Terug naar de Indonesische roots

De Utrechtse muzikante/natuurkundige Karindra Perrier (artiestennaam Faradays) ontving met haar bandleden voor een muzikaal project 10.000 euro van het Prins Bernhard Cultuurfonds. De Indonesische gamelanmuziek uit haar jeugd gaat ze combineren met het popgeluid van haar band. Als alles meezit, volgt in december een live show.

Muziekliefhebbers kennen je wellicht nog onder de naam Femme Vanille. Waarom heb je je artiestennaam een paar jaar geleden veranderd in Faradays?

‘Ik vond die naam niet meer passen bij mijn muziek. Als Femme Vanille was ik beïnvloed door jazz en Franse muziek. Mijn huidige liedjes zijn meer elektronisch en hedendaags. De naam Faradays verwijst naar een natuurkundig proces. Als het bliksemt, ben je veilig in een auto omdat de buitenkant elektrische stroom geleidt. Zo’n kooi noemen ze ook een Faraday Cage. Maar met zo’n kooi kun je ook andere signalen tegenhouden, zoals internet en telefoonverbinding. Zo sluit je je af van de buitenwereld. En dat doet me denken aan mijn eigen bubble als ik muziek maak en songs schrijf. Dan trek ik me helemaal terug in mijn binnenwereld.’

Je zou kunnen zeggen dat je naam symbool staat voor deze tijd …

‘Ja, al heb ik de optredens wel gemist hoor. Dat merkte ik vooral toen ik vorig jaar twee keer coronaproof kon optreden. Momenteel ben ik heerlijk thuis muziek aan het schrijven, maar ik mis de toevallige ontmoetingen. Die zorgen voor een frisse wind en brengen je op andere gedachtes en ideeën dan die je al had. Als muzikant haal ik veel inspiratie uit het leven, en dat staat nu stil.’

Toch vond je het afgelopen jaar inspiratie voor een muzikaal project waarvoor je een stimuleringsbedrag ontving uit het UP:Next-programma. Wat houdt je project precies in?

‘Mijn moeder draaide vroeger cassettebandjes met gamelan muziek, de traditionele muziek uit Indonesië. Muziek die ik in mijn jeugd veel heb gehoord, maar die ik bijna vergeten was. Die oude cassettebandjes vond ik laatst terug, en ik werd helemaal enthousiast. De melodieën van de gamelan zijn betoverend. Die wil ik echoën, in combinatie met mijn persoonlijke stijl. Samples van die Indonesische muziek combineer ik met de muziek van Faradays. Nederlandse artiesten worden erg beïnvloed door muziek uit de VS. Daar is niks mis mee, maar ik wil laten zien dat er meer is.’

Gamelan is inderdaad vrij onbekend in Nederland. Kun je die muziek omschrijven?

‘Gamelanmuziek bestaat uit lange, herhalende melodieën die je in een soort trance brengen. Het werkt bijna meditatief, maar de muziek heeft ook iets duisters en mysterieus. Er hoort ook dans bij: je hebt de hofdansen aan de paleizen, met mooie kledij, make up, sarongs en sjaaltjes. De danseres gaat van pose naar pose en gebruikt veel haar handen en ogen. Klassieke componisten als Ravel en Debussy werden al door de gamelan geïnspireerd, maar in de popwereld hoor je die invloeden erg weinig. Voor het project werk ik samen met een Indonesische danseres die vroeger als kind hofdanseres was en nu modern/urban dans doet. Zo haal ik elementen uit de gamelanmuziek naar nu. Maar uiteindelijk wordt het een snoeihard popproject hoor!’

Waarom was de jury zo enthousiast?

‘Ik denk omdat het een heel persoonlijk project is. Gamelan is de muziek uit mijn jeugd die ik best lang links heb laten liggen. Ik heb eerst lange tijd popmuziek gemaakt en geprobeerd binnen de Westerse popmuziek mijn stem te vinden, zoals iedereen dat doet. Nu ik dat een beetje in de vingers heb, voel ik pas de drang om die popmuziek extra in te kleuren.'

Eerdere publicatie in Uitagenda Utrecht