‘De muziek moet je lokken’
Om te beginnen: gefeliciteerd!
‘Dank je. Ik ben er natuurlijk heel trots op dat ik de eerste Nederlander ben die boven aan de lijst van OOR staat. Misschien past mijn muziek ook wel goed bij het afgelopen jaar. Het dromerige leidt een beetje af van alle ellende. Het kan ook zijn dat de meer energieke acts hun release hebben uitgesteld, omdat coronaproof optreden voor hen niet werkt. En dat er zo meer ruimte is ontstaan voor mijn muziek. Hoe dan ook: het is een mooie afsluiting van een bijzonder jaar.’
Een bijzonder jaar was het zeker. Hoe heb jij het ervaren?
‘Het was een warrige tijd, met veel verzetten en agendagerommel. Vooral tijdens de eerste lockdown was het hectisch. De release van Bitterzoet was in januari, dus we waren in volle voorbereiding van een tour, met promo’s, interviews, vooroptredens. Dat stopte opeens allemaal. Toch was het voor mij een oké jaar. Natuurlijk krijgt de muziekindustrie grote klappen, maar persoonlijk vind ik het wel prettig om tijd te hebben om nieuwe muziek te maken. Dat past ook het beste bij mij: in de studio zitten om platen op te nemen.
Al met al was een heel creatief jaar. Ik heb ook veel tijd kunnen besteden aan de choreografie van een videoclip. En er ligt al aardig wat materiaal voor een volgend album. Sommige mensen hebben prikkels nodig om zich goed te voelen, maar ik heb die tijd ervaren als mogelijkheid om nieuwe dingen te creëren.’
Je bracht in coronatijd ook online een concertregistratie uit.
‘Ja, die is opgenomen in de studio in ons eigen huis. Ik ben heel content met het visuele en muzikale resultaat. Door het afgelasten van onze clubtour had onze crew van dertien man opeens geen inkomsten meer. We hebben de concertfilm verkocht en die is in de bioscopen gedraaid. Zo hebben we voor band en crew toch nog voor vijf concerten kunnen declareren. Daar ben ik heel blij mee.’
Miste je het optreden niet?
‘Jawel, al heb ik daar wel een haat-liefdeverhouding mee. Ik sta heel graag op het podium, maar al het gedoe eromheen – het reizen, het opbouwen, het hele logistieke gedeelte – vind ik heftig en vermoeiend. Zeker nu ik in België woon en vaak naar Nederland ga om op te treden.’
Je woont in Gent. Kijken ze in België anders tegen jouw muziek aan?
‘Het wordt er breder opgepikt, ik ben vaker op radio en tv. In Nederland heb ik een klein publiek van alternatieve muziekliefhebbers. Dat komt denk ik doordat mijn muziek vrij abstract is. Je moet de teksten niet letterlijk nemen. Dat begrijpen ze in België beter, daar lezen ze meer tussen de regels door. Ze voelen mijn muziek beter aan. Nederlanders zijn vrij direct in hun communicatie. In België krijg ik ook minder vragen over de teksten.’
Als Nederlander vraag ik dan toch nog maar eens naar de totstandkoming van je teksten …
‘Ik kan het moeilijk uitleggen. Ik probeer niet zozeer dromerige teksten te schrijven, meer losse en visuele. Ik hou ervan als ze open zijn, als niet alles is ingevuld en als de zang in de productie verweven zit. Tekstschrijven vind ik het moeilijkste gedeelte. Ik ga net zo lang door totdat ik het mooi vind en alles klopt. Een verhaal met een kop en een staart vind ik niet zo belangrijk. Bands als Massive Attack, Portishead en Radiohead, waar ik veel naar luister, werken ook zo. De muziek moet je lokken, pas daarna komen de woorden. Ik vind het cool als je op een primaire, intuïtieve manier muziek ervaart. Met een stem als instrument.’
Het lijkt alsof je imago iets veranderd is: stoerder en uitdagender. Is dat een bewuste keuze?
‘Nee, het is een uiting van hoe ik me nu voel. Sinds het album Nachtlicht, vier jaar geleden, is er veel gebeurd. De verhuizing naar België heeft me goed gedaan. Ik zit beter in mijn vel en voel me meer op mijn gemak. Dat durf ik ook te laten zien. De styling en kleding bepaal ik nu ook meer zelf. Ik voel me erg thuis in Nederland, hoor, maar hier ervaar ik meer vrijheid. Dat losse en uitbundige van de Belgen heeft me geïnspireerd.’
Eerdere publicatie in Uitagenda Utrecht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten