Het kunstje nog niet verleerd

Drie foutjes hadden ze gehoord in het laatste nummer, de twee mannen van middelbare leeftijd op de trap naar de uitgang. Tja, als je daarover valt bij een bijna zeventigjarige gitaarvirtuoos die nog speelt als een jonge hond…

De stemming vooraf in de goedgevulde Ronda-zaal in het nieuwe Tivoli/Vredenburg is verwachtingsvol; het is toch een van de beste gitaristen aller tijden die het podium zal betreden. Al tijdens de jaren zestig maakte Jeff Beck faam als bluesgitarist in The Yardbirds, waarin hij experimenteerde met distortion en feedback. Met Rod Stewart en Ron Wood vormde hij vervolgens de bluesrockformatie Jeff Beck Group. Hierna richtte hij zich voornamelijk op jazzrock en fusion, wat resulteerde in zijn succesvolste soloalbum Blow By Blow. Met het broeierige nummer 'Cause We've Ended as Lovers', afkomstig van dat album, besluit hij vanavond zijn show.

Bij de eerste gitaartonen wordt al duidelijk dat Jeff Beck weinig aan klasse heeft ingeboet; met een hendrixiaanse solo in het op één akkoord gestoelde 'Loaded' zet hij de toon voor een fijn avondje gitaaracrobatiek. Het geluid in de nieuwe Utrechtse zaal laat aanvankelijk te wensen over; de bas is te nadrukkelijk aanwezig, en het geluid van Becks Stratocaster staat wel erg hard. Gaandeweg het optreden wordt dit euvel verholpen. Jeff Beck wordt op het podium bijgestaan door een (helaas) weinig subtiel beukende drummer, een wel adequate en coole vrouwelijke bassist, en een prima tweede gitarist. De jazzrock van de band klinkt soms wat eendimensionaal, maar het gitaarspel van Beck, ondersteund door een batterij aan effecten, is werkelijk fenomenaal. Techniek, timing, touch: het is allemaal nog prima in orde. Zingen doet hij niet, maar de verhalen vertelt hij met zijn gitaar.

Pittige rock en gevoelige ballads wisselen elkaar af. In het intro van het Oosters getinte 'Yemin' mag de tweede gitarist laten horen wat hij in zijn mars heeft. Bassiste Sophie Delila gaat flink los in het enige vocale nummer van de avond: het funky 'Why Give It Away'. Zij is ook verantwoordelijk voor de pompende Massive Attack-achtige groove in 'Stratus'. Dat Beck zijn afkomst niet verloochent, bewijst hij in de prachtige bluesballad 'Danny Boy', en in de venijnige Muddy Waters-klassieker 'Rollin' and Tumblin'', waarin de drummer en bassiste een soort synchroon grommen ten beste geven.

Met subtiele slide, hoog op de hals, speelt Beck het gevoelige 'Angel (Footsteps)'. De covers van 'Little Wing' en 'Day In The Life' zijn odes aan andere grootmeesters in de popmuziek. Hij sluit de avond af met het zwoele 'Cause We've Ended As Lovers' (oorspronkelijk van Stevie Wonder), waarin dus drie foutjes zijn geslopen. Het zij zo ...





Eerder publicatie op 8WEEKLY