Live: My Blue Van. Aan de songs ligt het niet.
               

Ekko is aardig volgelopen voor de cd-presentatie van de Utrechtse band My Blue Van. Onlangs bracht het drietal het tweede album Hush uit, dat voortborduurt op het krachtige debuut 'As Colours Change': stevige, alternatieve bluesrock met invloeden uit de grunge. Zowel steady als gruizig.

Het instrumentale, oosters getinte titelnummer vormt de opmaat voor een redelijk geslaagde show. Het drietal heeft alles in zich om het ver te schoppen: sterke songs, prima muzikanten en een overtuigende liveperformance. Toch komt het er vanavond niet helemaal uit.

Tijdens de tweede song van de set (en van het album), '25 Nights and Days', wordt de band geflankeerd door Sofie le Titre, Guy Corneille en Hans Vermunt. Het drietal komt aan het eind nog een keer terug. Het was geen slechte zet geweest om het koortje vaker in te zetten, want dat zou frontman Bas Beenackers enigszins hebben ontlast. My Blue Van drijft erg op hem en juist hij lijkt wat nerveus. Niet zo vreemd natuurlijk, voor een volle zaal en met hooggespannen verwachtingen.

Beenackers is een begenadigd zanger en gitarist, maar hij heeft nogal eens de neiging om zichzelf te overschreeuwen. En die vervorming van zijn karakteristieke, soulvolle stem was niet nodig geweest. Ook is zijn virtuoze, maar soms overvolle gitaarspel niet geheel foutloos. Verder staat het geluid wel erg hard afgesteld, zodat veel nuances van de cd verloren gaan. Het zij gezegd dat gaandeweg het optreden aan overtuiging wint.

Al met al zeker geen slechte show van My Blue Van in Ekko, maar ook niet hun beste. Een toegift volgt er niet meer in de zaal (waarom eigenlijk niet?), maar wel in de foyer, waar Beenackers - solo op akoestische gitaar - nog maar eens aantoont dat met de songs van My Blue Van niks mis is.
 
20 februari 2015, Ekko, Utrecht

Eerdere publicatie op KindaMuzik.