Zachtaardige soul in de kerk

Het contrast met het feestgedruis buiten, als gevolg van de Vierdaagse, is aanzienlijk: in de gewijde sfeer van de Stevenskerk geeft Frazey Ford met haar band een fluisterzacht en wondermooi concert.

Aan haar Nederlandse collega Marike Jager de eer om de avond te openen middels een woordje vooraf en een kort gesprek met de Canadese zangeres. Enigszins kolderiek is het dan wel dat Frazey Ford vervolgens weer van het podium verdwijnt en er twee minuten later weer terugkeert. De vele, verwachtingsvolle bezoekers wachten gelaten op de plastic stoeltjes die de plaats hebben ingenomen van de houten kerkbanken.

Het is nog even afwachten hoe Frazey Ford en haar band de akoestiek van de Stevenskerk gaan bedwingen vanavond. Al snel blijkt dat ze prima op haar plek is in deze entourage. Aanvankelijk is het nog even wennen om die fijnbesnaarde stem van Ford te horen echoën door de kerk, maar dat gevoel verdwijnt snel. Haar wat ijle, en tegelijk warme stemgeluid, in combinatie met de zachte, soulvolle begeleiding (van met name de twee Nederlandstalige blazers), klinken prachtig in de uitverkochte kerk.

Met haar eerdere formatie, The Be Good Tanya's, stond Frazey Ford al garant voor fijnmazige altcountry. In haar nieuwe hoedanigheid klinkt ze soulvoller, maar dan zonder het kopergeschal en/of al te emotionele uithalen van de zang. De subtiele countrysoul die Frazey Ford tegenwoordig maakt toont aan dat je ook door zacht en klein te spelen onder de huid kunt kruipen. In het uur dat ze optreedt in de Stevenskerk zingt ze voornamelijk liedjes van haar laatste, zeer geslaagde en alom geprezen cd Indian Ocean, zoals de melancholisch opgewekte single 'Done', het schitterende, ingehouden 'Three Golden Trees' en het soulvolle 'September Fields'. De samenzang met haar vrouwelijke kompaan is prachtig, met name in 'I Like You Better, een lied dat overigens niet op dat album staat. Op sommige momenten lijkt Ford met haar band even de controle kwijt te zijn over de akoestiek van de kerk, maar voor de rest: prima de luxe.

De akoestische countryballad 'The Gospel Song' is een mooie afsluiter van de reguliere set. Verrassend is de toegift: 'The Harder They Come' van Jimmy Cliff, ook bekend van Joe Jackson. Uiteraard gaat het tempo in deze versie een stukje omlaag. Het titelnummer van Indian Ocean is een verstilde en waardige afsluiter van een bijzonder optreden. Buiten wacht het feestgedruis …

Eerdere publicatie op KindaMuzik.