'Een jongensdroom die is uitgekomen'
Na zestien jaar vertrekt medeoprichter en directeur van Le Guess Who?, Johan Gijsen. Onder zijn bezielende leiding ontwikkelde Le Guess Who? zich van een kleinschalig festival voor vernieuwende muziek tot een evenement dat nationaal en internationaal veel lof oogst.
De vraag ligt voor de hand: Waarom stop je ermee?‘Dat vind ik moeilijk te duiden. De beslissing komt voort uit een onderbuikgevoel. Het heeft er in ieder geval mee te maken dat Le Guess Who? staat als een huis. Ik heb er altijd van genoten om mensen in stad en land te enthousiasmeren voor het festival, maar dat hoeft nu niet meer. Tegenwoordig weet iedereen ons te vinden. Ik ben er al een week verdrietig van, het doet ook pijn. Maar ik sta er volledig achter. Voor mijn persoonlijke ontwikkeling en die van festival is het beter. Het is gezond om in beweging te blijven, dat geldt voor mij en voor Le Guess Who? Zo is het festival ook groot geworden. De coronatijd heeft ook een rol gespeeld. Er was veel tijd voor reflectie. Ik ben 47 jaar nu, whats’s next? Ik vind het ook wel leuk om weer eens verder te kijken. Nee, ik heb nog geen idee wat ik nu ga doen.’
 |
| Foto: Angeliek de Jonge |
‘Zeker, apetrots. Het is toch een jongensdroom die is uitgekomen. Al mijn helden van vroeger, zoals Will Oldham, Bill Callahan, Stephen Malkmus en Wilco, hebben allemaal op Le Guess Who? gestaan. Ik ben er ook trots op dat ik er nu uit kan stappen zonder ervan wakker te liggen. De rest van het team kan het moeiteloos van mij overnemen. We zijn heel klein begonnen, in Tivoli aan de Oudegracht, met een festival voor Canadese alternatieve muziek (Le Guess Who? is vernoemd naar de band The Guess Who uit Montreal, die een wereldhit had met American Woman, red.), nu komen er professionals, zoals directeuren van jazzclubs uit de hele wereld en grote platenmaatschappijen naar ons om te kijken wie er optreden. Dat is wel erg gaaf. Het festival is een soort magneet geworden, nationaal en wereldwijd. Utrecht pronkt ook met Le Guess Who?, misschien ben ik daar wel het meest trots op. Tijdens de Utrecht 900 viering werden er drie voorbeelden van internationalisering genoemd: Nijntje, Rietveld en LGW! Wow!’
Als je een hoogtepunt uit die 15 jaar zou moeten kiezen?
(na lang nadenken) ‘We hadden een keer een gastcurator uit Montreal. Hij wilde heel graag een Irakese vrouw uitnodigen die traditionele 14-eeuwse liederen zingt, Farida. In haar eigen land kon ze niet optreden, want dat mochten alleen mannen. Bob (van Heur, medeoprichter van Le Guess Who?, red.) ging op zoek naar haar. Bleek de vrouw in Overvecht te wonen! Ze trad op in de Jacobikerk, met op de eerste rij vier ambassadeurs: uit Saoedi Arabië, Jemen, Irak en Marokko. De directeur van Amnesty International Eduard Nazarski was er ook en vond het geweldig dat hij een informeel praatje met die ambassadeurs kon maken. Dit optreden past helemaal bij Le Guess Who?: het verbinden en samenbrengen van verschillende culturen.’
Welk optreden is je nog meer bijgebleven?
‘Dat van Junun in 2016, een samenwerking tussen Jonny Greenwood (gitarist van Radiohead, red.), een Israëlische componist en een Indiaas ensemble. Dat werd een groot volksfeest waarbij de hele Grote Zaal van TivoliVredenburg op en neer ging. Het was de slotdag van Le Guess Who? en dan ben ik altijd doodmoe en een beetje prikkelbaar. Dan komt zoiets keihard binnen en laat ik wel een traantje ja.’
En is er een editie waar je liever niet aan herinnerd wordt?
‘Die van 2015, een week na de aanslag in Bataclan. Dat vreselijke voorval heeft veel impact gehad op de laatste voorbereidingsweek van het festival en maakte de organisatie erg ingewikkeld. Ik ben veel bezig geweest met politie en gemeente over de beveiliging. We waren niet bang dat het bij ons ook zou gebeuren, maar het heeft wel een deken gelegd over het plezier en de voorpret van die laatste week. Toen het festival eenmaal begon, kon ik het loslaten.’
Hoe ga je deze editie beleven?
‘Ik verheug me erop om veel te gaan bekijken. De andere jaren kwam ik daar als eindverantwoordelijke niet aan toe. Heerlijk met een biertje van a naar b lopen! Het wordt zeker ook wennen, want het kost me veel moeite om me niet met alles te bemoeien.’
‘Dat van Junun in 2016, een samenwerking tussen Jonny Greenwood (gitarist van Radiohead, red.), een Israëlische componist en een Indiaas ensemble. Dat werd een groot volksfeest waarbij de hele Grote Zaal van TivoliVredenburg op en neer ging. Het was de slotdag van Le Guess Who? en dan ben ik altijd doodmoe en een beetje prikkelbaar. Dan komt zoiets keihard binnen en laat ik wel een traantje ja.’
En is er een editie waar je liever niet aan herinnerd wordt?
‘Die van 2015, een week na de aanslag in Bataclan. Dat vreselijke voorval heeft veel impact gehad op de laatste voorbereidingsweek van het festival en maakte de organisatie erg ingewikkeld. Ik ben veel bezig geweest met politie en gemeente over de beveiliging. We waren niet bang dat het bij ons ook zou gebeuren, maar het heeft wel een deken gelegd over het plezier en de voorpret van die laatste week. Toen het festival eenmaal begon, kon ik het loslaten.’
Hoe ga je deze editie beleven?
‘Ik verheug me erop om veel te gaan bekijken. De andere jaren kwam ik daar als eindverantwoordelijke niet aan toe. Heerlijk met een biertje van a naar b lopen! Het wordt zeker ook wennen, want het kost me veel moeite om me niet met alles te bemoeien.’
Eerdere publicatie in AD Utrechts Nieuwsblad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten