Ode aan het leven 

In hun vertrouwde omgeving worden bewoners van zorgcentrum Tolsteeg toegezongen door studenten van de HKU over hun meest dierbare herinneringen.

In de huiskamer van meneer Leenen zingt een student, ritmisch bijgestaan door een medestudent op ovenschaal en -rooster, met enige pathos: "Wie voedt de rijke stinkerd, maar ook de arme stakker? Dat is niemand minder dan uw bloedeigen bakker!" Het lied handelt over Leenens tijd als bakker in de oorlog. Soms gaf hij gratis brood weg. In een jazzy lied voor mevrouw Everaard serveert de zangeres haar, tijdens een bassolo, op theatrale wijze een kopje thee. Het past allemaal bij de opdracht voor de studenten 'Compositie' van de HKU: "Bespreek met een bewoner van een zorgcentrum zijn of haar meest dierbare herinnering, schrijf hierover een libretto, bedenk er passende muziek bij en voer het als mise-en-scène op in het bijzijn van de bewoner." Zo wilde mevrouw IJzendoorn nog eens herinnerd worden aan de kinderliedjes die haar moeder voor haar zong: "Ik laat mijn stem in de kamer klinken, samen in de droom verzinken", klinkt het welluidend uit de mond van een studente die op het bed zit. De bewoners van het zorgcentrum waarderen dit project van de HKU zeer, zo zegt Joyce Vlaming, projectleider Kunst en Cultuur bij Axion, een zorgorganisatie voor ouderen in de regio Utrecht: "Ze zien het als een cadeautje en zijn soms tot tranen geroerd. En een zorghuis beschikt over een archief van universele verhalen. Het is mooi dat die gehoord worden, nu het nog kan."

Stadsblad Utrecht, 29-5-2013