3voor 12 draait
Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3voor12 welke drie cd's, tracks, mp3's of concerten de meeste indruk maakten, en om deze toe te lichten.
1. Timesbold - Eye Eye Met zijn tweede project Whip bracht Jason Merritt al enkele pracht cd’s uit, in de hoedanigheid van Timesbold doet hij niet anders. De intens melancholische droefheid op ‘Eye Eye’ past volgens sommigen wellicht beter bij jaargetijden met vallende bladeren, wat mij betreft is het ook nu fijn luisteren naar de altcountry met breekbare zang, zingende zaag en banjo. Ontluisterend mooi.
2. Tom Waits – Blood money
Alleen al om het nummer ‘All the world is green’ de moeite waard, deze cd van Tom Waits die als tussendoortje, samen met ‘Alice’, op de markt kwam. Het is niet zijn beste cd, maar Blood money bevat genoeg pareltjes in de traditie van Rain dogs en Swordfishtrombone om te kunnen overtuigen. Eind dit jaar verschijnt de langverwachte opvolger van de chroniqueur van de zelfkant en hopelijk verblijdt hij ons land dan ook met enkele (niet al te prijzige) optredens.
3. Wilco - A ghost is born
Experimentele, maar toch melodieuze pop met een opvallende rol voor de piano, dat is Wilco, de formatie van Jeff Tweedy. Al eerder besproken in deze rubriek, maar moeilijk te negeren in dit lijstje. Het eerste nummer zet direct de toon: kalm kabbelend met piano en zang beginnend en na een minuut of twee lekker ontsporend met een Neil Young-achtige, rusteloos hakkelende, gitaarpartij. Soms overdrijft Wilco zijn experimenteerdrift, een ruisende feedback van tien minuten is wat teveel van het goede.
4. Mintzkov Luna - M for Means and L for Love
In afwachting van de nieuwe cd’s van dEUS en Soulwax die voor het najaar gepland staan, is dit schijfje van een andere Vlaamse hoogvlieger zeker een aanrader. Mintzkov Luna bewijst met haar frisse en energieke debuut dat je aan veertig minuten genoeg kunt hebben om aan te tonen dat je tegelijkertijd gejaagd, ongedurig, venijnig en explosief, alsook melodieus, ingetogen en gevoelig kunt klinken. Sterke, strak gecomponeerde nummers met een ijzersterke ritmesectie. En dat die zang nou zo lijkt op die van Tom Barman, tja, het zal wel.
5. Krang - Aait
Of de kraaien zullen schateren om het verscheiden van Neerlands meest inventieve formatie Krang valt nog te bezien. In ieder geval is de zwanenzang van de dwarse avant-garde bluesrockband uit Diepenheim een, opnieuw volledig in het Twents gezongen, waardige afsluiter van een omvangrijk oeuvre. Met de vertrouwde Krang-ingrediënten, deze keer aangevuld met een trompet. Andre Manuel vindt vast wel een ander podium (naast zijn cabaretvoorstellingen) om zijn duistere universum te tonen.
Alleen al om het nummer ‘All the world is green’ de moeite waard, deze cd van Tom Waits die als tussendoortje, samen met ‘Alice’, op de markt kwam. Het is niet zijn beste cd, maar Blood money bevat genoeg pareltjes in de traditie van Rain dogs en Swordfishtrombone om te kunnen overtuigen. Eind dit jaar verschijnt de langverwachte opvolger van de chroniqueur van de zelfkant en hopelijk verblijdt hij ons land dan ook met enkele (niet al te prijzige) optredens.
3. Wilco - A ghost is born
Experimentele, maar toch melodieuze pop met een opvallende rol voor de piano, dat is Wilco, de formatie van Jeff Tweedy. Al eerder besproken in deze rubriek, maar moeilijk te negeren in dit lijstje. Het eerste nummer zet direct de toon: kalm kabbelend met piano en zang beginnend en na een minuut of twee lekker ontsporend met een Neil Young-achtige, rusteloos hakkelende, gitaarpartij. Soms overdrijft Wilco zijn experimenteerdrift, een ruisende feedback van tien minuten is wat teveel van het goede.
4. Mintzkov Luna - M for Means and L for Love
In afwachting van de nieuwe cd’s van dEUS en Soulwax die voor het najaar gepland staan, is dit schijfje van een andere Vlaamse hoogvlieger zeker een aanrader. Mintzkov Luna bewijst met haar frisse en energieke debuut dat je aan veertig minuten genoeg kunt hebben om aan te tonen dat je tegelijkertijd gejaagd, ongedurig, venijnig en explosief, alsook melodieus, ingetogen en gevoelig kunt klinken. Sterke, strak gecomponeerde nummers met een ijzersterke ritmesectie. En dat die zang nou zo lijkt op die van Tom Barman, tja, het zal wel.
5. Krang - Aait
Of de kraaien zullen schateren om het verscheiden van Neerlands meest inventieve formatie Krang valt nog te bezien. In ieder geval is de zwanenzang van de dwarse avant-garde bluesrockband uit Diepenheim een, opnieuw volledig in het Twents gezongen, waardige afsluiter van een omvangrijk oeuvre. Met de vertrouwde Krang-ingrediënten, deze keer aangevuld met een trompet. Andre Manuel vindt vast wel een ander podium (naast zijn cabaretvoorstellingen) om zijn duistere universum te tonen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten