Alles draait om emotie bij Joris Linssen
Joris Linssen is vooral bekend van tv-programma's als Taxi en Hello Goodbye. Met zijn muzikale project Caramba, waarin hij Mexicaanse mariachinummers bewerkt tot Nederlandstalige liedjes, gaat hij dit najaar ook weer langs de theaters. "Voor mij is het heel fijn om met 'mijn tweede familie' in een busje door het land te toeren. Zo ben ik even helemaal los van mijn tv-werk," vertelt Joris Linssen in een klein café in de Utrechte wijk Lombok." Zijn tv-werk en de optredens met Caramba raken de laatste jaren wel meer in elkaar vervlochten. "Het wordt steeds meer een kruisbestuiving. Zowel met mijn band als op tv wil ik de mensen raken."
Met Caramba verzorgt hij intussen ook al zo'n tien jaar avondvullende voorstellingen. De band stelt zich als doel om steeds nieuwe avonturen te beleven en extreme doelen te stellen. "In de loop van mijn leven heb ik ervaren dat vriendschap alleen maar kan bestaan uit gedeelde herinneringen. Daarom willen we als band spannende dingen meemaken en gaan we muzikale en emotionele uitdagingen aan."
Een grote uitdaging voor Caramba was een tournee door Mexico met als doel om door te breken met Nederlandstalige muziek. "We hebben op een vuig plein gespeeld in Mexico City waar regelmatig schietpartijen zijn, op het graf van een idool van ons, José Alfredo Jiménez, en tenslotte hebben we voor 20.000 man in een stadion opgetreden. Ons plan, dat eigenlijk belachelijk leek, was toch gelukt."
Het volgende project van de band bestond uit een driedaagse bedevaart langs de Maas naar België. Geld voor eten en drinken werd verdiend met optredens. "Dat was ook een groot avontuur. Maar we kwamen voornamelijk gastvrije mensen tegen. Tijdens een huiskamerconcert maakten we een huwelijksaanzoek mee, maar we zongen ook voor een jongen die zijn broertje had verloren. Dat was wel een hele heftige ervaring."
Vervolgens koos Caramba ervoor om op graven van idolen te spelen, om zo een ode aan hen te brengen. "Dat deden we onder andere voor de zoon van José Alfredo Jiménez, op het graf van zijn vader. In Mexico is het heel gebruikelijk om zoiets doen, maar in Nederland niet."
Toch lukte het de band om iets vergelijkbaars in Nederland van de grond te krijgen. Er volgde een optreden op het urnengraf van Herman Brood voor zijn weduwe Xandra, waar Caramba een vertolking deed van "Als je wint heb je vrienden", in een geheel eigen versie. Voor de dochters van Bram Vermeulen speelden ze zijn lied 'Verlangen', vlakbij de plek waar de as van de zanger is uitgestrooid. "Dan merk je hoe ontzettend mooi en troostend dat kan zijn voor de nabestaanden."
De nieuwe show 'Raak' wordt nog persoonlijker, zo vertelt Linssen."Alle bandleden hebben een nummer uitgezocht dat veel indruk heeft gemaakt en hoort bij een periode in hun leven. Ze vertellen zelf het verhaal erbij." De liedjes zijn op een 'Caramba manier' bewerkt, en zo nodig vertaald. "Niet alleen ik stel me nu kwetsbaar op, maar de hele band. Dat past goed bij ons, want de ultieme verbinding kan alleen maar uit kwetsbaarheid voortkomen." Hij vervolgt: "Wij openen ons als bloem op het podium en nodigen het publiek uit om ook hun verhaal te delen. Iedereen heeft zo'n verhaal en een bijpassend lied."
Zo zal de bassist van Caramba, Erik van Loo, op het podium vertellen over zijn dementerende moeder. "Zij heeft zoiets van: Laat mij mijn eigen gang maar gaan. Dus spelen we dat nummer van Ramses Shaffy in een Mexicaanse uitvoering." Percussioniste Djem van Dijk verhaalt over het grote contrast tussen haar jeugd op Curaçao en het koude Nederland. "Ze heeft daar vijf jaar gewoond. Op een dag is ze als een vlindertje van het strand geplukt. In Nederland raakte ze helemaal vervreemd. Ze wist niet hoe alles hier werkte en hoe ze bijvoorbeeld een maillot aan moest trekken. Zij speelt met ons "Para que sepas tú”, van Juan Luis Guerra. In mijn vertaling wordt dat: "Weet jij wel mijn lief”."
Gitarist Kees van den Hoogen zal op zijn beurt een verhaal vertellen over zijn jongste dochter die een hersenafwijking heeft. "Toen ze geboren werd stond 'Just the way you are' van Bruno Mars wekenlang op nummer 1. Dat lied was wel heftig om te oefenen voor ons; we spelen het heel klein op het podium." Accordeonist Marcel van der Schot tenslotte vertelt het relaas over de adoptie van zijn zoon uit Colombia. "De grote hit toen was: 'Que bonita es esta vida' van Jorge Celedón. Zes jaar later is hij met het hele gezin teruggegaan om de biologische moeder van hun adoptiezoon te ontmoeten. Het wachten duurde erg lang en hij was behoorlijk zenuwachtig. Opeens gingen boven hem de luiken open en hoorde hij dat nummer weer. Toen dacht hij: dat moet wel goed komen." De Caramba versie is geworden: “Wat is het leven toch prachtig.”
