Fotostudio De Jong
Fotografie is een van de vele passies van Wilfried de Jong. In zijn theaterprogramma Fotostudio De Jong laat hij op een groot scherm werk zien van beroemde fotografen, maar ook nieuwsfoto’s en werk uit eigen collectie – en dat alles met muzikale omlijsting. Zelf beschouwt De Jong zich allerminst als fotograaf. Soms zet hij een fotootje op Instagram, maar daar blijft het ook bij. ‘Ik ben gewoon een liefhebber. Ik zie mezelf ook niet als kenner.’ Maar enthousiast vertellen over zijn voorliefde, kan hij als geen ander. Zijn favoriete foto? ‘Dat is er een van Marvin Newman, een 94-jarige fotograaf, van een man die over straat loopt. Ik ben bij Newman op bezoek geweest in New York voor een reportage. In de jaren 50 was hij een van de eerste kleurenfotografen. Ik vond het heel bijzonder om die foto van hem te kopen.’
Wanneer is je interesse in fotografie ontstaan?
‘Het is altijd een constante in mijn leven geweest. In de voorstelling laat ik de eerste foto zien die ik zelf gemaakt heb. Mijn vader gaf me een Kodak Instamatic-toestelletje toen ik 8 jaar was. Daarmee heb ik een olifant gefotografeerd. Hij staat er best redelijk op, maar in die tijd was je al blij als een foto enigszins gelukt was. Verder herinner ik me een beroemd foto festival in Arles waar ik rond mijn 20ste was met vrienden. Overal zag je moderne fotografie in de stad: op straat, in parken – geweldig. Ik woonde toen in Rotterdam, een stad die fotografisch ook veel wordt gebruikt omdat je er alles door elkaar ziet: oud, nieuw, arm, rijk, mooie architectuur en onaffe dingen. Er komt ook veel geënsceneerde fotografie vandaan en je had er natuurlijk de Foto Biënnale. En als journalist ben ik vaak met fotografen op pad geweest. Zo kwam ik veel te weten over de techniek. Daarbij ben ik altijd een kunstliefhebber geweest en hou ik erg van kunstfotografie.’
Waar moet een goede foto volgens jou aan voldoen?
‘Dat kan van alles zijn: een mooi beeld, prachtig licht of een perfecte kadrering. Ik heb geen voorkeur voor kleur of zwart-wit. Het onderwerp maakt me ook niet uit. Een mooie foto van een vogel kan me net zo bekoren als een abstracte foto van een gebouw. Ik hou ook erg van sportfoto’s. Al met al ben ik een veelvraat. Dat merk je ook in de 90 minuten van mijn voorstelling. Het gaat van zwart-wit naar kleur, van wild naar persoonlijk, van intiem naar abstract en van zwaarte naar vrolijkheid. Ik laat bijvoorbeeld een foto zien die Stephan Vanfleteren ooit van mij maakte. Die is niet haarscherp, maar het beeld is wel heel sterk. Wat mij zo aanspreekt in zijn werk is dat je kunt zien dat hij heel dicht bij de geportretteerde is gekomen. Dat moet je durven.’
‘Dat kan van alles zijn: een mooi beeld, prachtig licht of een perfecte kadrering. Ik heb geen voorkeur voor kleur of zwart-wit. Het onderwerp maakt me ook niet uit. Een mooie foto van een vogel kan me net zo bekoren als een abstracte foto van een gebouw. Ik hou ook erg van sportfoto’s. Al met al ben ik een veelvraat. Dat merk je ook in de 90 minuten van mijn voorstelling. Het gaat van zwart-wit naar kleur, van wild naar persoonlijk, van intiem naar abstract en van zwaarte naar vrolijkheid. Ik laat bijvoorbeeld een foto zien die Stephan Vanfleteren ooit van mij maakte. Die is niet haarscherp, maar het beeld is wel heel sterk. Wat mij zo aanspreekt in zijn werk is dat je kunt zien dat hij heel dicht bij de geportretteerde is gekomen. Dat moet je durven.’
Wat vind jij van het bewerken van beelden?
‘Kleine dingetjes aanpassen vind ik niet zo erg, bijvoorbeeld een lantaarnpaal die wordt toegevoegd, of dat er wordt ingezoomd. Of een sportfotograaf die een waanzinnige foto maakt van twee opspringende voetballers en een keeper, en dan zelf de bal nog even in beeld foto shopt. Maar fakefotografie zoals nu in de oorlog in omloop wordt gebracht, is een kwalijke zaak. Je doet de waarheid geweld aan. Een foto wordt zo een politiek middel. Aan nieuwsfotografie moet je kunnen zien dat het een waarheidsgetrouw beeld is.’
Het publiek kan ook zelf foto’s laten zien in je voorstelling.
‘Ja, twee keer per avond kan iemand zelf iets tonen. Die beelden zijn niet altijd even goed, maar de verhalen erachter zijn wel mooi. En soms waanzinnig persoonlijk. Laatst had iemand een foto bij zich van het uitstrooien van de as van een familielid. Een ander liet een foto zien van een pop met een arm eraf; die had te maken met een kind dat een arm miste. Het valt me op dat mensen best veel in de weer zijn met zware dingen, zoals dood en ziekte. Dat kan met deze tijden te maken hebben, zeker. Maar soms zijn er ook hele vrolijke kiekjes hoor.'
‘Kleine dingetjes aanpassen vind ik niet zo erg, bijvoorbeeld een lantaarnpaal die wordt toegevoegd, of dat er wordt ingezoomd. Of een sportfotograaf die een waanzinnige foto maakt van twee opspringende voetballers en een keeper, en dan zelf de bal nog even in beeld foto shopt. Maar fakefotografie zoals nu in de oorlog in omloop wordt gebracht, is een kwalijke zaak. Je doet de waarheid geweld aan. Een foto wordt zo een politiek middel. Aan nieuwsfotografie moet je kunnen zien dat het een waarheidsgetrouw beeld is.’
Het publiek kan ook zelf foto’s laten zien in je voorstelling.
‘Ja, twee keer per avond kan iemand zelf iets tonen. Die beelden zijn niet altijd even goed, maar de verhalen erachter zijn wel mooi. En soms waanzinnig persoonlijk. Laatst had iemand een foto bij zich van het uitstrooien van de as van een familielid. Een ander liet een foto zien van een pop met een arm eraf; die had te maken met een kind dat een arm miste. Het valt me op dat mensen best veel in de weer zijn met zware dingen, zoals dood en ziekte. Dat kan met deze tijden te maken hebben, zeker. Maar soms zijn er ook hele vrolijke kiekjes hoor.'
Eerdere publicatie in Uitagenda Utrecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten