Utrechtse auteur stelt omvangrijke piratenencyclopedie samen
Zelf maakte Zuidhoek ooit in India aan den lijve een - bescheiden - aanval van piraterij mee: "'s Nachts braken twee jongetjes een paar containers open op een schip waar ik toen te gast was. Maar dat was eigenlijk maar een kleinschalige actie." In de piraterij wordt onderscheid gemaakt tussen "kleine" en "grote jongens", doceert Zuidhoek: "De kleine jongens, zonder enige opvoeding en opleiding, noemen we piraten. De grote jongens worden later generaal, pioniers en volkshelden. De kleine jongens blijven eeuwig piraat. Over hen gaat dit boek."
Slachtoffer
De Utrechtse illustrator/schrijver verzet zich tegen het idee dat alle piraten schurken zijn, die rovend, verkrachtend en moordend de zeeën onveilig maken: "Zeventig tot tachtig procent van hen is zelf slachtoffer. De piraten in Somalië zijn eerst door ons van al hun vis beroofd, in hun eigen wateren, en slaan nu terug uit wanhoop." Het piratenbestaan is meestal geen eigen keuze: "Liever waren die jongens visser gebleven." Natuurlijk zitten er schurken tussen, maar: "Piraterij is niet alleen een misdaad, maar ook een vorm van handel."
Muiten op zee
Zuidhoek is zo'n veertig jaar bezig geweest -naast zijn dagelijkse werkzaamheden als schrijver en tekenaar- om deze kolossale encyclopedie (met 7000 piraten bij naam), samen te stellen. Hoe is het idee eigenlijk ontstaan? "Ik tekende ooit schepen voor een toentertijd beroemde kinderboekenschrijver, Dick Dreux. Die man kon boeiend vertellen over het onrecht dat arbeiders werd aangedaan. Zijn motto was: de arbeider is door de eeuwen heen belazerd, opgelicht en afgebeuld. Uit wanhoop ging die dus muiten op zee: de enige manier om geld te verdienen. Ik ging me steeds meer voor die mannen en hun geschiedenis interesseren."
Hoe denkt Zuidhoek over het romantische beeld dat er ook kleeft aan de piraterij (in films, literatuur, etc.)? "Dat is valse romantiek. Je bent geen vrij man als piraat. En de piraterij gaat niet over een of andere gek met een ooglap en een papagaai op de schouder." Over al dan niet bestaande piratenschatten heeft hij nog een aardige slotopmerking: "De enige piratenschat die ik ken is het Vaticaan, die zit vol met gestolen waar."
Arne Zuidhoek verhuisde rond 1945 van Amsterdam naar Utrecht. Van 1963 tot 1964 was hij leerling van de kunstenaar William (Dirkje) Kuik. Zuidhoek reisde veel op zee, waar hij de inspiratie haalde voor zijn (strip)boeken, tekeningen en aquarellen. Zijn tekeningen werden o.a. afgedrukt op de plastic tasjes van de Utrechtse muziekwinkel Staffhorst, die in 2013 failliet ging.
Eerder verschenen in het Stadsblad.
Slachtoffer
Muiten op zee
Zuidhoek is zo'n veertig jaar bezig geweest -naast zijn dagelijkse werkzaamheden als schrijver en tekenaar- om deze kolossale encyclopedie (met 7000 piraten bij naam), samen te stellen. Hoe is het idee eigenlijk ontstaan? "Ik tekende ooit schepen voor een toentertijd beroemde kinderboekenschrijver, Dick Dreux. Die man kon boeiend vertellen over het onrecht dat arbeiders werd aangedaan. Zijn motto was: de arbeider is door de eeuwen heen belazerd, opgelicht en afgebeuld. Uit wanhoop ging die dus muiten op zee: de enige manier om geld te verdienen. Ik ging me steeds meer voor die mannen en hun geschiedenis interesseren."
Hoe denkt Zuidhoek over het romantische beeld dat er ook kleeft aan de piraterij (in films, literatuur, etc.)? "Dat is valse romantiek. Je bent geen vrij man als piraat. En de piraterij gaat niet over een of andere gek met een ooglap en een papagaai op de schouder." Over al dan niet bestaande piratenschatten heeft hij nog een aardige slotopmerking: "De enige piratenschat die ik ken is het Vaticaan, die zit vol met gestolen waar."
Arne Zuidhoek verhuisde rond 1945 van Amsterdam naar Utrecht. Van 1963 tot 1964 was hij leerling van de kunstenaar William (Dirkje) Kuik. Zuidhoek reisde veel op zee, waar hij de inspiratie haalde voor zijn (strip)boeken, tekeningen en aquarellen. Zijn tekeningen werden o.a. afgedrukt op de plastic tasjes van de Utrechtse muziekwinkel Staffhorst, die in 2013 failliet ging.
Eerder verschenen in het Stadsblad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten