JJ Cale

De laatste weken kan nieuwe muziek me nauwelijks boeien. Dat kun je zo hebben en het komt vast wel weer goed. Ook onderweg in de auto naar Limburg probeerde ik het met een stapeltje nieuwe cd's, maar elk album werkte na een paar nummers op mijn zenuwen. Dan kan ik twee dingen doen: klassieke (piano)muziek draaien of JJ Cale. Bij het beluisteren van mijn omvangrijke verzamel-cd van de laatste kwam ik enigszins tot rust. Wonderbaarlijk hoe dat werkt bij deze enigmatische muzikant die nauwelijks in het openbaar verschijnt en minimalisme tot kunst heeft verheven. Bijna al zijn liedjes klinken eender: drie akkoorden, lome countryblues, een hese fluisterstem en een gitaarsolootje van een paar noten. En toch verveelt het zelden, die 'Tulsa Sound' (vernoemd naar de stad in Oklahoma waar hij opgroeide) van de man die helaas vooral bekend is om liedjes die door anderen (lees: Eric Clapton) zijn bewerkt.