In de vrije ruimte
Al tien haar helpt het Utrechtse platform No Man's Land jonge muzikanten bij het nemen van een volgende stap in hun ontwikkeling. ‘Laat de druk van de markt achter je. Pas dan heb je de vrijheid om kunst te maken.’
Talentontwikkeling; daar draait het vooral om bij No Man’s Land. Het platform richt zich op jonge makers die hun weg zoeken in de popmuziek, en stelt daarbij coaches, netwerken, kennisdeling en geld ter beschikking. Een gesprek met directeur-bestuurder Robert Kouijzer en programmamaker Chris van Beek.
Als je googelt op No Man’s Land kom je eerst uit bij een kledingmerk. Dat lijkt me niet helemaal de bedoeling …
Robert: ‘Dat wist ik niet, haha. Voors ons verwijst de naam No Man’s Land naar de ruimte die kunstenaars betreden als ze nog weinig structuur hebben. Het niemandsland’ Van Beek: ‘Om makers te helpen brengen wij in dat niemandsland partijen bij elkaar. Het is dé plek waar ze de kennis kunnen opdoen die ze nodig hebben voor een volgende stap.’ Kouijzer: ‘Samen ontwikkelen we nieuwe wegen.’ Chris: ‘Maar we kunnen ook nog altijd truien gaan verkopen, haha.’
Wat voor acts kloppen er zoal bij jullie aan?
Kouijzer: ‘Dat varieert. De ene is artistiek al best ver, maar heeft het organisatorisch nog niet goed voor elkaar. De ander is wel goed in netwerken en zichzelf presenteren, maar heeft nog geen goed afgerond materiaal. Afhankelijk van de vraag en de fase waarin ze zitten, gaan makers bij ons een traject in. We toetsen wie je bent, wat je maakt, wie je kent en hoever je bent in je ontwikkeling. Sommige bands hebben al een rondje gemaakt langs de podia en weten heel goed wat spelen is. Maar die kunnen dan toch stilvallen, ondanks een geweldige show. Ligt dat aan henzelf of aan hun omgeving? Dat soort dingen gaan we samen uitzoeken.’
Hoe helpen jullie muzikanten bij hun carrière?
Kouijzer: ‘We bieden ze tijd en ruimte om zichzelf en hun act scherp te krijgen. Dat doen we door dicht naast de maker te staan en hobbels weg te nemen. Ons Masterprogramma bestaat uit een netwerk van coaches die actief zijn in het werkveld. Die kunnen we bijvoorbeeld koppelen aan een act.’
Kouijzer: ‘Wij richten ons op de creativiteit van makers. Dat is een groot verschil met de muziekindustrie, die vooral geïnteresseerd is in de fase dat creativiteit een product wordt. Wij zien liever creativiteit die niet wordt ingegeven door de markt. Onze conferentie in TivoliVredenburg staat niet voor niks in het teken van de non-conformisten: de acts die zich niet aanpassen en hun eigen gang gaan. Zo werkten we met Binkbeats en op het moment met Tano Rivers, allebei voorbeelden van bijzondere Utrechtse artiesten, die niet direct via de mainstreamkanalen doorkomen. We helpen ze met geld, ruimte, kennis en netwerken om zo tot een tof product te komen dat breed zichtbaar wordt.’
Welke artiest komt nu bovendrijven door jullie steun?
Van Beek: ‘Momenteel begeleiden we zanger, rapper en producer Joël Domingos. Hij speelt al in volle zalen, maar wel nog op voorprogrammaniveau, bijvoorbeeld bij Antoon in Paradiso. We hebben budget aangevraagd bij fondsen met als doel dat hij na Eurosonic-Noorderslag gaat touren met nieuw materiaal. Hij treedt ook op tijdens de showcase in TivoliVredenburg.’
Wat is de grootste blokkade bij beginnende artiesten?
Van Beek: ‘Geld, ruimte en organiserend vermogen, denk ik’. Kouijzer: ‘En de overtuiging missen dat het gewoon tof is om met elkaar, of alleen, in een creatief proces te duiken. Laat de druk van de markt achter je. Pas dan kun je de vrijheid ontwikkelen om kunst te maken. Veel popmuzikanten beseffen niet dat ze makers of kunstenaars zijn. De trek naar het podium is te sterk.’ Van Beek: ‘De vraag die we het vaakst krijgen: hoe kan ik de branding en mijn zichtbaarheid verbeteren?’
Hoe staat Utrecht ervoor qua talentontwikkeling?
Kouijzer: ‘Er zijn te weinig broedplaatsen. Vooral voor muziek. Utrecht is erg aangeharkt en gestructureerd. Plekken waar je zonder al teveel regels samen iets kunt maken, zijn er nauwelijks. Er zouden meer faciliteiten moeten komen voor de vroege fase van talentontwikkeling. In Rotterdam en Berlijn bijvoorbeeld krioelt talent veel meer in de vrije ruimte, in niemandsland. Juist daar kan vernieuwing ontstaan.’
