en bezoekers overheersen nostalgische gevoelens, maar er is ook realisme.

Een foto-expositie in de foyer biedt bezoekers de komende maand een mooi beeld van het roemrijke verleden van Bioscoop Wolff Camera. Zo werd er in 1927 de eerste geluidsfilm gedraaid en vormde de bios vijf jaar lang het decor voor de 'Cinemanifestatie', de voorloper van het Nederlands Filmfestival. Nationale en internationale filmsterren en regisseurs vonden in die periode de weg over de rode loper, zoals Monique van de Ven, Audrey Hepburn, Horst Tappert en Pier Paolo Pasolini.

Werner Urban creëert nieuwe straatjes 

Het idee ontstond tijdens een fietstocht door Berlijn: fotograferen van portiekdeuren en er een collage van maken. In Parijs en Amsterdam deed Werner Urban hetzelfde, en onlangs was het de beurt aan Utrecht.

Canvas
Van origine is Werner Urban geen fotograaf, maar producer, labeleigenaar en 'geluidenverzamelaar': in leegstaande fabriekspanden en op andere desolate terreinen maakt hij geluidsopnames voor zijn samples: "Toen ik in Berlijn was om nieuwe geluiden te vangen, raakte ik in de ban van al die massieve, grote voordeuren die vaak fungeren als canvas voor plakkaten en stickers." Hij besloot als aandenken aan de stad een fotocollectie te maken, bedacht een stramien voor een poster, en zette een foto van een geprint exemplaar op Facebook: "Ik kreeg meteen veel enthousiaste reacties van mensen die er een wilden kopen. Toen besloot ik ermee door te gaan."

Cd: My Blue Van - Hush

 

Hush is de titel van de opvolger van het verrassende sterke debuut van de Utrechtse formatie My Blue Van, dat twee jaar geleden het licht zag. Een afgeladen Ekko was onlangs getuige van de cd-presentatie. Dat het concert - voornamelijk vanwege een slecht geluid- niet helemaal aan de verwachtingen voldeed, doet verder niks af aan de kwaliteit van de cd. 

Live: My Blue Van. Aan de songs ligt het niet.
               

Ekko is aardig volgelopen voor de cd-presentatie van de Utrechtse band My Blue Van. Onlangs bracht het drietal het tweede album Hush uit, dat voortborduurt op het krachtige debuut 'As Colours Change': stevige, alternatieve bluesrock met invloeden uit de grunge. Zowel steady als gruizig.

Het instrumentale, oosters getinte titelnummer vormt de opmaat voor een redelijk geslaagde show. Het drietal heeft alles in zich om het ver te schoppen: sterke songs, prima muzikanten en een overtuigende liveperformance. Toch komt het er vanavond niet helemaal uit.

De intieme huiskamer van Kargalive

Twee vrijdagen in de maand biedt de Kargadoor onder de noemer Kargalive een podium aan singer-songwriters en akoestische bands. De gastheer is Eric Devries die zelf ook het voorprogramma verzorgt: "De muzikanten moeten wel iets te vertellen hebben."

Ergernis
Devries: "In Nijmegen organiseerde ik al enige tijd luisterconcerten toen ik in Utrecht werd gevraagd om hetzelfde te doen. Mijn doel: mensen naar singer-songwriters laten luisteren zonder geouwehoer erdoor heen." Want net als voor veel andere concertgangers die puur voor de muziek komen, is het voortdurende geklets van bezoekers voor Devries een bron van ergernis: "Het lijkt wel of je er tegenwoordig alleen maar bij hoeft te zijn geweest: Een beetje ouwehoeren, een foto maken en klaar. Maar als je veertig euro voor een optreden betaalt, is het niet fijn als mensen in je nek staan te brullen."

M.P.O. Books blijft ook in zijn nieuwe boek dicht bij huis

Onlangs verscheen een nieuwe misdaadroman van de Utrechtse schrijver M.P.O. Books: 'Cruise Control': Op een zomeravond wordt op een recreatieterrein in Leusden een homo doodgeschoten …

Sherlock Holmes
Voor de auteur was het schrijfwerk bepaald geen sinecure: het kostte hem zo'n tweeduizend uur om de roman te voltooien: "Tien jaar geleden ben ik er al aan begonnen, maar van die eerste versie is maar een klein deel overgebleven. Om de spanning er langer in te houden ben ik gaan schuiven met perspectieven."

Schrijven doet de veertiger Books nu 25 jaar. Op de middelbare school ontstond zijn voorkeur voor de misdaadroman: "De boeken op de verplichte lijst spraken me niet aan, ik hield van Sherlock Holmes. Omdat er niet zo veel goede detectiveverhalen waren, ben ik ze zelf maar gaan schrijven."