En wat is de persoonlijke bijdrage van Linssen zelf in de voorstelling? "Ik vertel over hoe het voelde toen mijn middelste dochter op 17- jarige leeftijd 24 uur vermist was. Daar spelen we een eigen nummer bij: "Als je wegblijft..."
Het is de lach en de traan in de Mexicaanse muziek die Linssen zo aanspreekt. "Het acterend zingen, het sentiment, het grote gebaar: daar hou ik van. Muziek en emotie, daar gaat het om in het leven."
Een grote uitdaging voor Caramba was een tournee door Mexico met als doel om door te breken met Nederlandstalige muziek. "We hebben op een vuig plein gespeeld in Mexico City waar regelmatig schietpartijen zijn, op het graf van een idool van ons, José Alfredo Jiménez, en tenslotte hebben we voor 20.000 man in een stadion opgetreden. Ons plan, dat eigenlijk belachelijk leek, was toch gelukt."
Het volgende project van de band bestond uit een driedaagse bedevaart langs de Maas naar België. Geld voor eten en drinken werd verdiend met optredens. "Dat was ook een groot avontuur. Maar we kwamen voornamelijk gastvrije mensen tegen. Tijdens een huiskamerconcert maakten we een huwelijksaanzoek mee, maar we zongen ook voor een jongen die zijn broertje had verloren. Dat was wel een hele heftige ervaring."
Vervolgens koos Caramba ervoor om op graven van idolen te spelen, om zo een ode aan hen te brengen. "Dat deden we onder andere voor de zoon van José Alfredo Jiménez, op het graf van zijn vader. In Mexico is het heel gebruikelijk om zoiets doen, maar in Nederland niet."
Toch lukte het de band om iets vergelijkbaars in Nederland van de grond te krijgen. Er volgde een optreden op het urnengraf van Herman Brood voor zijn weduwe Xandra, waar Caramba een vertolking deed van "Als je wint heb je vrienden", in een geheel eigen versie. Voor de dochters van Bram Vermeulen speelden ze zijn lied 'Verlangen', vlakbij de plek waar de as van de zanger is uitgestrooid. "Dan merk je hoe ontzettend mooi en troostend dat kan zijn voor de nabestaanden."
De nieuwe show 'Raak' wordt nog persoonlijker, zo vertelt Linssen."Alle bandleden hebben een nummer uitgezocht dat veel indruk heeft gemaakt en hoort bij een periode in hun leven. Ze vertellen zelf het verhaal erbij." De liedjes zijn op een 'Caramba manier' bewerkt, en zo nodig vertaald. "Niet alleen ik stel me nu kwetsbaar op, maar de hele band. Dat past goed bij ons, want de ultieme verbinding kan alleen maar uit kwetsbaarheid voortkomen." Hij vervolgt: "Wij openen ons als bloem op het podium en nodigen het publiek uit om ook hun verhaal te delen. Iedereen heeft zo'n verhaal en een bijpassend lied."
Zo zal de bassist van Caramba, Erik van Loo, op het podium vertellen over zijn dementerende moeder. "Zij heeft zoiets van: Laat mij mijn eigen gang maar gaan. Dus spelen we dat nummer van Ramses Shaffy in een Mexicaanse uitvoering." Percussioniste Djem van Dijk verhaalt over het grote contrast tussen haar jeugd op Curaçao en het koude Nederland. "Ze heeft daar vijf jaar gewoond. Op een dag is ze als een vlindertje van het strand geplukt. In Nederland raakte ze helemaal vervreemd. Ze wist niet hoe alles hier werkte en hoe ze bijvoorbeeld een maillot aan moest trekken. Zij speelt met ons "Para que sepas tú”, van Juan Luis Guerra. In mijn vertaling wordt dat: "Weet jij wel mijn lief”."
Gitarist Kees van den Hoogen zal op zijn beurt een verhaal vertellen over zijn jongste dochter die een hersenafwijking heeft. "Toen ze geboren werd stond 'Just the way you are' van Bruno Mars wekenlang op nummer 1. Dat lied was wel heftig om te oefenen voor ons; we spelen het heel klein op het podium." Accordeonist Marcel van der Schot tenslotte vertelt het relaas over de adoptie van zijn zoon uit Colombia. "De grote hit toen was: 'Que bonita es esta vida' van Jorge Celedón. Zes jaar later is hij met het hele gezin teruggegaan om de biologische moeder van hun adoptiezoon te ontmoeten. Het wachten duurde erg lang en hij was behoorlijk zenuwachtig. Opeens gingen boven hem de luiken open en hoorde hij dat nummer weer. Toen dacht hij: dat moet wel goed komen." De Caramba versie is geworden: “Wat is het leven toch prachtig.”
En wat is de persoonlijke bijdrage van Linssen zelf in de voorstelling? "Ik vertel over hoe het voelde toen mijn middelste dochter op 17- jarige leeftijd 24 uur vermist was. Daar spelen we een eigen nummer bij: "Als je wegblijft..."
Het is de lach en de traan in de Mexicaanse muziek die Linssen zo aanspreekt. "Het acterend zingen, het sentiment, het grote gebaar: daar hou ik van. Muziek en emotie, daar gaat het om in het leven."
Eerdere publicatie in het AD.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten