America-na: Jack Poels zonder Rowwen Hèze
25 jaar liep hij al met het plan, maar steeds kwam er iets tussen. Op 27 maart verschijnt het eerste soloalbum van Jack Poels, zanger van Rowwen Hèze. ‘Ik zat er al zo lang over te zeuren dat de andere bandleden opgelucht waren dat het nu eindelijk gebeurde. ‘Gooi het er maar eens uit’, zeiden ze.’
‘Hier is het allemaal mee begonnen.’ In het kantoor van de opnamestudio van Rowwen Hèze in America (Noord-Limburg) toont Jack Poels de achterkant van zijn mobieltje. Met een stukje plakband is een blauw veertje bevestigd. Het is afkomstig van een Vlaamse Gaai, vertelt Poels. ‘Op de dag dat mijn zoon Jan naar Zuid-Korea vertrok voor zijn studie, vond ik tijdens een wandeling deze veer. Ik was in een melancholieke bui omdat hij een half jaar weg zou zijn. Hij die daar hoog in de lucht in die grote blauwe vogel zat, en ik die beneden dit blauwe veertje aantrof. Ik ben niet bijgelovig, maar ik maak mezelf graag wijs dat het zo heeft moeten zijn.’
Op internet ontdekte Poels dat het vinden van zo’n veer echt iets betekent: ‘Je moet dan terugdenken aan het moment dat je hem vond. Wat ging er toen door je heen?’ En voilà: de tekst voor het titelnummer was daar. De vuurdoop van het album vond eind november plaats tijdens het 25-jarige jubileum van muziekmagazine Heaven in TivoliVredenburg. ‘Ik heb een goede band met dat blad en houd van de muziek die ze bespreken. Toen ze me vroegen om op te treden, dacht ik: ‘Nu moet ik toeslaan!’ Dat bleek nog geen sinecure. ‘De eerste keer solo vond ik erg spannend. Stond ik daar op het trapje van het podium, met een bemoedigend handje van mijn manager Rudy op mijn rug …’
De zenuwen werden er niet minder op toen Poels voor het optreden uitgebreid aan de tand werd gevoeld door radiopresentator Hubert van Hoof. ‘Ik werd alleen maar nerveuzer. Een interview doe ik sowieso liever achteraf, als je iets gepresteerd hebt. Nu was er alleen nog maar lucht.’ Maar het solo-optreden van Poels in Utrecht, geflankeerd door de gitaristen BJ Baartmans en Jan Hendriks (Doe Maar), verliep voorspoedig. De reacties uit de zaal waren meer dan bemoedigend. ‘Ik moest wel even wennen om zittend gitaar te spelen, met de teksten zo voor mijn neus. Maar het klonk heel goed en open, zo met zijn drieën. Dan ben ik ook meteen weer de gelukkigste man op aarde. Dat is dan de beloning.’
Blauwe Vear is een van de twaalf liedjes op het eerste soloproject van Poels. Geen tex-mex en polka deze keer, maar ingetogen americana. Het is even wennen voor de verstokte Rowwen Hèze fan, maar die zal toch ook onder de indruk zijn van de akoestische miniatuurtjes, gezongen in het Noord-Limburgs dialect en gloedvol begeleid door BJ Baartmans en (tijdens de live-optredens) Jan Hendriks. Zoals gebruikelijk zijn de teksten van Poels licht weemoedig van aard. Hij bezingt o.a. zijn jeugdherinneringen (‘Chaufeur’, met 1 –f geschreven), zijn vliegangst (‘Zwoar en Breakbaar’), foute kroegen (‘Kermis in de hel’), de kerk van America (‘Elf oaver elf’), de komst van betere tijden (‘Op en neer’), en dus de verre reis van zijn zoon (‘Blauwe vear’ en ‘De achtertuin’).
Het prachtige ‘Van laeve gadde doed’ is een variant op ‘De neus umhoeg’, de klassieker van Rowwen Hèze. Minder uitbundig, maar net zo berustend. ‘Mijn vrouw vindt het nu al een evergreen. Het lied triggert iets bij haar, en ook bij de mensen in de zaal, zag ik.’
Hoe reageerden zijn kompanen van Rowwen Hèze, toen ze hoorden dat hun zanger een soloalbum ging maken? ‘Ze vonden het allemaal wel logisch. Ik zat er al zo lang over te zeuren dat ze opgelucht waren dat het nu eindelijk gebeurde. ‘Gooi het er maar eens uit’, zeiden ze.’ Poels besloot vanaf het begin open kaart te spelen. ‘Ik wilde niet als een dief in de nacht een soloplaat opnemen. Het album ligt hier op kantoor ter inzage, ze kunnen het zo beluisteren.’ Dat hij vanaf nu solo verdergaat, is volgens Poels uitgesloten. ‘Ik ben ook nummers aan het schrijven voor een nieuw album van Rowwen Hèze dat volgend jaar verschijnt. Ik heb mijn lol alweer gehad met Bart-Jan in de studio.’
Speelde de leeftijd van Poels (62) nog een rol om solo te gaan? ‘Nee, Ik wilde dit al 25 jaar. Nu voelde het van alle kanten goed. Het is wel fijn als je wat gerijpt bent en de wijsheden die je hebt verworven op plaat kunt zetten. Onlangs zei ik in een interview: ‘Ik schrijf steeds hetzelfde boek, maar in een andere tijd. Als ik eerder een soloalbum had gemaakt, waren alleen de omstandigheden dus anders geweest. Van binnen ben ik nauwelijks veranderd,’ zegt Poels die zich dan ook zeer senang voelt in zijn geboorteplaats America. Vlakbij de kerk en zijn stamkroeg. Na het interview gaat hij zijn hond uitlaten.
