3voor12 draait

Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3voor12 welke drie cd's, tracks, mp3's of concerten de meeste indruk maakten, en om deze toe te lichten.

1. Bonnie 'Prince' Billy – Master and Everyone
Is alweer een tijdje op de markt, maar blijft onverminderd mooi. Voor de Oldham-puristen was het even schrikken om de voorman van Palace, Palace Brothers en Palace Music opeens zuiver te horen zingen. Maar uiteindelijk kun je niet anders dan concluderen dat mooiere muziek dan deze nog gemaakt moet worden. De uitgebeende verstilde miniatuurtjes, omlijst door de engelachtige stem van Marty Slayton, ontroeren steeds weer opnieuw. ‘Alsof de natuur haar adem inhoudt’ (zei Nanne Tepper).

2. Gun Club – The Las Vegas Story 

Onlangs dan eindelijk uitgebracht op cd, dit meesterwerk uit de midden jarig tachtig. De ‘missing link’ tussen de traditionele oude blues en The White Stripes, las ik ergens. Hoe dan ook, de rauwe mix van punk, country en blues, onder de bezielende leiding van de jammerlijk aan zijn einde gekomen Jeffrey Lee Pierce, gaat na al die jaren nog steeds door merg en been en blijft onbehaaglijke en unheimische gevoelens veroorzaken.

3. Ben Harper and The Blind Boys of Alabama - There will be a light 

Ben Harper revancheert zich met dit album voor enkele minder geslaagde werkjes. Op vorige cd’s werd zijn intieme soul, blues en reggae nogal eens omver geblazen door metal-achtig gitaarwerk. Het niveau van zijn mooie debuut-cd haalt hij alleen tijdens de meeslepende Mississippi-blues ‘Well well well’. Maar door een meer verfijnde aanwezigheid van zijn vertrouwde muzikale ingrediënten gecompleteerd met dat geweldige geluid van zijn Weissenborngitaar is hij zeker op de weg terug.

4. G. Love – The Hustle 

Uitermate geschikt als antidepressivum in deze donkere dagen; de zesde cd van G. Love. Nog steeds hetzelfde recept, maar wel een stuk beter dan veel van zijn laatste werk. Ook hij leek de frisheid van zijn verrassende debuut nooit meer te evenaren, al was zijn voorlaatste album alweer een stap in de goede richting. Ditmaal acteert hij zonder zijn Special Sauce, maar - met name in het titelnummer - is G. Love’s combinatie van hiphop en blues net zo lekker laidback en aanstekelijk als in zijn beste dagen.

5. Nick Drake – Made to Love Magic 

Als antidepressivum zal deze cd zeker niet werken, Nick Drake’s sombere lichtheid bereikt eerder het tegendeel. Maar deze pas verschenen editie met uitvoeringen van klassiekers zoals ze eigenlijk bedoeld waren, mag in dit lijstje natuurlijk niet ontbreken. Tom Barman en Guy van Nueten coverden onlangs Drake’s prachtige ‘River man’ - en zeker niet onverdienstelijk - maar luister nog eens naar de oorspronkelijke versie en huiver. Een mooi eerbetoon aan de veel te jong gestorven melancholicus die er in slaagde om zich met slechts enkele cd’s onsterfelijk te maken.