Het grote lijden van Whip

Afgelopen dinsdag speelde in Ekko de eenmansformatie Whip. Whip is een project van Jason Merritt, voorman van de alt.countryformatie Timesbold. Rond een uur of negen betrad een in het zwart geklede, uitermate verlegen man het toneel. 

Hij had een hoed op. Zijn enige houvast van die avond: een akoestische gitaar, een banjo, een mondharp en de microfoon. Na enig gehannes met het geluid ging het soundchecken naadloos en bijna ongemerkt over in het optreden. Ongeveer tien mensen waren hiervan getuige. Na het eerste liedje bestond het publiek uit een kleine vijftig staande, zittende en hangende dertigers en veertigers met een lichte voorkeur voor het alternatievere werk. 

De hele set duurde nog geen drie kwartier, de liedjes haalden vaak de drie minuten niet eens. Toch slaagde de zonderling op het podium erin om met zijn krakkemikkig gespeelde en regelmatig vals gezongen repertoire de zaal stil te krijgen. En niet zo’n beetje ook. Meer verstilde en verstillende muziek is nauwelijks denkbaar.