Interview: Een gesprek met Joop en Jessica

'Joop heeft hele mooie oren'

Hem kennen we van de vele mooie en somtijds messcherpe liedjes (onder zijn eigen naam Jaap Fischer en als Joop Visser), zij is voor het grote publiek minder bekend. Samen vormen ze sinds twaalf jaar een opmerkelijk duo: Joop Visser en Jessica van Noord. Met een repertoire dat varieert van milde melancholie en ironie tot venijnige spot.

Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk ontmoet?
Jessica: "We kwamen elkaar tegen bij het klassieke koor waar we allebei zingen. Voor mij was het allemaal nieuw: het zingen, de meerstemmige muziek, de tweestemmige duetten. De liedjes van Joop kende ik niet en ik ben er nog steeds verbaasd over dat juist hij mij eruit pikte om eens samen te gaan zingen. Dat is nu 12 jaar geleden."
Joop: "Toen ik een keer moest optreden in Utrecht vroeg ik Jessica om een paar nummers mee te zingen. Het publiek was erg enthousiast en de geluidsman zei: "Jullie stemmen passen mooi bij elkaar, daar moet je mee doorgaan." En dus zijn we samen verder gegaan."

Interview: De eigen weg van singer-songwriter Thijs Heij

Recht voor zijn raap. Zo kun je de muziek van Thijs Heij het best omschrijven. Zijn deelname aan 'De Beste Singer-Songwriter van Nederland' heeft hem geen windeieren gelegd.

Hoewel hij in de voorronde van de talentenjacht strandde, is zijn lied 'Als Iets in de Knoop Zit, Maak Er Dan Niet Nog een Knoop In' niet onopgemerkt gebleven. Jurylid Eric Corton roemde de eigenheid van de Utrechter. Heij: "Ik hou eigenlijk helemaal niet van dat soort programma's. Mijn instelling is altijd geweest: ik zoek wel mijn eigen weg." Toch meldde hij zich aan ('met een knipoog') en werd hij - uit 750 kandidaten en met 31 anderen - geselecteerd. Over het programma van Giel Beelen is hij wel lovend: "Dit is eerlijke tv zonder wurgcontract. Je wordt er als artiest en als muzikant gerespecteerd."

Live: dEUS
Het vuur is nog niet gedoofd

Een jeugdige bezoeker in de — aanzienlijke — rij voor de ingang van Paradiso vindt de muziek van dEUS eigenlijk te veel voortkabbelen. Hij is meegesleept door zijn vriendin bekent hij, maar de jongen zal nog raar opkijken vanavond: Na twintig jaar is het vuur nog lang niet gedoofd bij de Vlaamse band.

Ontwikkeling
Naar aanleiding van hun twintigjarig bestaan verscheen onlangs een fijne compilatie met de beste dertig (!) songs van Tom Barman en kornuiten. In een uitverkocht Paradiso speelt de band twee achtereenvolgende avonden een twintigtal songs uit dat rijke verleden. Mooi is het om te horen welke ontwikkeling dEUS in die jaren heeft doorgemaakt: van weerbarstige en (niet zelden) vrij luidruchtige alternatieve rock, via avant-garde tot het meer gepolijste, soms zelfs wat bombastische geluid van hun laatste albums, dat steeds vaker gebaseerd is op een groove. Dat de band al lang niet meer zo progressief is als in de jaren negentig weerhoudt ze er niet van om vanavond de pannen van het dak te spelen.

Volwaardig

Vaandeldrager van de alternatieve rock in Nederland is wat mij betreft De Staat. De eigenzinnige Nijmeegse formatie rondom Torre Florim bracht tot nog toe drie albums uit. Onlangs verscheen een cd met gestripte versies van een achttal eerdere nummers. Dat klinkt als een tussendoortje, maar het tegendeel is waar. Vinticious Versions is een meer dan volwaardig Staat-album, waarop de band nogmaals aantoont de meest interessante Nederlandse rockformatie van het moment te zijn. Zo komen Zappa, sixties-surfmuziek, The Godfather en zwoele koortjes samen in deze versie van 'Downtown'.


     

Cd recensie: Het innerlijk kompas van Harold K.

In het openingsnummer van zijn nieuwe cd Heppeneert zingt Harold K dat hij zo onderhand de weg kwijt is. Aan de hand van zijn innerlijk kompas en een tiental mooie - waarvan de helft in dialect gezongen - liedjes, raakt hij gaandeweg weer op het juiste pad.

Een oude boerderij in het Belgische bedevaartsoord Heppeneert (''een kerk, een café en een kapel"), vlakbij zijn geboortedorp Susteren, was de plek waar de Limburger inspiratie opdeed voor de opvolger van De Laatste Pionier uit 2011. Harold K is nog steeds niet de man van de grote gebaren, wel van de bedaarde en melancholische liedjes, die merendeels op Amerikaanse leest zijn geschoeid. Qua compositie, zang en overtuigingskracht is Heppeneert wel een flinke stap vooruit.

Baker Street

De zanger overleed al in 2011 en afgelopen zondag stierf de saxofonist van 'Baker Street', het befaamde lied van Gerry Rafferty. Naar verluidt ontving Raphael Ravenscroft een ongedekte cheque van 34 euro voor zijn wereldberoemde solo, terwijl Rafferty jaarlijks een ton aan royalty's opstreek. Het kan verkeren. Het album City to City van Gerry Rafferty heb ik (lang geleden) grijsgedraaid en toen ik een jaar of twaalf was stond dit nummer in mijn top tien allertijden. Mede vanwege de saxofoonsolo, maar ook vanwege die snerpende gitaarsolo en -natuurlijk- dat fijne stemgeluid van Gerry Rafferty.

In de schemering

De hoogste tijd dat op dit blog weer eens geschreven wordt over muziek. Vanwege verhuisperikelen en aanverwante zaken ben ik er een tijdje niet of nauwelijks aan toegekomen. De doorstart zet ik in gang met een man die ik mijn jeugd veelvuldig heb mogen aanhoren. 'Eendje', 'Sprookje', 'Suzanne': allemaal even mooi. Een paar weken geleden heb ik Joop Visser (ofwel Jaap Fischer) benaderd voor een interview. Ik wist dat hij hiervoor niet of nauwelijks te porren was, dus ik stuurde hem een uitgebreide mail. Tot mijn niet geringe verbazing kreeg ik een antwoord. Een interview (per e-mail dan) was okay, maar meteen volgde een lijstje van voorwaarden. Daarover later meer. Sinds 2004 vormt Fischer een duo met Jessica van Noord, met wie hij dit prachtige, ontroerende lied opnam.