Ontegenzeggelijk

Een paar dagen geleden zag ik in Plato te Utrecht een akoestisch optreden van Tim Knol, de symphatieke en nog immer jeugdige singer-songwriter uit Hoorn. 'Instores' heetten die mini-optredens, vaak voorafgaand aan een grotere show 's avonds in Tivoli of Ekko. Ik had de aankondiging ergens gelezen en besloot te gaan kijken als ik toevallig in de stad zou zijn. Dat was het geval en dus liep ik weer eens binnen in die fijne platenzaak aan de Voorstraat. Achterin speelde Tim Knol, gezeten op een stoel, op gitaar een aantal nieuwe liedjes. De koortjes die te horen zijn op zijn laatste album Soldier On zong hij voor het gemak (niet altijd even overtuigend) zelf en omdat hij een gitaarriffje niet kon combineren met zijn begeleidingsspel moesten we er dat er zelf maar bij denken. Tim Knol is wars van pretenties en ijdelheid; het is tegelijkertijd zijn charme en zijn manco. Hij staat garant voor ambachtelijke, veelal sterke americana-songs. Mooie stem, prima gitaarspel. Soms klinkt het echter net iets te braaf en mist zijn muziek een scherp randje. Maar 24 jaar is hij pas en ontegenzeggelijk een groot talent.