dinsdag 28 mei 2013

Tranen


Aardig programma: 'De beste singer-songwriter van Nederland'. Natuurlijk is het vrij onzinnig om muzikale prestaties te onderwerpen aan een wedstrijd en de keuze van de winnaar is dan ook een puur subjectieve, maar het programma geeft wel een aardig beeld van de huidige stand van zaken in de Nederlandse muziek. Met de winnaar van vorig jaar, de jeugdige Douwe Bob en zijn energieke rock 'n roll, kon ik prima leven. Veel kandidaten zijn de twintig nog niet gepasseerd, dus leeftijd is blijkbaar een criterium om mee te mogen doen. Dat heeft vast met kijkcijfers te maken, want er zijn genoeg goede singersongwriters die een stuk ouder zijn. Gisteren traden twee muzikanten op die de juryleden tot tranen roerden. Eerst ging de stoere Eric Corton voor de bijl na een gevoelige ballad van ene Michael Prins, later hielden Giel Beelen en Sanne Hans (Miss Montreal) het niet droog bij een Nederlandstalig lied van ene Maaike Ouboter. Ben niet zo'n voorstander van gesnotter in het openbaar (zeker niet op televisie), maar de programmamakers hebben de driekoppige jury vast op het hart gedrukt om hun gevoelens de vrije loop te laten. De kijkcijfers, nietwaar? Ik durf te wedden dat het drietal, professioneel en gehard in de muziekbusiness, de tranen best binnen had kunnen houden als daar vooraf om gevraagd was. Dat hoeft dan natuurlijk ook weer niet, maar goed. Misschien is het probleem wel dat zo teveel aandacht uitgaat naar de jury, terwijl het om de liedjes moet gaan. De twee die de nodige emotie veroorzaakten waren inderdaad mooi, dat kan ik niet ontkennen. Met name Maaike Ouboter ontroerde mij ook enigszins. Niet tot tranen aan toe overigens, al had dat best gemogen thuis op de bank.

                      

Geen opmerkingen:

Een reactie posten