Fernand

Een jaar en een dag geleden wijdde ik op dit weblog een stukje aan Jeroen Willems, die de dag ervoor (3 december 2012) plots was overleden aan een hartstilstand, op 50-jarige leeftijd. Gisteren was er bij de publieke omroep een passend eerbetoon aan de acteur/zanger. Eerst was er een documentaire te zien over het theaterstuk Twee Stemmen van Pier Paolo Pasolini, dat Willems niet alleen solo opvoerde, maar ook nog eens (behalve in het Nederlands) in het Frans en in het Duits. Hij reisde er de wereld mee rond. Fascinerend om te zien hoe hij in zijn eentje, liggend op bed (waarschijnlijk in een hotel), enorme lappen tekst instudeerde. Een intrigerende man: prachtig acteur, taalvirtuoos en charmeur, maar ook kwetsbaar: toen hij in 2012 eregast was op het Nederlands filmfestival en een Gouden Kalf in ontvangst nam, droeg hij de prijs op aan zijn vader die (toen Jeroen 15 jaar was) eveneens op 50-jarige leeftijd was overleden. Na de documentaire volgde een live-registratie van zijn Brel-interpretaties; vol bezieling en op geheel eigen wijze zong Jeroen Willems liedjes van de Vlaamse chansonnier. Ook een van mijn favorieten zat erbij: 'Fernand'. Het is jammer dat je hem slechts hoort.