Of de teksten op zijn soloplaat persoonlijker zijn dan die op de albums van Rowwen Hèze, betwijfelt Poels. ‘Misschien lijkt dat zo omdat ik nu een stuk lager zing. Dan daalt het allemaal wat meer in.’ Het lage zingen bevalt hem goed. ‘Het geeft me een badkamergevoel. Mijn stem is zo op het allerwarmst, heerlijk vind ik dat. Ik heb ook geleerd dat je lager gaat zingen als je knikt met je hoofd. Bij Rowwen Hèze zing ik altijd met het hoofd omhoog en dan gaat mijn stem ook de hoogte in.’
Ook in huize Poels wordt lovend gesproken over de (tijdelijke) koerswijziging van Jack. ‘Mijn vrouw zegt altijd dat de liedjes van Rowwen Hèze beter tot hun recht komen in een akoestische setting. Als ze zijn uitgewerkt, vindt zij ze meestal tegenvallen. Misschien is dat wel de belangrijkste reden geweest om het zo te doen ja.’
De zenuwen werden er niet minder op toen Poels voor het optreden uitgebreid aan de tand werd gevoeld door radiopresentator Hubert van Hoof. ‘Ik werd alleen maar nerveuzer. Een interview doe ik sowieso liever achteraf, als je iets gepresteerd hebt. Nu was er alleen nog maar lucht.’ Maar het solo-optreden van Poels in Utrecht, geflankeerd door de gitaristen BJ Baartmans en Jan Hendriks (Doe Maar), verliep voorspoedig. De reacties uit de zaal waren meer dan bemoedigend. ‘Ik moest wel even wennen om zittend gitaar te spelen, met de teksten zo voor mijn neus. Maar het klonk heel goed en open, zo met zijn drieën. Dan ben ik ook meteen weer de gelukkigste man op aarde. Dat is dan de beloning.’
Blauwe Vear is een van de twaalf liedjes op het eerste soloproject van Poels. Geen tex-mex en polka deze keer, maar ingetogen americana. Het is even wennen voor de verstokte Rowwen Hèze fan, maar die zal toch ook onder de indruk zijn van de akoestische miniatuurtjes, gezongen in het Noord-Limburgs dialect en gloedvol begeleid door BJ Baartmans en (tijdens de live-optredens) Jan Hendriks. Zoals gebruikelijk zijn de teksten van Poels licht weemoedig van aard. Hij bezingt o.a. zijn jeugdherinneringen (‘Chaufeur’, met 1 –f geschreven), zijn vliegangst (‘Zwoar en Breakbaar’), foute kroegen (‘Kermis in de hel’), de kerk van America (‘Elf oaver elf’), de komst van betere tijden (‘Op en neer’), en dus de verre reis van zijn zoon (‘Blauwe vear’ en ‘De achtertuin’).
Het prachtige ‘Van laeve gadde doed’ is een variant op ‘De neus umhoeg’, de klassieker van Rowwen Hèze. Minder uitbundig, maar net zo berustend. ‘Mijn vrouw vindt het nu al een evergreen. Het lied triggert iets bij haar, en ook bij de mensen in de zaal, zag ik.’
Hoe reageerden zijn kompanen van Rowwen Hèze, toen ze hoorden dat hun zanger een soloalbum ging maken? ‘Ze vonden het allemaal wel logisch. Ik zat er al zo lang over te zeuren dat ze opgelucht waren dat het nu eindelijk gebeurde. ‘Gooi het er maar eens uit’, zeiden ze.’ Poels besloot vanaf het begin open kaart te spelen. ‘Ik wilde niet als een dief in de nacht een soloplaat opnemen. Het album ligt hier op kantoor ter inzage, ze kunnen het zo beluisteren.’ Dat hij vanaf nu solo verdergaat, is volgens Poels uitgesloten. ‘Ik ben ook nummers aan het schrijven voor een nieuw album van Rowwen Hèze dat volgend jaar verschijnt. Ik heb mijn lol alweer gehad met Bart-Jan in de studio.’
Speelde de leeftijd van Poels (62) nog een rol om solo te gaan? ‘Nee, Ik wilde dit al 25 jaar. Nu voelde het van alle kanten goed. Het is wel fijn als je wat gerijpt bent en de wijsheden die je hebt verworven op plaat kunt zetten. Onlangs zei ik in een interview: ‘Ik schrijf steeds hetzelfde boek, maar in een andere tijd. Als ik eerder een soloalbum had gemaakt, waren alleen de omstandigheden dus anders geweest. Van binnen ben ik nauwelijks veranderd,’ zegt Poels die zich dan ook zeer senang voelt in zijn geboorteplaats America. Vlakbij de kerk en zijn stamkroeg. Na het interview gaat hij zijn hond uitlaten.
Of de teksten op zijn soloplaat persoonlijker zijn dan die op de albums van Rowwen Hèze, betwijfelt Poels. ‘Misschien lijkt dat zo omdat ik nu een stuk lager zing. Dan daalt het allemaal wat meer in.’ Het lage zingen bevalt hem goed. ‘Het geeft me een badkamergevoel. Mijn stem is zo op het allerwarmst, heerlijk vind ik dat. Ik heb ook geleerd dat je lager gaat zingen als je knikt met je hoofd. Bij Rowwen Hèze zing ik altijd met het hoofd omhoog en dan gaat mijn stem ook de hoogte in.’
Ook in huize Poels wordt lovend gesproken over de (tijdelijke) koerswijziging van Jack. ‘Mijn vrouw zegt altijd dat de liedjes van Rowwen Hèze beter tot hun recht komen in een akoestische setting. Als ze zijn uitgewerkt, vindt zij ze meestal tegenvallen. Misschien is dat wel de belangrijkste reden geweest om het zo te doen ja.’
Eerdere publicatie in VPRO Gids.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten