Top tien, herzien

Een mens kan zich vergissen: een album dat ik abusievelijk over het hoofd heb gezien bij de samenstelling van mijn top tien van 2008 is Such Unrest van Brown Bird. Deze schitterende cd behoort minimaal tot de top 5 van mijn favoriete albums van afgelopen jaar.

Brown Bird is een eigenzinnig drietal dat folk-noir combineert met indie, Oost-Europese en klassieke muziek. Het hoesje van de cd oogt kinderlijk naïef en vrij knullig bovendien met een bandnaam die slechts voor de helft leesbaar is. En op het eerste gehoor klinkt de muziek van Brown Bird misschien ook nog tamelijk onschuldig, maar na beluisteren van een paar nummers raak je er niet meer los van. 

Brown Bird bestaat uit singer-songwriter David Lamb, cellist Jerusha Robinson en Jeremy Robinson op o.a. accordeon en banjo. Lamb beschikt over een fluweelzachte fluisterstem, de begeleiding is minimaal: een akoestische gitaar, banjo, viool en harmonium. Een twaalftal fraaie miniatuurtjes staan er op dit album dat groots is in zijn kleinheid. 

De stijl is onnadrukkelijk, maar inventief qua samenspel en opbouw van spanning. Licht hypnotiserend is de fijne samenzang, verontrustend zijn de donkere teksten. Muzikale raakvlakken zijn er met bands als Timesbold, Sparklehorse en Will Oldham. En in Burden hoor je iets terug van The Velvet Underground. Een prachtige cd die dus hoog in mijn jaarlijstje had moeten staan.