Bananenelpee na 50 jaar nog springlevend

50 jaar geleden debuteerde The Velvet Underground met The Velvet Underground & Nico, een van de meest invloedrijke albums uit de rockgeschiedenis. 11 november wordt deze plaat in het Paard van Troje integraal gespeeld door een all-star gelegenheidsformatie.

Een van de muzikanten is Henk Koorn, al drie decennia de frontman van de Haagse rockband Hallo Venray. Ook hij raakte ooit in de ban van 'het bananenalbum': "Eind jaren '70 was ik bij een vriend aan het luisteren. In die tijd kocht je een plaat en ging je met zijn allen nabespreken. Na afloop zei ik meteen: zet die plaat nog eens op, ik heb 'm niet door!" Met de jaren is het album gaan groeien. "Het was echt iets nieuws. Na de Beatles en CCR was dit heel andere koek, vooral qua sfeer. Het is geen mooimakerij. En de teksten bleken ook nog eens heel goed."

Organisch
Dat het album ook nu nog springlevend is, bewijzen de volle zalen die de gelegenheidsformatie trekt. Samen met Carol van Dyk van Bettie Serveert, Bewilder zanger Maurits Westerik, Jerry Hormone en The Tambles staat Henk Koorn op diverse podia in het land om het album in zijn geheel te spelen. Zelf is hij verantwoordelijk voor de vocale uitvoering van de (meer experimentele) songs 'Heroin', 'Black Angel' en 'European Son'. "'Heroin' is echt een gezamenlijke effort: de hele band moet achter me staan. Als zanger trek ik dat niet alleen." Volgens Koorn is Heroin het meest organische nummer op de plaat. "Je hoeft er technisch gezien het minst voor te kunnen spelen, maar je moet het wel begrijpen."

De avond in het Paard van Troje wordt ingeleid door muziekjournalist Peter Bruyn, die het boek "De plaat die rock volwassen maakte" schreef. Bruyn vertelt over de achtergronden van de plaat uit 1967, die aanvankelijk (vooral door een gebrekkige promotie) maar weinig succesvol was. Waarom is het album na vijftig jaar nog steeds zo goed? "Dat komt door het vernieuwende aspect: rock & roll wordt vermengd met hogere kunsten. De teksten zijn literair, maar het is toch rock & roll." De combi van Lou Reed en John Cale bleek in dat opzicht goud waard: "Lou Reed maakte in die tijd eigenlijk hele traditionele muziek. Maar John Cale was beïnvloed door hedendaagse klassieke componisten, hij maakte het dieper."

En dan was er natuurlijk nog Andy Warhol. De excentrieke kunstenaar bedacht de (afpelbare) banaan op de hoes en voegde fotomodel/ zangeres Nico toe aan het toch al bonte gezelschap. "Warhol heeft ervoor gezorgd dat het album een hype werd."

Eerdere publicatie in AD Haagse Courant.