The Fortunate Sons: Meer dan een coverband
De band stond bekend om hun zogenaamde swamp blues, een mix country, blues en rock 'n roll. Op hun titelloze debuutplaat uit 1968 prijken al meteen twee klassiekers: de slepende cover van Screamin Jay Hawkins 'I put a spell on you' en het übercoole 'Suzie Q', een cover van Dale Hawkins . Met name de raspende stem en de venijnige gitaarsolo's van frontman John Fogerty vallen op. Met 'Proud Mary', dat door Ike and Tina Turner twee jaar later gecoverd wordt, breekt de band definitief door. Er volgen nog vele hits, zoals 'Bad Moon Rising', 'Born on the Bayou', 'Down On The Corner', 'Who’ll Stop The Rain' en 'Long As I Can See The Light'. In 1972 valt de band -met name door de dominante aanwezigheid van zanger/tekstschrijver John Fogerty- uiteen en gaan de bandleden solo verder. Het lukt alleen John Fogerty om een solocarrière van de grond te krijgen.
The Fortunate Sons hebben zich het rauwe geluid van CCR bijzonder knap en tot in de puntjes eigen gemaakt. De zanger beschikt over een vergelijkbare schurende stem als John Fogerty en de muzikanten zijn stuk voor stuk uitstekend. Net als The Analogues gebruiken ze vintage apparatuur en instrumenten, maar in tegenstelling tot de Beatles-vertolkers dragen de bandleden van The Fortunate Sons wél bijpassende kleding en pruiken. In De Flint spelen ze een compilatie van de beste CCR-liedjes.
Eerder verschenen in het AD Amersfoortse Courant.
The Fortunate Sons hebben zich het rauwe geluid van CCR bijzonder knap en tot in de puntjes eigen gemaakt. De zanger beschikt over een vergelijkbare schurende stem als John Fogerty en de muzikanten zijn stuk voor stuk uitstekend. Net als The Analogues gebruiken ze vintage apparatuur en instrumenten, maar in tegenstelling tot de Beatles-vertolkers dragen de bandleden van The Fortunate Sons wél bijpassende kleding en pruiken. In De Flint spelen ze een compilatie van de beste CCR-liedjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten