Op authentieke instrumenten en zonder veel opsmuk spelen The Analogues liedjes van The Beatles live. Na Magical Mystery Tour en Sgt Pepper is het nu de beurt aan een ander meesterwerk: The White Album.
Ze hebben net een pittige dag repeteren achter de rug in hun oefenruimte in Haarlem, dus Jac Bico (gitaar en zang) en Diederik Nomden (gitaar, toetsen, zang) van The Analogues ogen een tikkeltje vermoeid. The Beatles staan ook niet bekend om hun eenvoudige composities. Hebben ze de dertig nummers van The White Album wel onder de knie intussen? "We zijn er dichtbij, maar we moeten nog een aantal puntjes op een aantal i's zetten. Er zijn nog details met de zang die niet gelijk lopen, en sommige instrumentale stukken en geluidsdingetjes kloppen nog niet helemaal. Maar dat komt helemaal goed."
Je zou kunnen zeggen dat The Analogues doorgaan waar The Beatles midden jaren zestig zijn gestopt: met live optreden. Vanaf toen brachten The Fab Four nog slechts studioalbums uit. De reden? Hun liedjes werden te gecompliceerd om live uit te kunnen voeren. Nomden: "Halverwege de jaren zestig waren The Beatles artistiek al veel verder dan wat ze op het podium ten gehore brachten. Dat was niet meer bevredigend voor de band. Een nummer als Paperback Writer, met al die koortjes, was live met zijn vieren al niet meer te doen." Daar kwam nog bij dat de band zichzelf, vanwege het oorverdovende gegil uit de zaal, niet meer kon horen spelen.
Enkele liedjes van het monumentale Beatles-album behoeven weinig oefening: The Continuing Story of Bungalow Bill, Savoy Truffle en While My Guitar Gently Weeps speelden The Analogues al in hun eerdere shows: The Magical Mystery Tour en Sgt. Pepper. Een tegenvaller is het wel dat zanger Jan van der Meij er niet bij zal zijn vanwege oorproblemen. Moke voorman Felix Maginn neemt zijn plaats in. "Hij zingt meer als Lennon, dus we moeten de liedjes iets anders verdelen nu. Maar Maginn is superprofessioneel en een podiumpersoonlijkheid bovendien. We kennen hem al langer, want hij was te gast bij ons optreden in de Ziggo Dome," vertelt Bico.
En dus waren baanbrekende albums als Revolver, Sgt. Pepper en The White Album alleen op vinyl te beluisteren. Sinds 2014 spelen The Analogues op her en der bijeengescharrelde, authentieke vintage instrumenten, en bijna angstaanjagend waarheidsgetrouw, de liedjes van die albums live. Voor hun uitvoering van The White Album is het benodigde intrumentarium compleet. Nou ja, bijna: "We missen alleen nog een schoolbel gestemd in E, die nodig is voor 'Everybody's got something to hide except me and my monkee.' Maar dat komt vast goed. En anders gebruiken we wel een koebel," vertelt Nomden.
Een groot verschil met de vele andere Beatles-coverbands is het ontbreken van enig uiterlijk vertoon bij The Analogues. Bico: "We staan niet met rare pakjes en pruiken op het podium, maar gewoon als de oude mannen die we zijn. Het gaat ons puur om de muziek en de sound." Met als resultaat dat de bezoeker zich waarlijk in de tijd van The Beatles waant, zeker bij het sluiten van de ogen.
Het liep aanvankelijk niet storm voor de optredens van The Analogues, maar de laatste jaren zitten de zalen vol, en vorig jaar was er zelfs een uitverkochte Ziggo Dome. Hebben de mannen een verklaring voor het succes van hun band? Bico: "Blijkbaar doen we veel mensen een groot plezier om die nummers zo te brengen. Je ziet bij het publiek soms de tranen over de wangen lopen." Ook Nomden benadrukt het emotionele aspect: "Mijn schoonvader van zeventig zei dat hij nooit had kunnen bedenken dat hij A Day in the Life ooit nog zou kunnen zien, met dat fantastisch crescendo aan het slot. Hij vond het waanzinnig!"
A Day in the Life is afkomstig van een mijlpaal in het oeuvre van The Beatles: Sgt. Pepper, maar het dubbelalbum The White Album wordt ook beschouwd als een hoogtepunt. Het is sowieso de meest veelzijdige plaat van The Beatles, ook al omdat de vier bandleden in die periode voornamelijk bezig waren met allerlei privé-projectjes. Nomden: "McCartney speelde in zijn eigen nummers alle instrumenten zelf, hij had de anderen al niet meer nodig."
The White Album klinkt minder georkestreerd en gearrangeerd dan een plaat als Sgt. Pepper. "Ze waren een beetje klaar met het minutieus in elkaar prutsen van liedjes," zegt Nomden. Bico beaamt dit: "Het album is kaler en ruwer. Voor ons betekent dit dat het meer op het spelen aankomt. We kunnen ons niet langer verschuilen achter een orkest en toeters en bellen." De essentie van de live-uitvoering van The White Album? "Het is de kunst om de goede sfeer, de intentie en de dynamiek van dit album te pakken."
De populariteit van The Beatles is er met de jaren niet minder op geworden. Wat is het geheim achter de band? Nomden: "Ze zijn fris gebleven omdat ze altijd op zoek waren naar een nieuw geluidje of een aparte sfeer. En vergeet niet: Het waren meesters in het leggen van gevoel in hun nummers. Hun performance wordt nog wel eens onderschat. Maar het is echt waanzinnig hoe goed ze alle drie zongen."
Tot besluit: Heeft een van de Beatles-leden wel eens van zich laten horen? Nomden: "Nee, ze zijn zover wij weten ook nooit bij ons in de zaal geweest. Maar Paul lijkt me ook niet iemand die zal zeggen: "Well guys, well done! Hij heeft ook een leven he. En ergens moet je ook je helden niet willen ontmoeten. Wij kunnen vredig sterven hoor zonder dat Paul McCartney ooit van ons gehoord heeft!"
Een groot verschil met de vele andere Beatles-coverbands is het ontbreken van enig uiterlijk vertoon bij The Analogues. Bico: "We staan niet met rare pakjes en pruiken op het podium, maar gewoon als de oude mannen die we zijn. Het gaat ons puur om de muziek en de sound." Met als resultaat dat de bezoeker zich waarlijk in de tijd van The Beatles waant, zeker bij het sluiten van de ogen.
Het liep aanvankelijk niet storm voor de optredens van The Analogues, maar de laatste jaren zitten de zalen vol, en vorig jaar was er zelfs een uitverkochte Ziggo Dome. Hebben de mannen een verklaring voor het succes van hun band? Bico: "Blijkbaar doen we veel mensen een groot plezier om die nummers zo te brengen. Je ziet bij het publiek soms de tranen over de wangen lopen." Ook Nomden benadrukt het emotionele aspect: "Mijn schoonvader van zeventig zei dat hij nooit had kunnen bedenken dat hij A Day in the Life ooit nog zou kunnen zien, met dat fantastisch crescendo aan het slot. Hij vond het waanzinnig!"
A Day in the Life is afkomstig van een mijlpaal in het oeuvre van The Beatles: Sgt. Pepper, maar het dubbelalbum The White Album wordt ook beschouwd als een hoogtepunt. Het is sowieso de meest veelzijdige plaat van The Beatles, ook al omdat de vier bandleden in die periode voornamelijk bezig waren met allerlei privé-projectjes. Nomden: "McCartney speelde in zijn eigen nummers alle instrumenten zelf, hij had de anderen al niet meer nodig."
The White Album klinkt minder georkestreerd en gearrangeerd dan een plaat als Sgt. Pepper. "Ze waren een beetje klaar met het minutieus in elkaar prutsen van liedjes," zegt Nomden. Bico beaamt dit: "Het album is kaler en ruwer. Voor ons betekent dit dat het meer op het spelen aankomt. We kunnen ons niet langer verschuilen achter een orkest en toeters en bellen." De essentie van de live-uitvoering van The White Album? "Het is de kunst om de goede sfeer, de intentie en de dynamiek van dit album te pakken."
De populariteit van The Beatles is er met de jaren niet minder op geworden. Wat is het geheim achter de band? Nomden: "Ze zijn fris gebleven omdat ze altijd op zoek waren naar een nieuw geluidje of een aparte sfeer. En vergeet niet: Het waren meesters in het leggen van gevoel in hun nummers. Hun performance wordt nog wel eens onderschat. Maar het is echt waanzinnig hoe goed ze alle drie zongen."
Tot besluit: Heeft een van de Beatles-leden wel eens van zich laten horen? Nomden: "Nee, ze zijn zover wij weten ook nooit bij ons in de zaal geweest. Maar Paul lijkt me ook niet iemand die zal zeggen: "Well guys, well done! Hij heeft ook een leven he. En ergens moet je ook je helden niet willen ontmoeten. Wij kunnen vredig sterven hoor zonder dat Paul McCartney ooit van ons gehoord heeft!"
Eerdere publicatie in het AD.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten