De liedjes van Taylor Swift ontleed

Taylor Swift Compleet, het verhaal van de 248 songs, doet wat het de titel belooft: een minutieus beeld scheppen van haar totale oeuvre.

Dat een succesvolle artistieke carrière gebaat is bij een slechte jeugd geldt niet voor Taylor Swift. De Amerikaanse zangeres groeit op in grote weelde, in West Reading, Pennsylvania, in een liefdevol gezin. Als kind zit ze op paardrijden, maar veel liever zingt ze Disneyliedjes. Op haar zesde raakt ze in de ban van country. Vanwege die voorliefde wordt ze op school wel gepest door haar leeftijdsgenoten, die luisteren naar pop en R & B. Swift zal er later menig liedje aan wijden, al gaan de meeste van haar songs over de liefde in al zijn facetten. 

Ze focust zich op de twaalf-snarige gitaar die ze van haar ouders kreeg. Urenlang, tot bloedens toe, oefent ze op het lastig te bespelen snaarinstrument dat ze een paar jaar later inruilt voor een zes-snarig exemplaar. Op haar 12e schrijft ze haar eerste liedje ‘The Outside’. Haar ouders zien het talent (en de tomeloze ambitie) van hun dochter en verhuizen naar Nashville om Taylor de kans te geven haar droom waar te maken. Een verstandige keuze: haar eerste album (Taylor Swift, 2006) wordt in de VS een groot succes, met de singles ‘Tim McGraw’ en ‘Teardrops On My Guitar’. Er zullen nog 247 songs volgen.

Allemaal worden ze minutieus geanalyseerd in dit omvangrijke boek, vanaf de eerste countryalbums tot de mainstream pop waarmee Swift een wereldster wordt. Swifts meest interessante album is wellicht ‘Folklore’, waarop ze met hulp van Aaron Dessner (The National) en Bon Iver een uitstapje maakt naar indie. Veel lezers zal het gaan duizelen bij de technische omschrijvingen bij alle liedjes. Zo wordt er gerept over een ternair midtempo countryshuffle, een licht detuned elektrische gitaararpeggio (ontstemd in microtonale modulatie), gitaarspel met palm mute en martiale bas. Een groot contrast met de veelal luchtige toon van de rest van het boek, dat duidelijk is geschreven door fans. 

Veel aandacht is er voor de verborgen boodschappen (Easter eggs) die Swift verspreidt in haar teksten, videoclips, posts op sociale media, albumboekjes en kleding. En dan zijn er nog de ‘leuke weetjes’, zoals: het meest serieuze lied van een album staat standaard op plek vijf, op Folkore en Evermore zijn de songtitels in kleine letters geschreven om het ingetogen karakter van die albums te accentueren. En in het nummer ‘Fifteen’ luidt de verborgen boodschap: ‘I cried while recording this.’ Allemaal geen nieuws natuurlijk voor een Swiftie.

Eerdere publicatie in Oor.