I scare myself

Sinds ik van hot naar her reis voor allerlei kortlopende opdrachten, is goede automuziek onontbeerlijk. Mijn laatste zelfgebakken cd is er een met muziek van de jaren 80. 

Ik zal zeker niet ontkennen dat in deze jaren -waarin ik muzikaal gevormd ben- veel rommel is gemaakt, toch lukte het me toch moeiteloos om een nummertje of vijftig bij elkaar te zoeken.  Niet in het genre van de altcountry, want die muziek was me toen nog onbekend. Wel: New Gold Dream van de Simple Minds, 10.15 Saturday Night van The Cure, Love van The Cult, Killing Moon van Echo & The Bunnymen en Burning Down The House (live) van de Talking Heads, songs die het ook uitstekend doen onderweg. Bij die laatste zat ik onlangs te stuiteren achter mijn stuur. Geweldige percussie! En ook op Rattlesnakes van Loyd Cole and The Commotions, Big Mouth Strikes Again van The Smiths en Golden Brown van The Stranglers is het prima karren. Lichte weemoed ligt voortdurend op de loer, dat dan weer wel. 

Een ander nummer uit die tijd dat me opnieuw wist te bekoren is I Scare Myself van Thomas Dolby, afkomstig van het vreemde, intrigerende album The Flat Earth. Sinds ik gisteren op zoek ging naar het clipje op YouTube, weet ik dat de oorspronkelijke versie afkomstig is van ene Dan Hicks & His Hot Licks. Volstrekt anders, deze uitvoering: swingend, exotisch bijna. Doet een beetje denken aan Elvis Perkins op zijn vrolijkst.