3voor12 draait

Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3voor12 welke drie cd's, tracks, mp3's of concerten de meeste indruk maakten, en om deze toe te lichten.

1. The Kills – No wow
Rauw, duister en desolaat. Zo kun je de sfeer omschrijven op de tweede cd van het Amerikaans/Engelse duo The Kills met wederom volop elementaire urban-punkblues. Repeterende gitaarriffs, een opgefokte drumcomputer en een bezwerend stemgeluid van de zangeres, het geheel doet denken aan het betere werk van PJ Harvey en Patti Smith. Onopgesmukt, onrustbarend en onheilspellend, zo lusten we ze graag.

2. Bright Eyes – I’m wide awake it’s morning
Enig luistergeduld is vereist om de country-folk van de pas 22-jarige Conor Oberst op zijn merites te kunnen waarderen, dan komt toch onvermijdelijk het besef dat dit iets heel moois is. Wat op het eerste gehoor misschien nog de zoveelste rammelende alt-country cd lijkt, blijkt na de nodige luisterbeurten een fraaie collectie van ontroerende miniatuurtjes. Op twee nummers contrasteert de wiebelende zang van Oberst mooi met het gepolijste stemgeluid van Emmylou Harris. Jeugdige doorleefdheid van een talentvolle singersongwriter.

3. The Dears – No cities left
Is het pretentieuze bombast of toch hèt voorbeeld van muzikaal vernuft? De twijfel is gaan knagen na het optreden in de Melkweg van afgelopen donderdag. ‘No cities left’ loopt over van de inventieve en melodieuze, sterk op The Smiths leunende poprock. Eclectisch, orkestraal en bij vlagen hemelbestormend, mede door de inbreng van blazers, dwarsfluit, viool en koorzang. Het concert in De Melkweg werd helaas ontsierd door goedkoop effectbejag, een beroerd geluid en erg matig nieuw materiaal. Zijn The Dears werkelijk zo briljant als Oor en Volkskrant ons willen doen geloven of is het allemaal niet veel meer dan holle pathetiek? De cd nog maar eens draaien.

4. David Hillyard & The Rocksteady 7 – United Front
Een knallend optreden in Ekko twee maanden geleden van deze omvangrijke formatie rondom ex-Slackers frontman Dave Hillyard. Ook op cd is de knetterende feestmuziek van The Rocksteady 7 prima verteerbaar door de aanstekelijke mix van reggae, oldschool-ska, jazz, dub en latin. Lome afterbeats zetten de toon, spetterende solo’s van rasmuzikanten op sax, trompet, trombone, piano en conga doen de rest. Energiek en onweerstaanbaar. Laat die lente maar komen!

5. Eleni Mandell – Afternoon
Eveneens onlangs nog te bewonderen in Ekko en op haar laatste schijfje bijgestaan door oude bluesrot Chuch E. Weiss. Niet alle nummers van Eleni Mandell op ‘Afternoon’ zijn even sterk, maar de uit LA afkomstige zangeres balanceert door haar loom en zwoel timbre afgewisseld met een meer (onderkoeld) venijnig stemgeluid -als bij Krissie Hynde- wel vakkundig tussen nachtclubmuziek en rock. Het ene moment poeslief, een andere keer vilein kattig. Niet inventief, wel erg relaxed.