"Ik wil de vrouw vermenselijken."

De debuutroman van schrijfster en zangeres Stella Bergsma deed aardig wat stof opwaaien. Het onverbloemde, niet perse vrolijke boek werd positief ontvangen, maar er zijn ook lezers die het na enkele pagina's terzijde schuiven. Een interview met de auteur van 'Pussy Album'.

'Pussy Album' verhaalt over de 37-jarige Eva van Liere, een vrouw die haar baan als lerares verliest wanneer ze een relatie krijgt met een leerling. Bijkomende misère: haar grote liefde is er na zeventien vandoor gegaan. Voor Eva reden genoeg zich onder te dompelen in een mistroostige wereld van drank, seks en misantropie. Haar ondergang lijkt onafwendbaar, al gloort er ergens een sprankje hoop. De taal in Pussy Album is onverbloemd, soms meedogenloos, maar de roman zit ook vol humor en stilistische vondsten.

Wat vond je van alle reacties?
"Ik had wel verwacht dat mijn boek zou scoren omdat er seks in zit, maar ik dacht ook dat de literaire critici het links zouden laten liggen. Niets is minder waar: Het krijgt positieve kritieken en wordt heel serieus genomen. Bij de lezer is het echt een kwestie van 'hate it or love it'. Sommige mensen vinden het vreselijk. Ze denken dat ik alleen maar wil scoren met die provocatieve teksten en seksscènes. Anderen vinden het juist weer erg goed. Iets wat ze nog nooit eerder hebben gelezen."

Reageren mannen anders dan vrouwen op je boek?
"'Pussy Album' wordt nu gelezen door de leesclub op Hebban (grootste lezerssite van Nederland). De vrouwen die daar zitten hebben over het algemeen een hele andere smaak. Ik kan meelezen en lees dan soms dat ze het een erg slecht boek vinden. Dat zeggen ze dan niet één keer, maar blijven ze herhalen. Dat vind ik best pijnlijk om te lezen. Van mijn vriend mag ik daar dan ook niet meer kijken haha. Er zijn ook vrouwen die stiekem mailen dat ze veel herkennen. Maar mannen zijn eigenlijk enthousiaster over mijn boek. Onlangs schreef een man op Twitter dat hij aan het einde moest huilen. Dat vond ik mooi en dapper van hem. Mannen zullen dat toch minder snel toegeven, zeker niet in het openbaar."

Geen rust voor dode violist Paganini.

In haar nieuwe boek 'Afscheidstournee' beschrijft Vrouwkje Tuinman het leven van duivelskunstenaar Paganini, of beter gezegd het bizarre leven na zijn dood.

Duiveltje
Het idee voor de roman ontstond toen de Utrechtse schrijfster voor een literair maandblad een reportage

maakte over de vermaarde violist Niccolò Paganini (1782-1840), 's werelds eerste grote muziekidool. Vanwege zijn losbandige levensstijl en een vermeend pact met de duivel wilde de katholieke kerk hem na zijn dood lange tijd niet begraven: "Van dat duistere imago had Paganini tijdens zijn leven aanvankelijk vooral voordeel: iedereen wilde hem zien optreden. Sommige bezoekers beweerden zelfs dat ze een duiveltje aan zijn arm zagen trekken om hem beter te laten spelen." Want viool spelen kon Paganini als geen ander: Met zijn virtuoze spel inspireerde hij klassieke componisten als Liszt en Schubert, maar ook latere stuntgitaristen als Steve Vai en Joe Satriani.

De zoon
Tijdens het werken aan het artikel over de beruchte vioolbespeler raakte Tuinman meer en meer in de ban van zijn zoon: "Hij was pas veertien jaar toen hij met dat object, het lijk van zijn vader, werd opgezadeld. Veel mensen proberen hun hele leven los te komen van hun ouders, maar hij zat er letterlijk mee." Want wat hij ook probeert in het katholieke Italië (tot aan brieven aan de paus aan toe): een officiële begrafenis zit er niet in voor zijn wereldberoemde, maar door de kerk verketterde vader. Met als gevolg dat de zoon een groot deel van zijn leven in dienst stelt van het verbergen en conserveren van het dode lichaam van zijn vader.

Het publiek staat centraal in 'De Wereld maakt Muziek'

De Utrechtse regisseur Margriet Jansen maakte een documentaire over wereldmuziek, getiteld: 'De Wereld maakt Muziek'. Donderdag om 17:00 uur is de première in City 1.

Toch maar even beginnen over de actualiteit: Op dit moment lijkt het doek voor RASA, per 1 januari 2017, definitief gevallen. Wel wil de gemeente de komende twee jaar een ton per jaar uit te trekken voor niet-Westerse muziek: Jansen betreurt het besluit, maar voegt er aan toe: "Als dat doorgaat zou niet-Westerse muziek in verschillende Utrechtse zalen, via één programmeur, te horen kunnen zijn. Dat zou ook fantastisch zijn."

Levensbelang

In 'De Wereld maakt Muziek' staat het publiek centraal: "Ik wilde laten zien hoezeer mensen kunnen genieten

van wereldmuziek en hoe belangrijk het voor hen kan zijn. Soms kan muziek zelfs levens veranderen." Ze benadrukt dat de film niet over RASA gaat: "Het zou elk wereldmuziekpodium kunnen zijn." Bezoekers van concerten komen uitgebreid aan het woord: "Ik heb ze gevraagd wat hun favoriete concert is. Daar komen prachtige, persoonlijk verhalen uit voort." Uiteraard ontbreekt de muziek niet: "Die varieert van de meer traditionele muziek tot de elektronische varianten van nu."

Dichten onder de Utrechtse sterrenhemel

Ze won al diverse poëzieprijzen en onlangs werd de 25-jarige Utrechtse bestempeld tot dichterstalent van 2016. Zaterdag debuteert Marieke Rijneveld op de Nacht van de Poëzie.

Was je verrast door de uitnodiging?

“Ik wist wel dat ik op het lijstje stond, maar ook dat de organisatie twijfelde of ik er wel klaar voor was. Nu moet ik me bewijzen. Natuurlijk was ik erg blij toen de mail in mijn inbox plopte: Iedere dichter wil graag een keer op de Nacht van de Poëzie staan.”

Heb je er zin in?

“Ik kijk er naar uit en ik kijk er tegenop. De spanning van te voren vind ik nooit fijn. Het voelt alsof je tijdens het gala op de middelbare school de dansvloer moet openen en bang bent dat je niet meer weet hoe je moet dansen. Er gaan op zo’n moment veel doemscenario’s door mijn hoofd, variërend van broekplassen tot een volledig spraakgebrek. Ik weet echter ook dat ik, zodra ik daar sta, even de schrijver belichaam die het fijn vindt om te performen. En die de luisteraar zachtjes doch dwingend als een kroontjespen in de inkt van zijn werk wil dopen. Maar het podium aflopen, je verlegen achter een glaasje limonade verschuilen en de opluchting voelen van het overleefd hebben: Dat blijft stiekem het mooiste moment van de avond.”

Jack Poels leeft zijn eigen liedjes

KindaMuzik sprak uitgebreid met zanger Jack Poels van Rowwen Hèze, de Limburgse band die haar dertig jaar bestaan onlangs opluisterde met de negentiende cd 'Vur Altied'.

Zaterdagmiddag, even voor twaalven. Grommend en gorgelend bereidt de Limburgse zanger zich voor op zijn optreden bij het radioprogramma 'Spijkers met Koppen', in het Utrechtse café Florin: "Het is nog wat vroeg om te zingen, normaal heb ik al een hele dag achter de rug. Daarom ben ik nu geforceerd bezig om mijn stem los te krijgen." Met welk nummer vangt hij zo meteen aan in de volgestouwde kroeg? "We beginnen met 'Ballades en Beer' van ons laatste album. Dat is een goede binnenkomer, en het vat dertig jaar Rowwen Hèze prima samen."

Magistraal 
Drie decennia Rowwen Hèze: verlangt Jack Poels nog wel eens terug naar een bepaalde periode? "Nee, alle momenten zijn cruciaal geweest voor het verhaal Rowwen Hèze, en om te staan waar we nu staan." Natuurlijk, een ijkpunt in de carrière van de band was het optreden bij Pinkpop in 1992: "Dat was een magistraal moment ja. Toen Mart Smeets na het optreden een microfoon onder mijn neus duwde, wist ik dat we daar echt iets hadden neergezet. Daar was geen antenne voor nodig. We hadden enorme stress van te voren, maar met steun van die vele Limburgers werd het een groot feest. Het leek alsof er iets moest worden rechtgezet na al die grappen over Limburg."

Platenruil bij TivoliVredenburg

Tegenover de kassa's van TivoliVredenburg hangen sinds kort drie platenbakken aan de muur. Bezoekers kunnen er hun elpee of cd ruilen voor een exemplaar dat ze beter bevalt.

Het idee is bedacht door TivoliVredenburg in samenwerking met Plato en gebaseerd op het concept van de boekenkast op het Centraal Station. "De reacties zijn heel goed," zegt Nick Franssen, marketing medewerker bij TivoliVredenburg. Aan de caissières de taak om te controleren of bezoekers ook daadwerkelijk ruilen. Af en toe worden de platenbakken 'opgeschoond' met elpees afkomstig van enkele gulle bezoekers van de popzaal: "We willen voorkomen dat 'Thriller' van Michael Jackson er twintig keer tussen komt te staan haha." De Utrechtse muzikanten (en tevens medewerkers van TivoliVredenburg) John Coffey en TheWolff maakten een ludiek promotiefilmpje voor de platenkast.