donderdag 12 januari 2023

Ode aan Kate Bush


Sinds de jaren 80-hit Running up that hill te horen was in de populaire Netflixserie Stranger Things, is Kate Bush ontdekt door een jongere generatie. In haar nieuwe theatershow brengt Anneke van Giersbergen een eerbetoon aan de Britse zangeres.

‘Ja, het kwam mij ook wel goed uit,’ zegt zangeres Anneke van Giersbergen over de Kate Bush-revival. ‘Al was het ver voor Stranger Things dat ik besloot om een theatervoorstelling over haar te maken.’ Anneke is onder meer bekend van de metalband The Gathering, maar schreef ook muziek voor de Efteling, maakte een kindervoorstelling en deed een show over Madonna. 

Ze werkte samen met artiesten als Devin Townsend, Anathema, de IJslandse folkgroep Árstíðir en BLØF en begin 2021 verscheen haar soloalbum The Darkest Skies Are The Brightest. En nu staat Anneke op de planken met eigen interpretaties van liedjes van Kate Bush. ‘Zij kan wel hoger zingen dan ik. Ze is een sopraan, ik een mezzosopraan. Wuthering Heights kan ik overigens wel aan hoor. Het is niet zo dat ik de liedjes heb moeten verlagen. Maar het belangrijkste is dat je het gevoel goed overbrengt.’

Wanneer raakte jij in de ban van Kate Bush?

‘Toen ik als kind de clip van Wuthering Heights op tv zag, was ik meteen onder de indruk. Zo iemand was er nog niet, met die aparte liedjes en die hoge stem. Ik ben altijd naar haar muziek blijven luisteren. Kate Bush maakt emotionele en diepzinnige muziek die tegelijkertijd ook pop is. Haar stem is natuurlijk prachtig. En ze zingt over niet-alledaagse onderwerpen, zoals literatuur en poëzie, waarmee ze haar eigen verhaal maakt. Als je naar haar luistert, ontdek je elke keer wel iets nieuws: hoe ze naar het leven kijkt, haar emoties verwoordt, de dingen beleeft. Mijn favoriete album is The Red Shoes, met daarop You’re The One als een van haar mooiste liedjes. Het lijkt een gewone love song, maar als je er echt induikt, ontdek je allerlei lagen in de melodie, sound, emotie en tekst.’

Kate Bush heeft altijd iets mysterieus en ongrijpbaars gehad. Verklaart dat ook voor een deel haar succes?

‘Ja, ze heeft niet vaak live gespeeld en nooit veel interviews gedaan. Ik denk dat haar populariteit is gestegen omdat mensen zich afvroegen wie ze nu echt is en wat ze vindt. Volgens mij is ze een filosofische purist. Ze denkt veel en diep na over de dingen des levens. Ook is ze erg spiritueel en gelooft ze in het hogere. Dat hoor je terug in haar teksten. Als perfectionist gaat ze helemaal voor haar songs, de producties – die ze zelf doet – en de albums. Daarom heeft ze ook nooit graag live gespeeld. Het geluid van haar albums is bijna niet na te bootsen.’

En toen dacht jij: dan doe ik het maar?


‘In mijn shows zong ik al akoestische versies van Cloudbusting en Running up that hill. Toen iemand na afloop van een van mijn shows (twee keer shows achter elkaar) twitterde: ‘Ik vertrouw niemand het oeuvre van Kate Bush toe, behalve Anneke van Giersbergen’, dacht ik: nu ga ik het gewoon doen! Maar wel op mijn eigen manier. Het is niet leuk of interessant om haar te imiteren door een lange jurk aan te trekken en je haar omhoog te doen. Je moet haar songs recht doen, met respect voor het lied en de tekst. Als je je daarop focust en daar je eigen vingerafdruk op legt, blijven de songs overeind. Tussendoor vertel ik over het belang van haar muziek. Ze heeft zoveel betekend voor veel mensen.’

Tot op de dag van vandaag. Mede dankzij Stranger Things dus.


‘De muziek van Kate Bush is niet alleen melancholisch, maar ook duister. Daarom past die zo goed bij de serie. Running up that hill speelt een heel belangrijke rol in een sleutelscène. Het is het favoriete liedje van de hoofdrolspeler en komt in de apotheose prominent terug. Het is geweldig dat jongeren die de serie hebben gezien de muziek van Kate Bush nu omarmen. Ze is met pensioen en opeens heeft ze weer een hit met een nummer uit 1985!’

Is ze op de hoogte van jouw voorstelling?


‘Dat denk ik niet, ze houdt zich redelijk afzijdig van wat er gebeurt. Wel krijgt ze natuurlijk royalty’s als haar liedjes door een ander gezongen of gespeeld worden, dus ze zal het wel merken haha. Als ze opeens op de eerste rij in mijn publiek zou zitten? Dan zou ik wel een tikkie nerveus worden, ja. Maar ik heb er niet zo’n behoefte aan dat ze weet dat ik besta.’

Eerdere publicatie in Uitagenda Utrecht

Geen opmerkingen:

Een reactie posten