Next

Alleraardigst om meerdere redenen is de uit 2006 daterende dvd The Harry Smith Project Live. ‘Hedendaagse’ artiesten als Elvis Costello, Nick Cave, Beck, Lou Reed en Richard Thompson coveren een aantal stokoude songs afkomstig uit de collectie van Harry Smith. 

Net als Alan Lomax was Smith verwoed verzamelaar van oude Amerikaans folk, country en blues. Zijn standaardwerk The Anthology of American Folk Music zorgde ervoor dat artiesten als Blind Lemon Jefferson, Missisippi John Hurt en The Carter Family in de VS de erkenning kregen die ze verdienden. Behalve gloedvolle bijdrages op de dvd van eerder genoemde artiesten, zijn er ook nog fraaie covers van Geoff Muldaur en Beth Orton. 

Verrassend zijn de namen van Sonic Youth en Philip Glass. En die van een artiest die ik al bijna vergeten was: Gavin Friday. Het laatste levensteken van deze Ierse muzikant/schilder was te horen op Rogue’s Gallery - Pirate Ballads, Sea Songs and Chanteys. Gavin Friday is niet alleen bekend vanwege zijn vriendschap met Bono, maar vooral vanwege zijn sterke debuutalbum: Each Man Kills The Thing He Loves. Met dit werkje uit 1989 raakte Friday –in samenwerking met The Man Seezer- een gevoelige snaar bij de liefhebbers van Jacques Brel, David Bowie en Tom Waits. 

Melancholisch getinte artpop, flirtend met het vroegere Berlijnse nachtleven en met de fabuleuze Marc Ribot op gitaar. Ik heb het album nog eens beluisterd en de meeste nummers blijven na al die jaren overeind. Het titelnummer, Apologia en Another Blew On The Bruise hebben na bijna twintig jaar nog niks aan kracht ingeboet, maar sterkste troef blijft de snerende en vlammende vertolking van Brel’s Au Suivant, Next. 

Na dit sterke debuut volgde er helaas twee beduidend minder geslaagde albums van de bard uit Dublin. Vervolgens maakte hij filmmuziek, vertolkte hij werk van Kurt Weil en zette hij sonnetten van Shakespeare op muziek; dat duidt niet op een spoedige terugkeer in de popwereld.