In de voetsporen van Tim Knol

Met een gitaar op zijn rug en zo’n dertig muziek- en wandelliefhebbers in zijn kielzog trekt Tim Knol de bossen in. De Wandelclub, die hij in mei 2010 oprichtte met Ferry Roseboom van platenmaatschappij Excelsior, heeft al meer dan 1700 leden. ‘Onderweg wordt er veel over muziek geluld natuurlijk.’

De kiem voor de wandeldrang is gelegd in de zomer van 2019. Na zijn optreden op muziekfestival Zwarte Cross kreeg Tim Knol serieuze gezondheidsklachten. ‘Ik had nooit last gehad van mijn ongezonde levenswijze. Maar ik werd kortademig en was vaak duizelig. De echte wake up call voor mij was dat ik tijdens een optreden uitvalsverschijnselen in mijn vingers kreeg. Ik kon mijn werk niet meer goed uitvoeren. Toen is er een knop omgegaan.’

Wandelen bleek voor de muzikant de meest voor de hand liggende optie om zijn gezondheid een boost te geven (en een aantal van de overtollige pondjes kwijt te raken). En Knol is niet van het halve werk: ‘Ik ben meteen als een obsessieve gek gaan wandelen, tussen de tien en twintig kilometer per dag. Daar ben ik niet meer mee gestopt.’ Meestal trok hij er alleen op uit, soms liep er een vriend mee. ‘Jan ‘the lazy man’ hield me soms gezelschap. Net als ik wilde hij minder lazy worden.’ Veel plezier beleefde Knol aanvankelijk niet aan het wandelen. ‘Het was bloedheet in augustus. Bij 35 graden liep ik twaalf kilometer door de duinen te beuken. Wel gaf het me een kick dat de kilo’s eraf vlogen, elke week een paar. Maar ik wandelde puur en alleen om gewicht te verliezen.’

De wandellust nam toe op het moment dat zijn wandelclub vorm begon te krijgen. Met Ferry Roseboom van platenmaatschappij Excelsior was Knol al langer voornemens om wandelingen te organiseren gecombineerd met muziek. Roseboom was eerder betrokken bij het festival Wandellust in Zuid-Limburg, dat door corona nooit goed van de grond is gekomen. ‘Samen wilden we een community opbouwen waar mensen zouden genieten van akoestische muziek en een mooie wandeling.’ Toen Knol in mei 2020 zijn wens in de media openbaar maakte, kwamen er zoveel positieve reacties dat de wandelclub de volgende dag een feit was.

Sindsdien trekt Knol (totdat de lockdown er een eind aan maakt) met een gitaar op zijn rug en dertig mensen in zijn kielzog de natuur is. Twee of drie keer per dag maakt hij wandelingen van een kilometer of acht op diverse mooie plekken in Nederland, zoals het Natuurpark Lelystad en op Vlieland. Ook minder bekende locaties als Oude Buisse Heide en de Overasseltse Vennen vormen een wandeldecor. ‘Het is hartstikke leuk, maar ook best zwaar,’ vertelt Knol. ‘Op een dag loop ik samen met zo’n tachtig mensen, in totaal tussen de zes en negen uur. Dat vergt sociaal gezien veel energie. Na een dag ben ik helemaal leeg.’

Maar hij geniet ook van het directe contact met zijn fans. ’Mensen zijn blij dat ze eindelijk weer eens livemuziek kunnen horen. Normaal zie je mij op afstandje op een podium, nu kun je drie uur lang met mij wandelen. Het is bijna een privéconcert.’ Onderweg babbelt hij wat met de wandelaars, voor zover de 1.5 regel dat toestaat. Er worden tips uitgewisseld over fijne wandelroutes, en ‘er wordt er veel over muziek geluld natuurlijk. Vaak zijn het muziekliefhebbers die meelopen.’ Sommige wandelaars hebben zich laten inspireren door Knol en besluiten ook af te vallen. ‘Mooi om te zien dat door mij ogen zijn geopend.’

Tijdens een wandeling houdt de muzikant twee keer halt voor een mini-optreden. De locatie is vaak bijzonder, zoals een koeienstal, een boerderij of op de hei. ‘Midden in de natuur spelen is waanzinnig,‘ vertelt Knol. ‘Niet alleen voor de mensen, maar ook voor mij als artiest. We zoeken met de Wandelclub ook echt de mooiste natuurplekjes op van Nederland. Bij Enkhuizen bijvoorbeeld eindigden we met de groep in De Dromedaris, een verdedigingstoren die je terugvindt op bijna elk schilderij van deze omgeving uit de VOC-tijd. Nu zit er een theaterzaaltje, dat zijn wel de leukere dingen.’

Het vereist wel enige aanpassing: optreden in de vrije natuur. Knol: ‘Het is tien keer zo zwaar. Ik speel zonder versterking, dus alles moet uit mezelf komen. Je krijgt al snel de neiging om je stem te overschreeuwen.’ Maar er zijn ook voordelen. ‘Spelen in een bos geeft ook een enorme kick. De akoestiek is supermooi en het geluid klinkt heel droog.’ Knol speelt tijdens een korte stop vooral uptempo liedjes uit zijn repertoire: ‘Als je in de buitenlucht goed wil overkomen op een groep van dertig man moet de beuk erin. Rustige liedjes zijn dan bijna niet te doen.’

Vanwege de coronamaatregelen liggen de activiteiten van de wandelclub al viereneenhalve maand stil. ‘Heel irritant.’ Er staat wel het een en ander op de planning voor betere tijden. Zo heeft Knol een aantal collega’s annex wandelliefhebbers opgetrommeld om net als hij met een select gezelschap de natuur in te trekken. Met hetzelfde concept. ‘De Wandelclub heeft nu ruim 1700 leden en het is de bedoeling dat iedereen een keer mee kan lopen. Ik kan niet alles zelf doen omdat ik ook nog mijn eigen optredens heb. En na twee of drie keer meelopen met Tim Knol weet je het ook wel weer ...’

Onder andere Clean Pete, Meindert Talma, Thijs Boontjes, Gallow Street, Anne Soldaat en Paceshifters hebben hun medewerking al toegezegd. Vanaf september dit jaar organiseert De Wandelclub ook culturele wandelevenementen vanuit een camping, met diverse acts en een diner vooraf.

Knol kijkt verder dan de natuur. In de toekomst wil hij ook stadswandelingen organiseren met markante Nederlanders, voor zover de corona-restricties dat toestaan. ‘Het lijkt me gaaf om met Nico Dijkshoorn een wandeling door Leiden te doen.’ In de eerste editie van De Wandelgang, het clubblad van De Wandelclub, met bijdrages van o.a. Gijsbert Kamer, Nico Dijkshoorn, Maartje Wortel en Knol zelf, beschrijft Dijkshoorn zijn afkeer van wandelen in groepsverband. Gaat dat geen probleem opleveren? ‘Met mij erbij lukt het vast wel haha.’

Een andere droomgast van Knol is Maarten van Rossem, met wie hij graag een wandeling door Utrecht zou willen organiseren. ‘We zitten vol met plannen en zijn onze ideeën nog aan het uitrollen. Als er versoepelingen van de maatregelen zijn, maken we meer bekend.’

De lente is in aantocht. Voor veel wandelaars het favoriete wandelseizoen. Geldt dat ook voor Knol? ‘Nee, ik loop net zo graag bij slecht weer. Vorige week heb ik op Terschelling nog in de storm gewandeld. Dat was supervet! Dan ervaar je pas echt de kracht van de natuur. Het is voor mij het ultieme gevoel om helemaal kapot en doorweekt thuis te komen en op de bank te ploffen. Ja hoor, met een biertje erbij. Dat heb ik lang niet meer gedaan, maar dat mag nu weer af en toe.’

De 5 favoriete wandelliedjes van Tim Knol

Neil Young – Walk on
Lou Reed – Walk on the wild side
Young-Holt Unlimited – Dig her walk
Joe South – Walk a mile in my shoes
Fats Domino – Walking to New Orleans

Eerdere publicatie in VPRO Gids.