The great pretender
Freddie-The Final Act concentreert zich op de laatste jaren van de zanger van Queen die in 1991 overleed aan Aids.
Het is een pijnlijk moment in de docu: de constatering dat Freddy Mercury waarschijnlijk nog geleefd zou hebben als hij een paar jaar later besmet zou zijn met hiv. Tegen die tijd zijn er namelijk medicijnen ontwikkeld die het mogelijk maken om te blijven leven met de ziekte.
.jfif)
Mercury stierf echter al op 45-jarige leeftijd aan de gevolgen van Aids. Pas op de dag voor zijn overlijden meldt hij de wereld dat hij besmet is met hiv. ‘Zo gaf hij de mensen een wapen om erover te praten,’ vertelt Brian May. Behalve de gitarist van Queen komen ook drummer Roger Taylor, Freddie’s zus Kashmira Bulsara en een aantal vrienden van Mercury aan het woord.
In de docu wordt ook uit de doeken gedaan hoe schandalig er in conservatieve/religieuze kringen werd omgegaan met de wereldwijde pandemie die miljoenen mensen het leven kostte. ‘De homopest’ wordt het virus genoemd, en: ‘de straf van God’. Ook de Britse roddelpers laat zich niet onbetuigd: Mercury’s overlijden is ‘zijn verdiende loon’.
Voor veel mensen was het geen grote verrassing dat Mercury leed aan aids, gezien zijn losbandige levensstijl (‘He was a sexual animal’, zegt een bevriende journalist) in combinatie met zijn homoseksualiteit. Bij het eerste vlekje op zijn hand weet de zanger al dat het foute boel is.
Als hij van een arts de bevestiging krijgt, brengt hij alleen zijn bandleden op de hoogte. Onder geen beding mogen zij ermee naar buiten treden. Mercury is bang voor het oordeel van de buitenwereld. Bij zijn bandleden bestaat al langer het vermoeden dat er iets mis is met hun zanger. Na de Wembleytour in 1986 meldt hij namelijk al niet meer live te willen optreden.
In de laatste clip The days of our lives ziet het publiek een sterk vermagerde Mercury. Hij kan dan al bijna niet meer staan van de pijn en blijkt twee glazen wodka nodig gehad te hebben om het lied te kunnen zingen.
Het tweede deel van Freddie-The Final Act is gewijd aan het herdenkingsconcert een jaar later. Wat het meest beklijft is (behalve de onwaarschijnlijke combi van Axl Rose en Elton John) Georges Michaels bezielde versie van Somebody to love. Eveneens een great pretender, maar dat is weer een ander verhaal ...
Eerdere publicatie in VPRO Gids
In de docu wordt ook uit de doeken gedaan hoe schandalig er in conservatieve/religieuze kringen werd omgegaan met de wereldwijde pandemie die miljoenen mensen het leven kostte. ‘De homopest’ wordt het virus genoemd, en: ‘de straf van God’. Ook de Britse roddelpers laat zich niet onbetuigd: Mercury’s overlijden is ‘zijn verdiende loon’.
Voor veel mensen was het geen grote verrassing dat Mercury leed aan aids, gezien zijn losbandige levensstijl (‘He was a sexual animal’, zegt een bevriende journalist) in combinatie met zijn homoseksualiteit. Bij het eerste vlekje op zijn hand weet de zanger al dat het foute boel is.
Als hij van een arts de bevestiging krijgt, brengt hij alleen zijn bandleden op de hoogte. Onder geen beding mogen zij ermee naar buiten treden. Mercury is bang voor het oordeel van de buitenwereld. Bij zijn bandleden bestaat al langer het vermoeden dat er iets mis is met hun zanger. Na de Wembleytour in 1986 meldt hij namelijk al niet meer live te willen optreden.
In de laatste clip The days of our lives ziet het publiek een sterk vermagerde Mercury. Hij kan dan al bijna niet meer staan van de pijn en blijkt twee glazen wodka nodig gehad te hebben om het lied te kunnen zingen.
Het tweede deel van Freddie-The Final Act is gewijd aan het herdenkingsconcert een jaar later. Wat het meest beklijft is (behalve de onwaarschijnlijke combi van Axl Rose en Elton John) Georges Michaels bezielde versie van Somebody to love. Eveneens een great pretender, maar dat is weer een ander verhaal ...
Eerdere publicatie in VPRO Gids
Geen opmerkingen:
Een reactie posten