De drang om te overleven van Erny Green

25 jaar zit hij nu in het vak, de Utrechtse muzikant Erny Green. De laatste jaren kreeg hij het nodige voor de kiezen, maar met zijn nieuwe album toont hij zich weer van zijn beste kant.

De titel van de cd, 'Pheromones', verwijst naar zijn nieuwe liefde. Feromonen zijn geurstoffen die mens en dier inzetten om een soortgenoot te lokken. "Voor een groot deel selecteer je je partner inderdaad op geur. Maar mijn liedjes zijn ook een soort feromonen, maar dan klankgeuren die je uitstoot om je essentie mee uit te drukken."

Na enkele jaren van malheur (burn-out, scheiding, overlijden van zijn ouders, ontslag) is er nu weer ruimte voor enig positivisme bij Erny Green."Een crisis is een goed moment om je leven te overzien. Mijn oude jas moest uit: het was nodig om mezelf te resetten." De een klopt dan aan bij een psychiater, maar Erny Green gebruikt zijn liedjes als uitlaatklep: "Muziek is voor mij een houvast. Misschien is mijn nieuwe album wel net zo urgent als mijn debuut, toen ik nog gitaar speelde tussen de junkies onder Hoog Catharijne."

Zelfkant
Midden jaren tachtig besloot Erny Green (echte naam: Ernst Grevink) om, na zijn studie Moderne Letterkunde, in Utrecht op straat te gaan spelen. Zijn Nederlandstalige lied 'De Nacht' -geschreven op verzoek van Joris Linssen voor een Utrechtse documentaire bij de Domroep (tegenwoordig RTV Utrecht)- vormt de weerslag van die periode. Green heeft altijd een zwak gehad voor de zelfkant van het bestaan: "Je kunt alles wel uitstippelen in je leven, maar ik vind juist de spanning van wat er mis kan gaan interessant. Het is fascinerend als mensen stuurloos zijn, maar toch een sterke drang hebben om te overleven. Dat herken ik wel."

Oeuvre
25 jaar is Erny Green intussen muzikant. Hoewel de recensies van zijn albums steevast lovend zijn, wist hij nooit een groot publiek te bereiken met zijn doorleefde, voornamelijk Engelstalige americana (al stond hij wel ooit in het voorprogramma van Luka Bloom). Er onder lijden doet hij niet: "Een bevriend muzikant, Ad van Meurs, zei ooit tegen mij toen ik een jaar of 25 jaar was: "Je moet een oeuvre opbouwen, de rest is onbelangrijk." Ik was toen vooral bezig met mijn carrière. Maar wat wil je het liefst achterlaten als je dood bent? Vergeelde krantenstukjes en hitnoteringen, of een oeuvre? Nou, dan weet ik het wel."

Roerig
En Erny Green heeft intussen een aardig oeuvre bij elkaar gespeeld, zo blijkt ook uit de minidocumentaire die zijn promotor, The Bakery, speciaal voor Facebook aan het maken is. In een twintigtal chronologische filmpjes van enkele minuten, met oude beelden, foto's en muziek, trekt het roerige muzikale leven van Green aan de toeschouwer voorbij. "Ik dacht eerst dat ik het vervelend zou vinden om terug te kijken, maar het past eigenlijk wel mooi allemaal: tien albums, 25 jaar in het vak en nu een documentaire."

Wat zijn de plannen voor de volgende 25 jaar? "Mijn ambitie was ooit om tien albums te maken. Dat heb ik bereikt. Nu wil ik nog veel optreden en mensen raken met mijn muziek. Dat is mijn bestaansrecht en mijn rol in het leven."

Eerdere publicatie in het AD/UN.