Roots of Heaven 2006

Op een festival dat gedomineerd wordt door Amerikanen is de opening voor een Nederlandse act opvallend. Toch niet geheel toevallig dat de eer van de ouverture word gegund aan El Pino & The Volunteers. 

Ane Brun

Het debuut van de Rotterdamse formatie, Molten City, staat vol met volwassen Americana of country noir en is alom bewierookt in de vaderlandse pers. De vraag is of de band vandaag standhoudt tussen al de Amerikaanse zwaargewichten. Het zestal speelt veel nummers van hun debuut, het eerste deel bestaat uit “zondagmiddagliedjes”, in het tweede deel wordt het tempo wat opgeschroefd. Voor een band die pas zo kort aan de slag is, klinkt het geluid zeer volwassen. 

Lucinda Williams heeft er schik in

De rij voor Paradiso is nog aanzienlijk als Teddy Thompson het podium betreedt. Aan de Engelse singer-songwriter de taak het publiek op te warmen voor het optreden van Lucinda Williams later op de avond.

De bescheiden man met de ambachtelijke country/bluesliedjes slaagt hier maar ten dele in. Zijn stem neigt in de lage regionen naar die van Slaid Cleaves, de hoge uithalen zijn wat schel en galmen af en toe ook nog eens lelijk door Paradiso. Al met al een degelijke maar weinig sprankelende ouverture.

Op de nieuwe cd van Tom Waits die 20 november het licht gaat zien, staat het nummer Lucinda. Onduidelijk is of dit een eerbetoon is aan de americana-diva, het zou zomaar kunnen. Paradiso is tot de nok gevuld met bewonderaars van de rock/folk en country zangeres. 53 jaar inmiddels, maar met leren jackje en pet ziet ze er jaren jonger uit.

Het viertal zet stevig in met o.a. Car wheels on a travel road. De eerste nummers klinken weinig verrassend, er is weinig contact met de zaal en het promotiepraatje zo vroeg tijdens de show had ook niet gehoeven. De band speelt veel nummers van het in februari 2007 te verschijnen nieuwe album ‘West’, niet tot ieders genoegen. Het eerste nummer dat de band speelt van die cd, heeft veel weg van Blue, waar de zaal dan ook om begint te roepen.