Joy Division

Gisteren interviewde ik Erny Green, een eigenzinnige en door de wol geverfde Utrechtse muzikant die mijns inziens met iets meer vermogen tot aanpassing een veel groter publiek had kunnen bereiken. Onlangs verscheen zijn nieuwe cd 'Sound of Neonlight'. Op het terras van het Utrechtse café De Stad vertelde de inmiddels 48-jarige Green (echte naam Ernst Grevink) openhartig over de ups and downs in zijn muzikale leven. Een groot deel van het gesprek ging over Joy Division, de band die een grote invloed heeft op het werk van Green. Op zijn 16e hoorde hij de donkere wave van Ian Curtis en kornuiten voor het eerst: op een cassettebandje met liveopnames van het radioprogramma van John Peel bij de BBC. In 2008 trad Green met de Joy Division-coverband 'Closer to Curtis' op als bijprogramma voor de film 'Control' van Anton Corbijn. Tegenwoordig speelt hij samen met o.a. Henk Koorn van Hallo Venray in een andere coverformatie met nummers van Joy Division. Door die film van Corbijn ben ik de band uit Manchester pas echt gaan waarderen. Toen de muziek actueel was vond ik het te donker en te alternatief. Waarschijnlijk was ik er gewoon te jong voor. Nu pas valt me op hoe krachtig, urgent en bijna hypnotiserend die band klinkt.