A Dutchman in New York

De Utrechtse muzikant Emil Landman staat bekend als singer-songwriter, maar op zijn nieuwe album February kiest hij voor elektronische pop met beats en een stemvervormer. Voor de fans van zijn eerdere ingetogen, radiovriendelijke popliedjes is deze transformatie vast even wennen. 

‘Mijn oude werk verdwijnt niet hè, dat blijft gewoon bestaan. Ik vind ook dat je niet te veel rekening moet houden met de wensen van het publiek. Je moet gewoon maken wat je wil maken en ruimte geven aan wat er zou kunnen ontstaan. Dit was wat ik nu wilde maken. Het is niet zo dat ik bewust voor een koerswijziging heb gekozen,’ vertelt Landman.

Na een jaar door de VS getourd te hebben, toog hij naar New York voor inspiratie. In februari, toen het er heel koud was. ‘Op de eerste dag heb ik een fiets gekocht en ben ik, met een sjaal om en handschoenen aan, door de stad gaan rijden. Ik heb me ondergedompeld in de stad en ben ook veel naar concerten geweest van bevriende bands. Zoals Benny Sings, een toffe band uit Nederland.’

Heb je er zelf ook opgetreden?

‘Ja, ik heb er een gitaar gekocht en ben daarmee van hot naar her gegaan. Dat is voor mij part of the journey: met helemaal niks aankomen en kijken wat er ontstaat. In New York zijn veel initiatieven voor muzikanten, zoals shows zonder locatie. Dan word je pas een dag van te voren verteld waar je moet optreden. En dus speelde ik in huiskamers, een whiskydestilleerderij, een kerk en een winkel voor seksspeeltjes. Hartstikke tof allemaal. Tijdens een optreden kwam er iemand naar me toe die vroeg van wie het nummer was dat ik net gespeeld had. “Van mij,” zei ik. “Dat meen je niet!” zei hij, “Daar luister ik al jaren naar op Spotify!” Hoe toevallig is dat: iemand die mij niet kent, maar mijn liedje, Our Bodies, wel!’

Je speelde ook in metrostations.

‘Ik had geen enkele ervaring als straatmuzikant, maar dacht: als ik in New York ben, moet ik dat wel gedaan hebben. Het was confronterend, je voelt je best klein in zo’n voorbijlopende menigte die alleen maar met zichzelf bezig is. Niemand kijkt naar je om. Al was er wel een jongen die terugliep en mij geld gaf. Hij vond mijn stem tof, zei hij. Het was mijn doel niet om geld te verdienen, maar dat was wel erg leuk. ’

Hoe helpt een buitenlandse trip jou bij het schrijven van muziek?

‘Reizen inspireren mij. Er gebeuren altijd dingen met je als je in nieuwe situaties terechtkomt. Voor mij is het een goede manier om open te staan voor creativiteit. En dus zoek ik dat op. Op reis kies je er misschien net iets sneller voor om een steegje in te gaan. Het is niet de snelste weg naar huis, maar je doet het toch. Je weet nooit wat er dan gebeurt. Misschien ga ik ook nog weleens gewoon nummers maken in Utrecht, maar aan de andere kant: het is voor mij iets te vrijblijvend om een album in Nederland te schrijven. Dan heb ik jaren de tijd, en ik heb die deadline nodig om lekker te kunnen werken. Het heeft iets spannends: lukt het om in die drie maanden in het buitenland een album te schrijven? Als ik terugkom van een reis, moet ik genoeg liedjes hebben voor een plaat. Dat geeft een prettige werkdruk.’

En nu kun je niet reizen en niet optreden…

‘Een time-out is niet zo verkeerd. Wat ik wel mis: met vrienden samen muziek beleven bij een liveconcert in EKKO. Daar heb ik echt zin in. EKKO voelt een beetje als thuisbasis voor mij: ik heb er veel opgetreden en een album release gedaan. Voor mij is het ook een fijne plek om andere bands te zien. Tijdens de lockdown ben ik een nieuwe hobby begonnen: een moestuin. Dat vind ik heel leuk. Een rustige plek waar ik naartoe kan en lekker met mijn handen bezig ben en een beetje met de aarde kan spelen. Daar verbouw ik allerlei groente en fruit. Binnenkort ga ik een kas plaatsen voor een kleine hete peper-plantage. Hopelijk betekent dit lekkere sambal aan het einde van het jaar!'

Eerdere publicatie in Uitagenda Utrecht.