Podiumvrees

De Britse muziekpers doopte in 1995 de ‘strijd’ tussen de twee grootste Britse bands van dat moment, Blur en Oasis, tot The Battle of Britpop.

De muziek van Blur stond voor artschool, Oasis werd geassocieerd met de working class. Beide bands brengen in dat jaar een single uit, Oasis ‘Roll with it’ en Blur ‘Country House’. De laatste bereikt de eerste plek van de Britse muzieklijst en dus ‘wint’ Blur The Battle. Niet veel later neemt Oasis revanche met hun album (What’s the story) Morning glory?, dat wereldwijd meer dan 22 miljoen keer wordt verkocht.

Dat het opgeklopte sfeertje voor de bands niet zo had gehoeven, blijkt wel als de gitarist van Blur, Graham Coxon, tijdens een feestje bij de platenmaatschappij ter ere van het succes van de band, overweegt om -met een glas champagne in zijn hand- uit het raam te springen. Dit laat hij optekenen in zijn memoires Verse, Chorus, Monster! (2023). Het hele circus rond Blur had zijn plezier om in een band te spelen, waar het toch allemaal mee begonnen was, vergald.

De timide Coxon en de branievolle zanger (en jeugdvriend) Damon Albarn vormen in 1988, samen met bassist Ales James en drummer Dave Rowntree, de band Seymour. Aanvankelijk staat er noisy post-punk op het menu en speelt de band o.a. in het voorprogramma van The Cramps. Coxon houdt niet zo van optreden. Om zijn podiumangst te beteugelen, gaat hij drinken. Later ontwikkelt de gitarist een serieus alcoholprobleem. Desondanks groeit Blur, zoals het viertal zich al snel zal noemen, uit tot de grootste band in de UK.

In Nederland breekt de band door met het album Parklife en de single Girls & Boys. Andere hits zijn Country House, Beetlebum en Coffee & Tea. De teksten over het alledaagse Engelse leven in de jaren 90, gecombineerd met de arty poprock spreekt veel jongeren aan. Een nummer dat atypisch is voor de band, Song no 2 (1997), groeit uit tot een van hun bekendste. Het was eigenlijk bedoeld als knipoog naar de grunge, die toen de hitlijsten domineerde. Maar menig alternatief muziekliefhebber zal toentertijd uit zijn dak zijn gegaan als de springerige oorwurm (‘woo-hoo’) werd gedraaid op de dansvloer.

In de jaren nul gaan de bandleden zich meer bezighouden met eigen projecten. Zo beleeft zanger Damon Albarn grote successen met de virtuele formatie Gorillaz. In 2012 komen de bandleden weer samen voor een reünie en dat jaar spelen ze ook twee legendarische concerten in Hyde Park in Londen.

Eerdere publicatie in VPRO Gids.