Recensie: Judy Blank – Big Mood 

De muziekwereld maakt voor het eerst kennis met Judy Blank als de zangeres in 2013 bij het tv-programma De Beste Singer-Songwriter van Nederland (nipt) wordt geklopt door Michael Prins. 

Wanneer ze niet lang daarna optreedt bij het North Sea Jazz festival, wordt ze opgemerkt door Seasick Steve. Met de bluesveteraan treedt ze een paar keer samen op. Het debuutalbum van Judy Blank When the storm hits wordt goed ontvangen en bestaat uit melodieuze pianopop, geïnspireerd op de jaren 70. 

De grote muzikale ommekeer komt als de Utrechtse zangeres een rondreis maakt door het zuiden van de VS en gaat optreden in bars en cafés (open mic nights). Deze ervaring heeft haar tweede album Morning Sun (opgenomen in Nashville) sterk beïnvloed. Folk en country voeren nu de boventoon. De liedjes ‘Mary Jane’ en ‘Tangled Up In You’ worden breed opgepikt, zelfs door Elton John. Intussen heeft Judy Blank zich definitief gevestigd in Nashville. 

Het is dan ook best verrassend dat ze op haar nieuwe album Big Mood (Rounder Records, met o.a. Alison Krauss, Nancy Griffith en Keb’ Mo), dat wel even op zich liet wachten, een fris indiepop geluid laat horen, met speelse teksten en hier en daar zelfs wat synths. Haar voorliefde voor americana klinkt nog door in songs als ‘No thank you’ en ‘You don’t live here anymore’, maar verder is dit een Judy Blank die we nog niet kenden. Het schrijven van mooie liedjes is ze echter niet verleerd.

Eerdere publicatie in Oor.