Majestueus optreden Bonnie ‘Prince’ Billy
Het geduld van de vele bezoekers voor Bonnie ‘Prince’ Billy wordt nog even op de proef gesteld. Voorprogramma Sir Richard Bishop grossiert namelijk in lang uitgesponnen gitaarimprovisaties, in een stijl ergens tussen Django Reinhardt, Indiase raga en flamenco.
 |
| Foto: Pim Rupert |
Een lichte siddering gaat door de Grote Zaal van Vredenburg zaal als de prins dan eindelijk op het podium verschijnt. Het aantal volgelingen is ondertussen talrijk; het optreden in Utrecht was snel uitverkocht. Bepaald vorstelijk oogt hij niet, met zijn enorme hoofd, de woeste baard en sombere blik.
Als Palace, Palace Brothers en Palace Music bracht Will Oldham (zijn enige echte naam) al enkele prachtplaten uit, onder het pseudoniem Bonnie ‘Prince’ Billy verscheen ook alweer zijn vijfde cd. Op zijn laatste werkstuk ‘The Letting Go’ wordt de wiebelstem van de singer-songwriter annex acteur gloedvol ondersteund door het engelachtige geluid van zangeres Dawn McCarthy.
Vanavond moet hij het alleen doen, maar ook met slechts een gitaar slaagt de bebaarde zonderling er moeiteloos in om de toehorenden te biologeren. Zelfs de grote kwebbelaars worden de mond gesnoerd door zoveel intrigerende en breekbare schoonheid.
De muziek van Bonnie ‘Prince’ Billy wordt gekenmerkt door melodieuze schittering en peilloze duisternis. De enigszins onbeholpen presentatie en mallotige huppelpasjes mogen dan op de lachspieren werken, het merendeel van zijn repertoire is bijna te mooi voor woorden. Gezongen door een wankele stem die door merg en been gaat. Zelden werd desolaatheid zo fraai vertolkt als door Bonnie ‘Prince’ Billy. Zijn muziek wordt nogal eens vergeleken met Leonard Cohen, en inderdaad kan hij intussen de concurrentie aan met de allergrootsten.
Bonnie ‘Prince’ Billy speelt vanavond veel nummers van ‘The Letting Go’, zoals het verstilde ‘Wai’, ‘Cursed Sleep’ en het roerende ‘No Bad News Love’. Van de voorlaatste cd ‘Master And Everyone’ zingt hij openingstrack ‘The Way’, het verstilde ‘Maundering’ en (in de toegift) ‘Wolf Among Wolves’, compleet met een hilarische wolf-imitatie. Echt stemvast is hij nog steeds niet, gaandeweg het optreden vliegt zijn stem wel minder vaak uit de bocht.
Ook ouder werk passeert de revue, zoals het aangrijpende ‘I See a Darkness’ van zijn gelijknamige cd en het prachtnummer ‘Another Full of Dread’. In de toegift speelt Bonnie ‘Prince’ Billy nog een klassieker uit zijn Palace-periode, ‘I’m a Cinematographer’, en het recentere ‘Today I Was an Evil One’. Dan grabbelt hij zijn papieren bij elkaar, maakt een buiging en verlaat het podium. Het was groots wat de prins vanavond liet zien.
13 maart 2007
Als Palace, Palace Brothers en Palace Music bracht Will Oldham (zijn enige echte naam) al enkele prachtplaten uit, onder het pseudoniem Bonnie ‘Prince’ Billy verscheen ook alweer zijn vijfde cd. Op zijn laatste werkstuk ‘The Letting Go’ wordt de wiebelstem van de singer-songwriter annex acteur gloedvol ondersteund door het engelachtige geluid van zangeres Dawn McCarthy.
Vanavond moet hij het alleen doen, maar ook met slechts een gitaar slaagt de bebaarde zonderling er moeiteloos in om de toehorenden te biologeren. Zelfs de grote kwebbelaars worden de mond gesnoerd door zoveel intrigerende en breekbare schoonheid.
De muziek van Bonnie ‘Prince’ Billy wordt gekenmerkt door melodieuze schittering en peilloze duisternis. De enigszins onbeholpen presentatie en mallotige huppelpasjes mogen dan op de lachspieren werken, het merendeel van zijn repertoire is bijna te mooi voor woorden. Gezongen door een wankele stem die door merg en been gaat. Zelden werd desolaatheid zo fraai vertolkt als door Bonnie ‘Prince’ Billy. Zijn muziek wordt nogal eens vergeleken met Leonard Cohen, en inderdaad kan hij intussen de concurrentie aan met de allergrootsten.
Bonnie ‘Prince’ Billy speelt vanavond veel nummers van ‘The Letting Go’, zoals het verstilde ‘Wai’, ‘Cursed Sleep’ en het roerende ‘No Bad News Love’. Van de voorlaatste cd ‘Master And Everyone’ zingt hij openingstrack ‘The Way’, het verstilde ‘Maundering’ en (in de toegift) ‘Wolf Among Wolves’, compleet met een hilarische wolf-imitatie. Echt stemvast is hij nog steeds niet, gaandeweg het optreden vliegt zijn stem wel minder vaak uit de bocht.
Ook ouder werk passeert de revue, zoals het aangrijpende ‘I See a Darkness’ van zijn gelijknamige cd en het prachtnummer ‘Another Full of Dread’. In de toegift speelt Bonnie ‘Prince’ Billy nog een klassieker uit zijn Palace-periode, ‘I’m a Cinematographer’, en het recentere ‘Today I Was an Evil One’. Dan grabbelt hij zijn papieren bij elkaar, maakt een buiging en verlaat het podium. Het was groots wat de prins vanavond liet zien.
13 maart 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten