Bijbelvrouwen in een ander perspectief

''Over hoeren en madonna's", luidt de titel van een dichtbundel/fotoboek van Paul Sterk en Lilith. De ondertitel, "Bijbelvrouwen in een ander perspectief", klinkt al iets subtieler. Ook de inhoud van dit boekwerk laveert tussen fijnzinnigheid en grover geschut.

"Het zijn niet de omstandigheden die ons dwarszitten, maar onze vooroordelen hierover", met dit citaat van Marcel Aurelius (vroegere keizer van het Romeinse Rijk) opent het boek 'Over Hoeren en Madonna's' van dichter Paul Sterk en kunstfotografe Lilith. Beide kunstenaars slaan met deze uitspraak een brug naar de clichématige denkbeelden over vrouwen. Om die te bestrijden zetten ze een twaalftal Bijbelse vrouwen centraal. Paul Sterk: "Het is onze bedoeling om Bijbelse vrouwen vanuit een ander, eigentijds perspectief te benaderen."

Droefheid troef in theater Rood Noot

Aanstaande vrijdag vindt in theater Rood Noot de try-out plaats van de meest droevige liedjes van De Kift, de Nederlandse band die al ruim twintig jaar een volstrekt eigenzinnig geluid laat horen.

De muziek van de Kift valt te typeren als een aanstekelijke, soms kolderieke maar immer bezielde mix van polderpunk, theater en fanfare. Vrolijkheid wordt afgewisseld met diepe treurnis. Nostalgie is nooit ver weg. Eigen teksten schrijven doet de band uit Koog aan de Zaan niet: ze put rijkelijk uit de wereldliteratuur en -poëzie. Frontman Ferry Heijne: "Er zijn al zoveel mooie teksten om me heen, ik zou niet weten hoe ik daar een aanvulling aan moet geven. Ik kan wel heel goed bestaande teksten tot leven wekken." Een grote en vaste schare bewonderaars van De Kift is daar al jarenlang getuige van.

Blozen

Recensenten en complimenten (waar ze bijna van gaan blozen): een week geleden toonde de Utrechtse zangeres Sofie Letitre me, na afloop van een interessant en gezellig interview bij haar thuis aan de keukentafel, in gezelschap van haar vriend (en mede-bandlid) Ferdy van Singel, een foto waarop ze huilend van geluk stond afgebeeld: het moment dat ze mijn recensie van haar eerste cd 'Back Were We Come From' uit begin 2013 (geschreven voor KindaMuzik) onder ogen kreeg. Een dag later speelde Sofie Letitre in DWDD haar (tegenwoordig elektronisch georiënteerde) muziek en dat deed ze voortreffelijk.

Kovacs

Ook het optreden van Kovacs in het Paard van Troje in Den Haag wist me wel te bekoren. Van een hele andere categorie: meer drama en pathos en referenties naar Amy Winehouse en Grace Jones. Het optreden van de (net als ik in Baarlo (!) geboren, piepjonge zangeres) was zeker niet perfect: het duurde een eeuwigheid aleer ze begon, de erotische dans achter een doorzichtig wit panel had best iets korter gemogen, een onsje drama minder had geen kwaad gekund en het optreden in de bomvolle zaal was aan de korte kant. Maar Kovacs is een talentvolle dame die beschikt over karakteristiek en doorleefd stemgeluid waarmee ze alle kanten op kan: van soulvolle pop tot burleske nachtclubmuziek.

Folkbelofte

Ongeveer een maand geleden zag ik een optreden van een Schotse zangeres waar ik nog even de aandacht op wil vestigen. Op het lichtschip V11 aan de Wijnkade te Rotterdam speelde Rachel Sermanni, een pas 23-jarige folkbelofte. De locatie in de kelder van het schip was al bijzonder sfeervol, het optreden van de eigenzinnige (soms wel iets te babbelzieke) Sermanni bij vlagen schitterend. Haar donkere stemgeluid heeft wel iets weg van Laura Marling en ook haar liedjes neigen naar de onbestemde melancholie van de Engelse singer-songwriter. Ik ben benieuwd hoe Sermanni zich verder ontwikkelt.