Big in Japan

Blue eyed soul, zo wordt de muziek van de Utrechtse singer-songwriter Tim Treffers wel omschreven. Hij combineert zijn stijl met pop en jazz en gooit daar hoge ogen mee. Niet in eigen land, maar opvallend genoeg vooral in Japan. Daar prijkt zijn vriendelijke hoofd op menig fanshirt. 

Werd Treffers’ debuut Never trust a man in a fur coat min of meer toevallig opgepikt in Japan, voor de opvolger, Carnival of life, wist hij een groot Japans platenlabel te strikken en zijn laatste album Young and determined kwam er direct binnen op één. Ook maakte Treffers een succesvolle tour door het land, hangen er posters van hem in de platenzaken en wordt hij er op straat herkend. In Japan blijkt een grote markt te zijn voor zijn luchtige mix van pop, soul en disco uit de jaren 70.

In Japan is je hoofd te zien is op etuis, T-shirts en vlaggetjes, en is zelfs uit marmer gehakt…
‘Het is vrij surrealistisch, ja. Ik had het eerst niet zo door, maar toen ik er twee jaar geleden ging touren, merkte ik pas echt hoeveel fans ik heb in Japan. Ik ging ook optreden ergens in een dorpje waar ze zich zo hadden verheugd op mijn komst, dat ze en marmeren beeld van mij hoofd gemaakt hadden. Als een soort welkom. Heel bijzonder.’

Hoe ben je er eigenlijk ontdekt?
‘Als student kocht ik verzamelplaten en cd’s, die ik op een site met winst doorverkocht. Een Japanner kocht een album van de Dolly Dots van mij en keek wat ik nog meer in de aanbieding had. Mijn eigen album had ik ook op die site gezet, want je weet maar nooit. Dus hij kocht mijn cd en zo had ik mijn eerste Japanse fan. Ik vroeg hem naar labels en belangrijke personen in de Japanse muziekindustrie en die heb ik allemaal gemaild. Een dag later nam P-Vine Records contact met mij op. Zij wilden met mij in zee.’

Had je al iets met het land voordat je er zo populair werd?
‘Nee, eigenlijk niet. Toen dat label zo enthousiast was, ben ik er naartoe gegaan en ben ik me meer in het land gaan verdiepen. Ik ben er nu een drie keer geweest en heb een enorme liefde ontwikkeld voor Japan. Het is een land van uitersten. Zo is Tokyo een enorme stad met heel veel mensen op straat, maar je hoort er bijna niks: iedereen is rustig en ingetogen. Ook de combinatie van high tech en de traditionele cultuur spreekt me erg aan. Enerzijds is het land heel modern en loopt het voorop in technologie, aan de andere kant hechten de mensen veel waarde aan tradities als de theeceremonie, kimono’s, tempels en het nederige bukken voor iedere stadsbus die vertrekt.’

Zou je in Japan kunnen wonen?
‘Wel een half jaar denk ik, maar niet definitief. Ik had een Nederlandse tourmanager/tolk die in Japan woonde. Hij was diepongelukkig en miste de “koffiemachinecultuur”: dat je op maandagochtend op je werk praat over je weekend. In Japan wordt alleen gewerkt. Alleen als ze dronken worden praten Japanners met elkaar. Ik zou er heel ongelukkig worden.’

Je nam ook nog een clip op met een Japanse zangeres die in haar eigen land heel bekend is.
‘Zij was met een nieuw album bezig en wilde twee nummers met mij opnemen. Dat hebben we op afstand gedaan. Vervolgens is ze naar Utrecht gekomen voor een videoclip. Dat is een soort VVV-filmpje geworden, met alle hoogtepunten van de stad erin. Toenmalig burgemeester Van Zanen was daar heel blij mee. Hij stuurde mij een brief met een gouden randje waarin stond dat hij trots was en dat ik de nieuwe ambassadeur van Utrecht was.’

In Nederland ben je verder nog niet zo bekend. Heb je daar een verklaring voor?
‘Ja, dat blijft een struggle. Toen ik in 2018 in Japan ging optreden was er veel aandacht voor mij in de Nederlandse media. Maar dat was vooral om het verhaal en niet vanwege mijn muziek. Mijn genre ligt moeilijk hier. Als ik het laat horen, zeggen negen van de tien mensen: “Leuk, maar ik zou het zelf nooit opzetten.” Misschien is het te jazzy, ik weet het niet. Al merk ik wel dat mijn soort muziek hier nu een beetje begint te landen. Het duo Young Gun Silver Fox is heel populair en doet een beetje hetzelfde als ik. Ik klaag niet hoor, nu Japan binnen is, maar ik probeer nog steeds Nederland aan mijn voeten te krijgen.’

Doe je daar concessie voor?
‘Op mijn laatste album is de jazz iets meer naar de achtergrond geplaatst om het toegankelijker te maken. Maar wel heel subtiel, want ik wil mijn stijl niet verloochenen.’

Eerder verschenen in Uitagenda Utrecht.