Een dijk van een album
Met The Souldiers namen broer Joost en zus Cato Van Dijck, samen met gitarist Daniel de Vries uit Nieuw-Zeeland, eerder al enkele albums op. Als My Baby lijkt het trio pas echt door te breken, zeker nadat Larry Graham - voormalig bassist van Sly & The Family Stone - de band vroeg voor twee optredens in Nederland. Gezamenlijk traden ze ook op in DWDD en de komende maand zijn er voor My Baby liveshows in Hongkong, Nieuw-Zeeland, Australië en de VS.
Wat de bio precies verstaat onder een 'voodoo trance ervaring' is niet geheel duidelijk, wel zonneklaar is dat My Baby op zijn eersteling een bijzonder smaakvolle en aanstekelijke cocktail serveert van blues, funk, soul en gospel. Cato van Dijcks stem lijkt gemaakt voor deze muziek: ze zingt de longen uit haar lijf. In de enkele ballads die het album telt houdt ze het klein en/of zwoel. De ritmesectie klinkt ijzersterk (met veel vervorming op de gitaar), de koortjes zijn gloedvol en de productie is lekker rauw bovendien.
Zwakke momenten zijn er niet of nauwelijks: het album overtuigt vanaf de lome, soulvolle opener 'No Depression' tot aan de kale countryblues in slotnummer 'Goon Gin Blues'. Het broeierige 'Out on Gin' zou zo passen in Tarantino's Jackie Brown, de fijne ballad 'Singing in Chains' - met wederom heerlijke koortjes - toont een meer ingetogen Van Dijck en het gejaagde 'Masters of War' kan wedijveren met Bob Dylans origineel. My Baby gaat de podia platspelen, daar kan geen twijfel over bestaan. Maar ook op cd levert de band zijn visitekaartje af.
Eerder publicatie op KindaMuzik
Geen opmerkingen:
Een reactie posten