Monnikenwerk van een vredige rapper

Amersfoort is al jaren een prima voedingsbodem voor rappers. In navolging van Jiggy Djé, Diggy Dex en anderen bracht Fabio Lemoine onder de naam Monnik enkele maanden geleden zijn tweede album uit, Opgaan.

Die artiestennaam past goed bij de huidige tijd …

‘Ja, dat zou je kunnen zeggen. Ik ben ook veel alleen nu. Maar ik prefereer wel een leven zonder lockdown hoor. Monnik is de vertaling van mijn Franse achternaam Lemoine. Een monnik leeft ook solitair, maar doet dat voor een hoger doel. Dat spreekt me erg aan. Dat monniken vaak schrijvers zijn, en soms ook leraar net als ik, is een mooie bijkomstigheid. Ik kan me prima afzonderen, maar ben niet religieus. In de hiphopscene ben ik wel een vredige rapper.’

Foto: Joris Mulderij

Rappers schrijven vaak over actuele gebeurtenissen. Voel jij die behoefte ook, bijvoorbeeld over de coronamaatregelen en de protesten?

‘Het nummer Fakenieuws gaat over de verdeling die er nu gaande is. Verder schrijf ik niet over corona op dit album. Misschien in Birds in the sky, maar dan indirect. Ik voel me ook me niet geroepen om me er over uit te laten. Dat komt door een soort voorzichtigheid, of angst om verdeeldheid te zaaien. Als ik erg kritisch ben, kan dat bij mensen in het verkeerde keelgat schieten. Ik wil juist verbinden met mijn muziek. Bovendien veranderen mijn opvattingen over de maatregelen nogal eens.’

Was het lastig om juist in deze tijd een album uit te brengen?

‘Het gaf wel wat stress omdat ik niet kon filmen in een ziekenhuis, of een bejaardenhuis met demente ouderen. Daar wilde ik met mijn compagnon Max Level een paar clips opnemen. Ik ben wel blij dat we hebben doorgezet om het album af te maken. Met het aantal streams heb ik zeker niet de jackpot gewonnen, daar ben ik heel eerlijk in. En er hadden ook dingen beter gekund op de plaat, maar ik kan nu wel verder. Het album ligt niet meer op de plank en dat is fijn.’

Je schuwt de moeilijke onderwerpen niet in je teksten: huiselijk geweld, ziekte, dood, depressie, dementie. Ben je zo zwaar op de hand?

‘Mensen in mijn omgeving kennen mij als optimistisch. In mijn muziek laat ik mijn donkere kanten meer horen. Ik ben een zwevende filosoof die soms erg diep kan nadenken. Ik gebruik heftige verhalen uit mijn omgeving, of van internet, om een moraal naar voren te brengen: bekijk het eens op een andere manier, mijn manier. Mijn doel is om mensen vergevingsgezinder te maken. Overigens is de eerste helft van het album best zwaar, maar de tweede helft heeft een positievere insteek. Vandaar de titel: Opgaan.’

Je varieert veel tussen de Engelse taal en het Nederlands, ook binnen één lied. Waarom doe je dat?

‘Mensen vragen me wel eens of dat een dingetje is van mij. Maar dat is het niet. De reden is heel simpel: ik vind refreinen mooier klinken in het Engels. Die taal zingt beter. Rappen doe ik in het Nederlands. In de toekomst ga ik wel proberen om liedjes in één taal te zingen. Sommige mensen vinden het lastig om binnen een lied te switchen en daardoor missen ze de boodschap.’

Je bent ook gymleraar op een basisschool. Wat vinden je leerlingen ervan dat een rapper voor de klas staat?

‘De meeste kinderen zijn wel fan haha. Een jonge gymleraar die ook nog rapper is, dat vinden ze wel bijzonder. Maar op school ben ik gewoon meester Fabio hoor. Ik scheid die twee werelden heel bewust. Voor de klas heb ik een voorbeeldrol. In mijn teksten laat ik ook mijn rauwere kanten horen. Ik heb op school ook nooit verteld dat ik rapper ben, maar dat was snel genoeg bekend.’

Eerdere publicatie in AD Amersfoortse Courant