No Man’s Land viert haar tienjarige bestaan met een conferentie waar aankomende en gevestigde artiesten, professionals uit de muziekindustrie, beleidsmakers en (muziek)studenten elkaar ontmoeten. Er zijn panelgesprekken, inspiratiesessies, crash courses, Q&A’s, een spreekuur en verhalen uit de praktijk van rapper Rico en Eefje de Visser. Ook is er een showcase met tien talentvolle acts, geselecteerd door kunstvakopleidingen en de landelijke productiehuizen voor muziek.
Robert: ‘Dat wist ik niet, haha. Voors ons verwijst de naam No Man’s Land naar de ruimte die kunstenaars betreden als ze nog weinig structuur hebben. Het niemandsland’ Van Beek: ‘Om makers te helpen brengen wij in dat niemandsland partijen bij elkaar. Het is dé plek waar ze de kennis kunnen opdoen die ze nodig hebben voor een volgende stap.’ Kouijzer: ‘Samen ontwikkelen we nieuwe wegen.’ Chris: ‘Maar we kunnen ook nog altijd truien gaan verkopen, haha.’
Wat voor acts kloppen er zoal bij jullie aan?
Kouijzer: ‘Dat varieert. De ene is artistiek al best ver, maar heeft het organisatorisch nog niet goed voor elkaar. De ander is wel goed in netwerken en zichzelf presenteren, maar heeft nog geen goed afgerond materiaal. Afhankelijk van de vraag en de fase waarin ze zitten, gaan makers bij ons een traject in. We toetsen wie je bent, wat je maakt, wie je kent en hoever je bent in je ontwikkeling. Sommige bands hebben al een rondje gemaakt langs de podia en weten heel goed wat spelen is. Maar die kunnen dan toch stilvallen, ondanks een geweldige show. Ligt dat aan henzelf of aan hun omgeving? Dat soort dingen gaan we samen uitzoeken.’
Hoe helpen jullie muzikanten bij hun carrière?
Kouijzer: ‘We bieden ze tijd en ruimte om zichzelf en hun act scherp te krijgen. Dat doen we door dicht naast de maker te staan en hobbels weg te nemen. Ons Masterprogramma bestaat uit een netwerk van coaches die actief zijn in het werkveld. Die kunnen we bijvoorbeeld koppelen aan een act.’
Kouijzer: ‘Wij richten ons op de creativiteit van makers. Dat is een groot verschil met de muziekindustrie, die vooral geïnteresseerd is in de fase dat creativiteit een product wordt. Wij zien liever creativiteit die niet wordt ingegeven door de markt. Onze conferentie in TivoliVredenburg staat niet voor niks in het teken van de non-conformisten: de acts die zich niet aanpassen en hun eigen gang gaan. Zo werkten we met Binkbeats en op het moment met Tano Rivers, allebei voorbeelden van bijzondere Utrechtse artiesten, die niet direct via de mainstreamkanalen doorkomen. We helpen ze met geld, ruimte, kennis en netwerken om zo tot een tof product te komen dat breed zichtbaar wordt.’
Welke artiest komt nu bovendrijven door jullie steun?
Van Beek: ‘Momenteel begeleiden we zanger, rapper en producer Joël Domingos. Hij speelt al in volle zalen, maar wel nog op voorprogrammaniveau, bijvoorbeeld bij Antoon in Paradiso. We hebben budget aangevraagd bij fondsen met als doel dat hij na Eurosonic-Noorderslag gaat touren met nieuw materiaal. Hij treedt ook op tijdens de showcase in TivoliVredenburg.’
Wat is de grootste blokkade bij beginnende artiesten?
Van Beek: ‘Geld, ruimte en organiserend vermogen, denk ik’. Kouijzer: ‘En de overtuiging missen dat het gewoon tof is om met elkaar, of alleen, in een creatief proces te duiken. Laat de druk van de markt achter je. Pas dan kun je de vrijheid ontwikkelen om kunst te maken. Veel popmuzikanten beseffen niet dat ze makers of kunstenaars zijn. De trek naar het podium is te sterk.’ Van Beek: ‘De vraag die we het vaakst krijgen: hoe kan ik de branding en mijn zichtbaarheid verbeteren?’
Hoe staat Utrecht ervoor qua talentontwikkeling?
Kouijzer: ‘Er zijn te weinig broedplaatsen. Vooral voor muziek. Utrecht is erg aangeharkt en gestructureerd. Plekken waar je zonder al teveel regels samen iets kunt maken, zijn er nauwelijks. Er zouden meer faciliteiten moeten komen voor de vroege fase van talentontwikkeling. In Rotterdam en Berlijn bijvoorbeeld krioelt talent veel meer in de vrije ruimte, in niemandsland. Juist daar kan vernieuwing ontstaan.’
No Man’s Land viert haar tienjarige bestaan met een conferentie waar aankomende en gevestigde artiesten, professionals uit de muziekindustrie, beleidsmakers en (muziek)studenten elkaar ontmoeten. Er zijn panelgesprekken, inspiratiesessies, crash courses, Q&A’s, een spreekuur en verhalen uit de praktijk van rapper Rico en Eefje de Visser. Ook is er een showcase met tien talentvolle acts, geselecteerd door kunstvakopleidingen en de landelijke productiehuizen voor muziek.
Eerdere publicatie in Uitagenda Utrecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten