maandag 28 december 2015

Vlammende Vlamingen en nog wat zoekend Bewilder


Bewilder, de nieuwe band van Maurits Westerik, speelt een thuiswedstrijd in het Utrechtse Ekko. Een propvolle en verwachtingsvolle zaal dus op een avond met wisselende gezichten.

De start van de avond is voortvarend met de Vlaamse band Douglas Firs. Deze formatie, onder de bezielende leiding van de -ietwat studentikoos ogende- Gertjan van Hellemont, speelt met een aanstekelijk enthousiasme een aantal songs van hun nieuwe album The Long Answer is No. De stevige, branievolle countryrock met een gevoelige twist doet het uitstekend in de rap vollopende zaal. Maar ook in het kleine, slechts door akoestische gitaar begeleidde 'That Kind of Thing' staat Van Hellemont zijn mannetje. Wederom een muzikale aanwinst uit Belgiƫ dus.

Dat Maurits Westerik, voormalig frontman van de Utrechtse rockband GEM, nog niet vergeten is in de Domstad blijkt wel uit de massale opkomst en de enthousiaste reacties bij zijn verschijnen op het podium. Met zijn nieuwe band Bewilder gooit Westerik het over een andere boeg en zoekt hij meer de nuance: "Het kan ook dynamisch klinken door zacht te spelen", zegt hij in een interview met het AD Utrechts Nieuwsblad. Het debuutalbum van Bewilder Dear Island, opgenomen op Vlieland, werd lovend ontvangen, dus de verwachtingen in de zaal zijn hooggespannen.

De band, met muzikanten die veelal eerder al samenwerkten, klinkt vanavond goed op elkaar ingespeeld. Westerik speelt een groot deel van het optreden in een soort van Johnny Cash-houding op akoestische gitaar. Het lijkt alsof hij zich toch meer senang voelt bij de iets stevigere nummers of passages, de ingehouden zang die een aantal liedjes van hem vraagt gaat hem niet altijd even goed af. Ook wordt vanavond duidelijk dat niet alle nummers van Dear Island even sterk zijn. De vele wendingen in de liedjes maken echter veel goed en houden de avond levendig.

Vooral Wilco lijkt een grote inspiratie te zijn geweest voor Bewilder, ook in de meer rustige liedjes. En een band als Daryll Ann hoor je terug. Het is prijzenswaardig dat Westerik ervoor gekozen heeft om muzikaal een andere weg in te slaan, en Bewilder is zeker een veelbelovend project. Deels kwam dat er vanavond ook uit, maar deels oogde en klonk Maurits Westerik nog wat onwennig. Hij windt het publiek wel moeiteloos om zijn vinger door zijn oprecht enthousiasme over het publiek en de avond zelf.

Het beste van de avond is voor het laatst bewaard: in de climax van 'Forza (it is)' gaat Westerik helemaal los, zowel qua zang als motoriek. Enigszins bevrijd toch, zo lijkt het. 

Eerdere publicatie op KindaMuzik. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten