Inside Outsider

Urban Dance Squad was met hun unieke mix van rock, hiphop en rap een regelrechte (live)sensatie. Rapper en frontman Rudeboy schreef een autobiografie over zijn leven: Inside Outsider.

In de jaren 90 maakt de Utrechtse formatie een vijftal innovatieve en succesvolle albums. Ook waren er hits met 'Deeper shade of soul' en 'Demagogue'. De band tourde wereldwijd en stond in het voorprogramma van Living Colour en Red Hot Chili Peppers. Rage Against The Machine liet zich inspireren door de sound van Urban Dance Squad.

Je bent muzikant. Waarom besloot je een boek te schrijven?

‘Daar zijn meerdere redenen voor. Er wordt al tien jaar gewerkt aan een docu over Urban Dance Squad, maar dat schiet niet op omdat de drummer, een control freak, veel materiaal niet af wil staan. Ook heeft er altijd een misconceptie over mijn karakter bestaan. Mensen vinden me een lastig persoon en wantrouwig. Ik wilde opschrijven waar dat karakter vandaan komt.’

Daar zal de titel van het boek vast iets mee te maken hebben …

‘Ja, dat klopt. Ik heb me altijd een buitenstaander gevoeld. Dat gevoel is ontstaan in mijn jeugd toen mijn Amerikaanse moeder me al op heel jonge leeftijd zeer opvallend kleedde. Kleding was voor haar van vitaal belang. Tegenwoordig hou ik er ook erg van en zie ik kleding als een uniform. Maar als kind voel je je anders en buitengesloten. Dat is eigenlijk altijd zo gebleven. Als je foto’s van de band bekijkt, zie je dat ik nog steeds zo kijk en afstand neem van de anderen.’

Laten we het over die geweldige band hebben, Urban Dance Squad. De basis ervan ligt in Utrecht, de oude Vrije Vloer …

‘Ja de Vrije Vloer is van vitaal belang geweest voor de band. Een kruising tussen een poppodium en een vrijhaven. De mensen waren er vrijgevochten. Het elan, de sfeer en mentaliteit waren goed en, niet te vergeten, het podium kon prima overweg met grote acts. Zo hebben Swans (een experimentele rockband) en Trouble Funk (een Amerikaanse funkband) er nog opgetreden. Voor ons was het ook een mooie opstap. Helaas is het podium ten onder gegaan aan het vrijdenken. Financiële tekorten liepen op omdat ze het niet zo nauw namen met handjes die in de koekjestrommel graaiden …’

Je bent een fan van het Goede Doel, best verrassend voor een rapper van jouw kaliber.

‘Ja, ik hield erg van nummers als Vriendschap en België. Het Goede Doel was een hele sterke band, vooral live, met een goede bassist. En Henk Westbroek heb ik hoog zitten. Later ontdekte ik pas dat hij ook journalist was. Hij is karakteristiek qua denken en doen, net als ik. Ja, het Goede Doel maakte hele andere muziek dan de Squad, maar ik hou ook erg van The Beatles. Dat verwachten mensen ook niet van mij.’

Urban Dance Squad was toentertijd een livesensatie. Wat was de kracht van de band?

‘Dat is moeilijk te zeggen. Wel wist ik vanaf de eerste bijeenkomst in de Vrije Vloer dat ik met uitzonderlijke mensen te maken had. Allemaal wilden we de pure kracht uit ons zelf halen. Dat hoorde je ook aan het volume: we waren een van de hardst spelende bands. En we wisten dat we met iets nieuws bezig waren. De Squad was het eerste collectief van een dj, een rapper en een rockband. We waren echt uniek.’

Je straalde altijd veel energie uit op het podium. Waar kwam die vandaan?

‘Dat is ook een karaktertrek van mij. Ik haal energie uit elke beweging om me heen. Dat zit ook in hoe mensen met elkaar omgaan. Of in gevechten, oorlogstaferelen, het ontwijken van granaten en bombardementen, schuilen. Laat duidelijk zijn: ik hou daar niet van, maar er zit wel veel energie in.’

Ik kan me een optreden herinneren in Tivoli in 1999, waarbij jij in gevechtskleding een nepmitrailleur richtte op het publiek …

‘Dat was geen nepwapen, maar een klasse A aanvalswapen. Een Thompson mitrailleur. Het optreden was toegespitst op het thema dat ik in mijn hoofd had en transformeerde naar een muziekperformance. Zo werk ik vaak. En dat werkte goed.’

Een paar jaar geleden stond je nog met DJ DNA op het podium met het repertoire van Urban Dance Squad. Hoe lang ga je daar nog mee door?

‘Ik heb nog energie genoeg. Elke dag sta ik om 4.30 op om naar de sportschool te gaan. Vroeger wilde ik Donald Jones worden (Amerikaans zanger, acteur, danser en cabaretier), maar nu wil ik Mick Jagger worden en tot mijn 80e op het podium staan. Of nog langer. Niet met de muziek van de Squad, die ga ik nog tien jaar spelen. Daarna ga ik andere muziek maken. En schrijven.’

Eerdere publicatie in Uitagenda Utrecht