Gelukzalig

Afgelopen weekeinde was de 44e editie van Pinkpop, vier weken na Pinksteren. Heeft te maken met de toerschema's van de aanwezige bands in combinatie met andere festivals, geloof ik. Op de tv-zender Cultura was een groot deel live te zien. De jaren dat ik er zelf aanwezig was liggen alweer een poosje achter mij. Triggerfinger, Queens of the Stone Age, Masters of Reality, Alt-J, dat waren de bands die dit jaar de meeste indruk op mij maakten. Wat me echter vooral opviel was de gelukzalige blik in de ogen van meisjes van een jaar of 18. Ik vraag me af hoe ik Pinkpop ervoer toen ik die leeftijd had, maar ik kan me niet voorstellen dat ik op die wijze in beeld gebracht had kunnen worden. Sowieso vertoonde ik me nauwelijks in de voorste gelederen: de beste plek was met een biertje ergens languit in het gras. Slechts bij hoge uitzondering waagde ik me aan het front. Ook toen al hield ik meer van muziek dan van een massa. Ik ben uiteindelijk (slechts) drie keer op het festival geweest. Pinkpop 1987 staat me nog helder voor de geest omdat die in mijn toenmalige woonplaats Baarlo plaatstvond. Op Sportpark De Berckt, te voet bereikbaar vanuit mijn ouderlijk huis. Een kletsnatte dag, maar zeker geen slechte editie met Fatal Flowers, Echo & The Bunnymen, Lou Reed, Iggy Pop en Chris Isaak. Het optreden van de laatste kan ik me nog goed herinneren. Schuilend onder een paraplu en wellicht met een gelukzalige glimlach op mijn gezicht ...