‘De natuur als metafoor voor de dingen die ik wil vertellen’
De man achter het de Utrechtse band I Am Oak is al even bedachtzaam als zijn muziek. Binnenkort verschijnt een nieuw album, dat refereert aan de coronacrisis. Een gesprek met songwriter Thijs Kuijken. ‘Met mijn liedjes wil ik mensen geruststellen en inspireren.’
Van het opnieuw oplaaiende virus ondervindt ook I Am Oak de gevolgen. Een tourtje in Zwitserland werd gecanceld. ‘We zouden daar eerst tien dagen in quarantaine moeten. Dat is voor ons niet te doen,’ vertelt Thijs. ‘Erg jammer. Het zou de eerste keer zijn sinds maart dat we weer met zijn allen op het podium stonden.’ De lockdownperiode heeft hij doorgebracht met het maken en posten van filmpjes waarin hij een nieuwe draai gaf aan liedjes uit zijn repertoire. Om, zoals hij het zelf zegt, iets nuttigs te doen en een teken van leven te geven. ‘Ik speelde bijvoorbeeld een gitaarliedje op keyboard en andersom. Al met al heb ik het vijftig dagen volgehouden om elke dag een bestaand nummer opnieuw op te nemen.’
Je maakt de liedjes van I Am Oak voornamelijk in je eentje. Waarom?
‘Om te beginnen uit praktisch oogpunt. Ik heb de middelen om dat te doen en met een band moet je altijd afspraken maken. Ook moet je op bepaalde tijden presteren, terwijl ik thuis op ieder moment aan een liedje kan werken. Ik schrijf alles zelf, dus de basis is sowieso al van mij. Daarnaast vind ik het leuk om liedjes aan te kleden en uit te bouwen. Ik ben wel vaker van plan geweest om een nieuw idee mee te nemen naar de band, maar dan ga ik het toch weer zelf uitwerken.’
Hoe is die aparte bandnaam tot stand gekomen?
‘I Am Oak refereert aan de plek waar ik vandaan kom: het Brabantse Bergeijk. Het is ook een verwijzing naar het natuurelement dat vaak terugkomt in mijn muziek en op de albumhoesjes. De natuur beschouw ik als een mooie metafoor voor de dingen die ik wil vertellen. En het transporteert de luisteraar gemakkelijk naar een andere plek. Dat is ook iets dat ik met mijn muziek probeer te verwezenlijken: even ontsnappen aan de werkelijkheid.’
Je muziek wordt vaak omschreven als bedachtzaam en zoekend. Is dat ook een reflectie van hoe jij bent?
‘Ja, de muziek is een verlengstuk van mijn persoonlijkheid. Ik gebruik muziek om dingen een plek te geven en te filosoferen over mijzelf en mijn leven. De liedjes van I Am Oak vormen een weerslag van mijn zoektocht naar wie en hoe ik ben. Je zou bijna kunnen zeggen dat het therapeutisch werkt. Het schrijfproces en het spelen van muziek hebben iets helends. Dat geldt niet alleen voor mij overigens, maar ook voor de luisteraar. Die hoop ik door mijn liedjes gerust te stellen en te inspireren.’
In december verschijnt er een nieuw album?
'Ja, op basis van de video’s die ik dit voorjaar maakte, de re-interpretaties van oude nummers. Het geluid is wel een beetje opgepoetst en opnieuw gemixt, maar ik heb niks aan de liedjes toegevoegd. Het album is een herinnering aan die rare quarantainetijd. Er staat ook één nieuw liedje op. In die periode vond een sterfgeval in de familie plaats. Dit was erg plots en onwerkelijk, en de begrafenis en alles eromheen was extra vreemd vanwege de coronamaatregelen. Deze gebeurtenis heb ik verwerkt in That’s That. Het nummer draait in essentie om dat overlijden, maar omdat het zo verweven is met de coronacrisis verwijst het ook daarnaar.’
Optreden in het buitenland zit er nu niet in. Terwijl jullie het goed doen in bijvoorbeeld Duitsland en Japan.
‘Klopt. In 2016 verscheen ons album Our Blood op een klein Japans label en twee jaar later traden we er op. Het is wel apart: je begint dan weer helemaal van voor af aan, voor weinig publiek en in kleine zaaltjes. Die optredens werden vooral gevoed door mijn passie voor muziek en mijn liefde voor Japan. In 2019, toen ons album Osmosis gereleast werd, ben ik teruggegaan om in een paar steden solo te spelen. Ik vind het een fascinerend land en kom er supergraag. Ik kan me vinden in veel aspecten van de Japanse kunst, cultuur, taal en filosofie. De esthetiek, de relatie tot de natuur, het bezinnende karakter, maar ook de contradictie van een naast elkaar bestaande hectische wijk in Tokyo en een serene zen-tuin of -tempel. Maar ik denk eigenlijk dat het zaadje is geplant door tekenfilms en de Nintendo uit mijn kindertijd.’
Eerdere publicatie in Uitagenda Utrecht.
‘Om te beginnen uit praktisch oogpunt. Ik heb de middelen om dat te doen en met een band moet je altijd afspraken maken. Ook moet je op bepaalde tijden presteren, terwijl ik thuis op ieder moment aan een liedje kan werken. Ik schrijf alles zelf, dus de basis is sowieso al van mij. Daarnaast vind ik het leuk om liedjes aan te kleden en uit te bouwen. Ik ben wel vaker van plan geweest om een nieuw idee mee te nemen naar de band, maar dan ga ik het toch weer zelf uitwerken.’
Hoe is die aparte bandnaam tot stand gekomen?
‘I Am Oak refereert aan de plek waar ik vandaan kom: het Brabantse Bergeijk. Het is ook een verwijzing naar het natuurelement dat vaak terugkomt in mijn muziek en op de albumhoesjes. De natuur beschouw ik als een mooie metafoor voor de dingen die ik wil vertellen. En het transporteert de luisteraar gemakkelijk naar een andere plek. Dat is ook iets dat ik met mijn muziek probeer te verwezenlijken: even ontsnappen aan de werkelijkheid.’
Je muziek wordt vaak omschreven als bedachtzaam en zoekend. Is dat ook een reflectie van hoe jij bent?
‘Ja, de muziek is een verlengstuk van mijn persoonlijkheid. Ik gebruik muziek om dingen een plek te geven en te filosoferen over mijzelf en mijn leven. De liedjes van I Am Oak vormen een weerslag van mijn zoektocht naar wie en hoe ik ben. Je zou bijna kunnen zeggen dat het therapeutisch werkt. Het schrijfproces en het spelen van muziek hebben iets helends. Dat geldt niet alleen voor mij overigens, maar ook voor de luisteraar. Die hoop ik door mijn liedjes gerust te stellen en te inspireren.’
In december verschijnt er een nieuw album?
'Ja, op basis van de video’s die ik dit voorjaar maakte, de re-interpretaties van oude nummers. Het geluid is wel een beetje opgepoetst en opnieuw gemixt, maar ik heb niks aan de liedjes toegevoegd. Het album is een herinnering aan die rare quarantainetijd. Er staat ook één nieuw liedje op. In die periode vond een sterfgeval in de familie plaats. Dit was erg plots en onwerkelijk, en de begrafenis en alles eromheen was extra vreemd vanwege de coronamaatregelen. Deze gebeurtenis heb ik verwerkt in That’s That. Het nummer draait in essentie om dat overlijden, maar omdat het zo verweven is met de coronacrisis verwijst het ook daarnaar.’
Optreden in het buitenland zit er nu niet in. Terwijl jullie het goed doen in bijvoorbeeld Duitsland en Japan.
‘Klopt. In 2016 verscheen ons album Our Blood op een klein Japans label en twee jaar later traden we er op. Het is wel apart: je begint dan weer helemaal van voor af aan, voor weinig publiek en in kleine zaaltjes. Die optredens werden vooral gevoed door mijn passie voor muziek en mijn liefde voor Japan. In 2019, toen ons album Osmosis gereleast werd, ben ik teruggegaan om in een paar steden solo te spelen. Ik vind het een fascinerend land en kom er supergraag. Ik kan me vinden in veel aspecten van de Japanse kunst, cultuur, taal en filosofie. De esthetiek, de relatie tot de natuur, het bezinnende karakter, maar ook de contradictie van een naast elkaar bestaande hectische wijk in Tokyo en een serene zen-tuin of -tempel. Maar ik denk eigenlijk dat het zaadje is geplant door tekenfilms en de Nintendo uit mijn kindertijd.’
Eerdere publicatie in Uitagenda Utrecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten