Een bariton als bouwvakker

Operazanger Martijn Cornet werkte een klein half jaar noodgedwongen in de bouw. ‘Geweldig om te doen, maar wel erg zwaar. ’s Avonds om half negen lag ik compleet gevloerd in bed.’ Zijn zangcarrière blijkt beter te combineren met lesgeven op een basisschool.

Komende zomer is Cornet (39) weer schipper in de opera Vliegende Hollander van Holland Opera. Een half jaar geleden was de baritonzanger nog werkzaam als bouwvakker. ‘Ik heb heipalen de grond in gestampt, geïsoleerd, gemetseld, kozijnen geplaatst en een tuin aangelegd. Ja, ik heb veel geleerd.’

Hoe komt een operazanger in de bouw terecht?

‘Ik was één dag te laat met mijn aanvraag voor een TOZO uitkering, waarmee ik het overigens financieel ook niet gered zou hebben. Ik moest dus wel ander werk zoeken. Gelukkig ben ik redelijk handig: tijdens de verbouwing van mijn huis heb ik de aannemer al meegeholpen met het slopen van de achtergevel en het plaatsen van een nieuwe. Hij zei: ‘Kom maar bij mij in dienst, voor zo lang het duurt.’ Ik werd voor twee klussen aangenomen en heb een maand of vijf met hem, een elektricien en een loodgieter samengewerkt, tot aan de eerste dag van de repetities voor Vliegende Hollander.’

Het zijn nogal verschillende werelden: werken in de bouw en zingen in een opera …

‘Zeker. Bovendien ben ik gewend om leiding te geven, nu was ik opeens de laagste in de rangorde. Overal moest ik advies om vragen. Maar ik vond het werk geweldig om te doen, al was het fysiek erg zwaar. Na een paar weken kreeg ik pijn in mijn handen en kon ik mijn vingers niet meer goed bewegen. Ik dacht: ‘Wat is er in vredesnaam aan de hand?’ Ik heb opgezocht of het op mijn leeftijd al artrose kon zijn. Iemand zei: ‘Hallo, je tilt met zijn tweeën dingen van 100 kilo op, dat ben je helemaal niet gewend!’ Ik hou echt wel van doorpakken, maar vijf dagen in de week van zes tot zes dit zware werk doen was toch een beetje veel van het goede. ’s Avonds lag ik om half negen compleet gevloerd in bed.’

 In plaats van te fluiten naar mooie vrouwen vanaf de steiger zong jij zeker een mooie aria?

‘Haha. Ik werkte veel onder de grond om kruipruimtes te isoleren en zo, dus dat was lastig.’

Zong je wel nog in die periode?

‘Nee, dat ging echt niet. Al dat stof is niet goed voor je stembanden. Af en toe had ik een zangklus tussendoor, maar dan kon ik een paar dagen niet in de bouw werken.’

Op een gegeven moment besloot je het onderwijs in te gaan …

‘In de zomer ging het qua werk iets beter en kreeg ik weer kleine opdrachten. Maar in de tweede week van september ging het weer helemaal mis. Alle dingen die ik had staan, concerten, opera’s, etc., werden afgezegd. Toen de bouw twee maanden stillag, ben ik me gaan oriënteren op het onderwijs. Daar keek ik al langer met een schuin oog naar. Via mijn buurvrouw hoorde ik over een zij-instroomtraject bij Hogeschool Utrecht.’

En hoe beviel die tweede carrièreswitch?

‘Het onderwijs vind ik heerlijk. Ik ben dol op kinderen. Eerder maakte ik al met veel plezier opera’s voor kinderen. Ik stel me graag dienstbaar voor ze op. Daarnaast ben ik een groot vat van dingen onthouden waar je niks aan hebt, behalve op een school. Ik ben nu een half jaar bezig met de opleiding en het bevalt uitstekend. De kinderen van mijn groep ontwikkelen zich goed en kunnen al veel meer dan een half jaar geleden. Prachtig dat je als onderwijzer het verschil kunt maken!’

En een muziekles geven is voor jou natuurlijk een makkie …

‘Ja, dat is wel zo. Ik heb een ukelele aangeschaft, die is niet zo moeilijk om te bespelen. Een paar akkoorden en liedjes ken je al snel. Ik vind het fantastisch om kinderen in aanraking te brengen met muziek. In mijn klas speelt één kind klarinet, maar verder speelt niemand een instrument. Mijn lessen over Le Carnival des Animaux van Camille Saint-Saëns, met behulp van fantastische filmpjes van de pianotweeling Jussen, en de online rondleiding met mijn mobieltje in het Concertgebouw waren een groot succes.’

Heb je zelf al een stukje opera gezongen in je klas?

‘Daar ontkwam ik niet aan. De kinderen zeiden op een gegeven moment: ‘Je zegt wel steeds dat je opera zingt, maar laat eens wat horen!’ Toen moest ik wel met de billen bloot haha. Ze zaten te klapperen met hun oren, want hhdat hadden ze niet verwacht. Maar iedereen vond het geweldig.’

Eerdere publicatie in AD Amersfoortse Courant