Top 10 2024
Het jaar van de terugkeer van een aantal gerenommeerde namen na een lange tijd. Omdat er voor mij het afgelopen jaar geen echte uitschieters waren, staat de lijst in willekeurige volgorde.
1. Laura Marling – Patterns in repeat
Een nieuw album van Laura Marling is wat mij betreft altijd de moeite waard. Prachtig ingetogen folky popsongs zijn het veelal, gezongen met die mooie lage (en gelaagde) stem van haar. Op haar laatste album reflecteert de Britse op intieme wijze en minimaal begeleid op haar leven als jonge moeder.
Een nieuw album van Laura Marling is wat mij betreft altijd de moeite waard. Prachtig ingetogen folky popsongs zijn het veelal, gezongen met die mooie lage (en gelaagde) stem van haar. Op haar laatste album reflecteert de Britse op intieme wijze en minimaal begeleid op haar leven als jonge moeder.
2. Beth Gibbons – Lives outgrown
Ook minimalistisch van opzet, maar muzikaal iets avontuurlijker is dit eerste soloalbum van de zangeres van Portishead, de triphopband die in de jaren 90 veel succes had en waar we al een tijdje niet meer van gehoord hadden. Niet altijd even toegankelijk, wel steeds intrigerend. En ook al zo prachtig gezongen.
Ook minimalistisch van opzet, maar muzikaal iets avontuurlijker is dit eerste soloalbum van de zangeres van Portishead, de triphopband die in de jaren 90 veel succes had en waar we al een tijdje niet meer van gehoord hadden. Niet altijd even toegankelijk, wel steeds intrigerend. En ook al zo prachtig gezongen.
3. The The – Ensoulment
Rondom The The was het ook alweer 25 jaar stil. De alternatieve wave band, met de bariton Matt Johnson als karakteristieke frontman, was midden jaren 80 en begin jaren 90 een opvallende en aangename verschijning. Ensoulment is voor mij de verrassing van het jaar, met heel knappe, gevarieerde en muzikaal rijke popsongs.
Rondom The The was het ook alweer 25 jaar stil. De alternatieve wave band, met de bariton Matt Johnson als karakteristieke frontman, was midden jaren 80 en begin jaren 90 een opvallende en aangename verschijning. Ensoulment is voor mij de verrassing van het jaar, met heel knappe, gevarieerde en muzikaal rijke popsongs.
4. Nick Cave & The Bad Seeds – Wild God
Eerlijk is eerlijk: dit album van een van mijn muzikale helden was misschien niet in de lijst terechtgekomen zonder zijn geweldige optreden in de Ziggo Dome. Want de veelal bombastische songs (met een voortdurend aanzwellend gospelkoor) bevallen me aanzienlijk minder dan zijn vorige ingetogen en aangrijpende albums. Maar goed, het blijft Nick Cave.
5. Gillian Welch & David Rawlings – Woodland
Ook al een duo dat niet erg scheutig is met nieuw werk, maar een vers album van Gillian Welch & David Rawlings valt nooit tegen. Mooiere samenzang en samenspel is bijna niet denkbaar. De stem van Welch en het gitaarspel van Rawlings vlechten weer schitterend in elkaar in een tiental traditionele
folk- en countrysongs.
6. Michael Kiwanuka – Small Changes
Totdat hij de Mercury Prize kreeg voor zijn vorige album had Michael Kiwanuka last van een minderwaardigheidscomplex, zo las ik in een interview. Nergens voor nodig. Small Changes is een prachtig ingetogen, warmbloedig en melodieus soulalbum. En ook alweer erg mooi gezongen.
Totdat hij de Mercury Prize kreeg voor zijn vorige album had Michael Kiwanuka last van een minderwaardigheidscomplex, zo las ik in een interview. Nergens voor nodig. Small Changes is een prachtig ingetogen, warmbloedig en melodieus soulalbum. En ook alweer erg mooi gezongen.
7. Tindersticks – Soft Tissue
De band van Stuart A. Staples maakt eigenlijk al vanaf haar ontstaan in 1991 dezelfde muziek. Gedragen, melancholische en soulvolle chamberpop met soms een fijne spanningsboog, mompelend gezongen door een ietwat gewichtige voorman. Met Soft Tissue niks nieuws onder de zon, maar wederom topklasse.
De band van Stuart A. Staples maakt eigenlijk al vanaf haar ontstaan in 1991 dezelfde muziek. Gedragen, melancholische en soulvolle chamberpop met soms een fijne spanningsboog, mompelend gezongen door een ietwat gewichtige voorman. Met Soft Tissue niks nieuws onder de zon, maar wederom topklasse.
8. Adrianne Lenker – Bright future
Naast de prachtalbums die ze maakt met haar band Big Thief laat Adrianne Lenker ook solo regelmatig van zich horen. Dat doet ze meer ingetogen, in uitgebeende songs met een sensitieve stem die door merg en been gaat. Op Bright Future zingt ze haar liefdesverdriet van zich af.
Naast de prachtalbums die ze maakt met haar band Big Thief laat Adrianne Lenker ook solo regelmatig van zich horen. Dat doet ze meer ingetogen, in uitgebeende songs met een sensitieve stem die door merg en been gaat. Op Bright Future zingt ze haar liefdesverdriet van zich af.
9. The Cure – Songs of a lost world
Over verrassende comebacks gesproken. Ten tijde van het weemoedige Seventeen Seconds was ik fan, maar dit album (het eerste na 16 jaar) neigt meer naar de doem en duisternis van Deintegration en Pornography. Loodzwaar (soms iets te), met eindeloze intro’s en outro’s, maar al met al een indrukwekkende terugkeer.
Over verrassende comebacks gesproken. Ten tijde van het weemoedige Seventeen Seconds was ik fan, maar dit album (het eerste na 16 jaar) neigt meer naar de doem en duisternis van Deintegration en Pornography. Loodzwaar (soms iets te), met eindeloze intro’s en outro’s, maar al met al een indrukwekkende terugkeer.
10. The Smile – Wall of eyes
Rondom Radiohead is het alweer een tijdje stil, maar Thom Yorke kan zijn muzikale strapatsen tegenwoordig ook goed kwijt in zijn nevenproject The Smile. Omdat zijn maatje uit Radiohead, gitarist Jonny Greenwood, ook meedoet zijn de invloeden onmiskenbaar, maar The Smile klinkt meer jazzy, ritmischer en vrijer. Geestige clip ook.
Rondom Radiohead is het alweer een tijdje stil, maar Thom Yorke kan zijn muzikale strapatsen tegenwoordig ook goed kwijt in zijn nevenproject The Smile. Omdat zijn maatje uit Radiohead, gitarist Jonny Greenwood, ook meedoet zijn de invloeden onmiskenbaar, maar The Smile klinkt meer jazzy, ritmischer en vrijer. Geestige clip ook.
Nederland
1. De Kift – Niemandsland
2. Het Zesde Metaal – Het langste jaar
2. Het Zesde Metaal – Het langste jaar
3. Niemanders – II
4. Daryll-Ann – Spring
4. Daryll-Ann – Spring
5. Cloud Café -Gift horse
6. VanWyck – Dust chaser
7. Donna Blue – Dark roses
8. Library Card – Nothing, interesting (ep)
9. Nits – Tree house fire
10. Johan – The great vacation
11. Gruppo Sportivo – Back to nature (ep)
Speciale vermelding: Spinvis – Lutke krub
Live
1. Nick Cave, 26 sept. Ziggo Dome
7. Donna Blue – Dark roses
8. Library Card – Nothing, interesting (ep)
9. Nits – Tree house fire
10. Johan – The great vacation
11. Gruppo Sportivo – Back to nature (ep)
Speciale vermelding: Spinvis – Lutke krub
Live
1. Nick Cave, 26 sept. Ziggo Dome
2. Jeffrey Martin, 13 jan. TivoliVredenburg
3. The The, 22 sept. Paradiso
4. Boubacar Traore, 28 mei Lantaren Venster
5. Beth Gibbons, 5 juni TV
6. Mary Gauthier, 9 nov. Beauforthuis
7. Tindersticks, 16 okt TivoliVredenburg
8. Timesbold, 1 mrt dB’s
9, Pokey Lafarge, 8 dec. Paradiso
10. Het Zesde Metaal, 29 feb TivoliVredenburg
4. Boubacar Traore, 28 mei Lantaren Venster
5. Beth Gibbons, 5 juni TV
6. Mary Gauthier, 9 nov. Beauforthuis
7. Tindersticks, 16 okt TivoliVredenburg
8. Timesbold, 1 mrt dB’s
9, Pokey Lafarge, 8 dec. Paradiso
10. Het Zesde Metaal, 29 feb TivoliVredenburg
11. Alela Diane, 5 mrt TivoliVredenburg
12 Jolie Holland, 26 mrt TivoliVredenburg
12 Jolie Holland, 26 mrt TivoliVredenburg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten